Στις γιορτινές μέρες, οι άνθρωποι συνηθίζουν να εύχονται μεταξύ τους “Υγεία και Ευτυχία!”. Και αν όλοι ξέρουμε τη σημασία της υγείας στην καθημερινή ζωή μας, ας προσπαθήσουμε να δούμε ποιοι είναι πραγματικά οι ευτυχισμένοι.
Θα ξεκινήσουμε, όμως, με μιαν παραδοχή. Η ευτυχία είναι υποκειμενική, και άλλος την αισθάνεται με την οικονομική ευρωστία μονάχα, άλλος τη συσχετίζει με την σωματική δύναμη μόνον, άλλος τη συνδέει αποκλειστικά με τη δόξα ή τα αξιώματα και άλλος μόνον με την πνευματική ευεξία.
Η πραγματική ευτυχία, όμως, σχετίζεται και με το πνεύμα και την ψυχή του ανθρώπου και με το σώμα του. Δηλαδή, αληθινά ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που έχει σωματική υγεία και ταυτόχρονα σκέφτεται καλά πριχού μιλήσει ή κάνει κάτι. Αυτός που δεν μηχανεύεται κακό για τους συνανθρώπους του, αλλά που θέλει να συνεργάζεται μαζύ τους για το κοινό καλό σε όλους τους τομείς της ζωής (πχ οικονομία, επιστήμες και τεχνολογία, υγεία και κοινωνική πρόνοια, πολιτισμός, παιδεία και εκπαίδευση κ.α.), διά του οποίου προοδεύουν οι κοινωνίες και ευημερούν οι άνθρωποι.
Είναι εκείνος που προτάσσει και έχει ως πυξίδα του το υπαγορευόμενο από τους γραπτούς και άγραφους νόμους δίκαιο και συνάμα έχει την αλήθεια ως φως του και την άδολη και ανιδιοτελή αγάπη ως καθημερινό οδηγό του δίχως να περιμένει από πουθενά το παραμικρό αντάλλαγμα φαίνεται πως είναι αληθινά ευτυχής. Αυτός που προτιμά να δίνει και να δίνεται αφειδώς, παρά να παίρνει, που αγαπά τους ανθρώπους πιότερο παρά τα φθαρτά και εφήμερα κάθε είδους υλικά αγαθά.
Ευτυχισμένος είναι όποιος σέβεται και, ακολουθώντας έμπρακτα τις συμβουλές τους, τιμά τους γονείς του και ανταλλάσσει κάθε στιγμή αγάπη και κατανόηση και στη δική του οικογένεια. Καθένας που ορθώνει το ανάστημά του σε όσους από τα υπόλοιπα μέλη του κοινωνικού συνόλου χρησιμοποιούν την αδικία και την κάθε μορφής βία ώστε να επιβάλλονται στους συνανθρώπους μας. Εκείνος που αποστρέφεται τους πανούργους, τους αλαζόνες και τους κομπορρήμονες και συναναστρέφεται τους εχέφρονες, τους ταπεινούς και τους αγνούς στην ψυχή.
Ευτυχισμένος είναι αυτός που συνδέεται με αμοιβαία αγάπη και εμπιστοσύνη με τους φίλους του. Όποιος δίχως οκνηρία ξεκινά τη μέρα του και την ολοκληρώνει χωρίς παράπονο και απολαμβάνοντας κάθε στιγμή τους καρπούς των σωματικών και των πνευματικών κόπων του.
Είναι ευτυχής εκείνος που δεν εμπλέκεται με υποκρισία, με θυμό και με οργή ως αχρείος ή κακότροπος σε καβγάδες ή έριδες, αλλά με ηρεμία και γαλήνη και ανυπόκριτα καλομίλητος προσπαθεί να διευθετεί τις διαφορές του με τα μέλη της οικογένειάς του ή τους άλλους ανθρώπους. Συνάμα, αυτός που, με ψυχική δύναμη και διορατικότητα, με θάρρος και προνοητικότητα, αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του παρόντος και δεν βαλτώνει στα ίδια και στα ίδια με παρωχημένες και σκοτεινές ιδεοληψίες, αλλά προετοιμάζεται για το μη δυνάμενο να προβλεφθεί εγγύς και μακρινό μέλλον.
Ευτυχής, τέλος, είναι όποιος πορεύεται με αυτοκριτική και αυτογνωσία για να ξέρει ανά πάσα στιγμή ποιος είναι, τι κάνει και πού πάει, ιδίως στα σημαντικά σταυροδρόμια που θα βρεθούν εμπρός του στη ζωή εκούσια ή ακούσια. Αυτός που πιστεύει με όλη του την ψυχή και τη διάνοια και εμπιστεύεται το Θεό και νιώθει την θεία αγάπη να τον πλημμυρίζει και να τον προστατεύει σε κάθε στιγμή της επίγειας ζωής.
Η αληθινή ευτυχία θεωρείται από πολλούς ουτοπία και κάτι δυσεύρετο. Για το λόγο αυτό, νομίζω ότι είναι και πιο πολύτιμη από το ατόφιο χρυσάφι και πιο δυνατή από κάθε επίγειους θώκους. Παρόλαυτά, αν θέλετε να την βρείτε, μη μένετε αδρανείς, ξεκινήστε αυτήν εδώ την στιγμή με μιαν ειλικρινή και βαθιά ενδοσκόπηση και το κουβάρι ως την πραγματική ευτυχία θα αρχίσει να ξετυλίγεται…
*Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων “Ηθοποιών Γεύμα”…
