Το έχουμε ξαναγράψει. Πολλές φορές. Αφού είναι ορατή και χειροπιαστή πραγματικότητα, και στο πέρασμα του χρόνου και στις μέρες μας.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι μεταξύ τους. Μπορεί να μοιάζουν εξωτερικά ή να συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο, αλλά είναι πολύ διαφορετικός ο καθένας από τον άλλο.
Πολύ συχνά, βλέπουμε κάποιους ανθρώπους, εντός και εκτός σπιτιού, στη δουλειά και στις κοινωνικές τους συναναστροφές, να φέρονται αλαζονικά. Έχοντας «μεγάλη ιδέα» για τον εαυτό τους, να επαίρονται για ό,τι κάνουν, να βρίζουν και να κοροϊδεύουν τους άλλους. Γεμάτοι κομπορρημοσύνη, να τους καταφρονούν και να τους μειώνουν διαρκώς θεωρώντας τους υποδεέστερους πνευματικά ή κοινωνικά και νομίζοντας πως είναι ανώτεροι απ’ αυτούς οικονομικά ή αδύναμοι να διεκδικήσουν και να αποχτήσουν όλα όσα ως άνθρωποι δικαιούνται στη ζωή, μερίδιο στην αλήθεια και την αγάπη π.χ..
Ποια θα πρέπει, όμως, να είναι η απάντησή μας στις ύβρεις και στην αστόχαστη σε βάρος μας καυχησιά των μεγαλορρημόνων; Θα πρέπει να τους τις ανταποδώσουμε και να τους μοιάσουμε στην άκρατη περηφάνια και στους υπερφίαλους ονειδισμούς;
Πρώτα απ’ όλα, ας θυμηθούμε ότι η βία κόντρα στη, λεκτική και σωματική, βία και στην έπαρση δεν πρόκειται ποτέ να λύσει τα προβλήματά μας με τους άλλους. Αντίθετα, τα διογκώνει και διευρύνει το τυχόν ανάμεσά μας χάσμα. Επίσης, καταστρέφει ανήκεστα τις ψυχές μας και κλονίζει ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να συνδέει τα μέλη της ίδιας κοινωνίας για την καθημερινή αντιμετώπιση των δυσκολιών.
Έπειτα, ας αναζητήσουμε την ενδεδειγμένη απάντηση και στα λόγια του Ιησού Χριστού και στον προφήτη Ησαΐα. Όχι εκδίκηση, όχι αυτοδικία, αλλά πίστη στο Θεό και αγάπη στο συνάνθρωπο!
Δίδαξε, λοιπόν, ο Χριστός, ως Υιός του Θεού, στους μαθητές του και σε όλον τον κόσμο: «᾿Ηκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, «ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος». ᾿Εγὼ ὅμως σᾶς λέγω, νά μή ἀντισταθῆτε πρός τόν πονηρόν· ἀλλ᾿ ὅστις σέ ῥαπίσῃ εἰς τὴν δεξιὰν σου σιαγόνα, στρέψον εἰς αὐτόν καὶ τὴν ἄλλην» (Ευαγγέλιο Ματθαίου, κεφάλαιο ε’, 38 – 39, μετάφραση Ν. Βάμβα).
Ενώ ο Ησαΐας στο να’ κεφάλαιο ( 7 – 8 , μετάφραση Ν. Βάμβα) αυτά εδώ συμβουλεύει, που του είχε αποκαλύψει ο ίδιος ο Θεός: «ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ γνωρίζοντες δικαιοσύνην· λαέ μου, ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ νόμος μου · μὴ φοβεῖσθε τόν ὀνειδισμὸν τῶν ἀνθρώπων, μηδἐ ταράττεσθε εἰς τάς ὕβρεις αὐτῶν. Διότι ὡς ἱμάτιον θέλει καταφάγει αὐτούς ὁ σκώληξ καὶ ὡς μαλλίον θἐλει καταφάγει αὐτούς ὁ σής· ἀλλ’ ἡ δικαιοσύνη μου θέλει μείνει εἰς τὸν αἰῶνα, καί ἡ σωτηρία μου εἰς γενεὰς γενεῶν».
Ο Θεός δηλαδή, μέσω του Ιησού και του Ησαΐα, ζητά από τους ανθρώπους να μην είναι εκδικητές προς όσους τους πληγώνουν με ύβρεις και ονειδισμούς, από τις χείριστες μορφές των οποίων είναι και το σε έξαρση στις μέρες μας bullying, o εκφοβισμός, η ψυχολογική βία ή η ηθική μείωση, δηλαδή, των ασθενέστερων μελών ενός συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου από τους τάχα πιο δυνατούς. Τους συνιστά να έχουν την αγάπη του μέσα τους ως στήριγμα παρά τα ψυχικά πληγώματα των υψηλοκάρδιων και σε όσον αφορά τους ονειδίζοντες, αργά ή γρήγορα θα βρούνε και αυτή την τιμωρία που τους άξιζε για την ασύνετη και απάνθρωπη συμπεριφορά τους προς τους συνανθρώπους τους…
Και η αγάπη του Θεού, ας το υπενθυμίσουμε για μιαν ακόμη φορά, είναι το παντοδύναμο, το πιο στέρεο και το ακλόνητο στήριγμα της ανθρωπότητας στα έργα της ειρήνης και της αγάπης. Καθημερινά. Ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής και του σώματος, για να το ξαναδούμε…
Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων, “Ηθοποιών Γεύμα”
