*στη Μαρία μου
Σημαντικός, όσο περνούν τα χρόνια και πιο πολύ, είναι ο ρόλος των γυναικών στην καθημερινή ζωή μιας κοινωνίας, ιδίως μάλιστα των εμφρόνων. Τόσο εντός, όσο και εκτός σπιτιού.
Μέσα στο σπίτι, ο τρόπος που σκέφτεται μια εχέφρων γυναίκα και δρα τη βοηθά κάθε στιγμή να παίρνει πρωτοβουλίες ή/ και να παραστέκεται και να παρέχει πολύτιμες συμβουλές και στήριξη στα μέλη της οικογένειάς της.
Η συνετή γυναίκα ξέρει να διαχειρίζεται, συν Θεώ, άριστα τα του οίκου της και μπορεί να προτείνει λύσεις ή να λύνει όλα τα προβλήματα που αναφύονται. Έχει πάντα στο νου της ό,τι είπε ο αρχαίος Σωκράτης στον Κριτόβουλο, “[…] όσοι ασχολούνται με κάτι επιπόλαια ζημιώνονται, ενώ όσοι δίνουν όλο τους τον εαυτό, τη σκέψη και την προσοχή τους, βγαίνουν γρήγορα και εύκολα κερδισμένοι[…]” (βλ. Ξενοφώντος “Οικονομικός”, 2.18, μετάφραση Μ. Κεκροπούλου) και προσπαθεί να το εφαρμόζει, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν, συνέχεια για όλα εντός σπιτιού. Και πέραν τούτου, η μυαλωμένη γυναίκα προσέχει πάντα να έχει το σπίτι της καθαρό και σε τάξη, καθώς, όπως όλοι ξέρουμε, δεν συναντούμε στην ανθρώπινη ζωή τίποτα πιο όμορφο και πιο χρήσιμο από την καθαριότητα και την τάξη αντίστοιχα.
Έξω από το σπίτι, η νουνεχής γυναίκα εργάζεται πνευματικά και σωματικά και με τον κόπο της, πέρα από την εξασφάλιση όλων όσα έχει ανάγκη η ίδια και η οικογένειά της καθημερινά, συνεισφέρει στην κοινωνική πρόοδο και ευημερία, με τη δυναμική της παρουσία και το στιβαρό της λόγο.
Η γυναίκα, που σκέφτεται καλά πριν πει ή πριχού κάνει κάτι έξω από το σπίτι της, δεν αναμειγνύεται ποτέ σε κακόβουλα κουτσομπολιά και δεν αντιμετωπίζει όλους όσοι την περιβάλλουν με κακία και ζήλεια. Κοιτά μονάχα πώς θα γίνεται ψυχοπνευματικά καλύτερη, προασπίζοντας ταυτόχρονα τα ατομικά και κοινωνικά της δικαιώματα και σεβόμενη και τα δικαιώματα των άλλων. Έχει το Θεό στη ζωή της ως οδηγό και την αγάπη συνταξιδιώτισσα και χάρη σε αυτές αντιπαλεύει με αποτελεσματικότητα κάθε δυσκολία, ενώ συνάμα δεν δίνει καθόλου σημασία σε όποιους θέλουν, έργω ή λόγω, να βλάψουν και την ίδια και όσους αγαπά και την αγαπούν.
Για όλα αυτά, λοιπόν, ο κάθε άντρας απ’ όλες τις γυναίκες οφείλει να αγαπά ειλικρινά και άδολα και ανιδιοτελώς πιότερο τη δικιά του. Να τη σέβεται και να την τιμά, να της αναγνωρίζει, μακριά από κάθε αθέμιτο ανταγωνισμό, τον ισότιμο ρόλο της στην οικογενειακή και τη δημόσια ζωή, να τη στηρίζει ενεργά οσάκις έχει ανάγκη της ψυχικής και υλικής βοήθειάς του και να φροντίζει, απαλλαγμένος από μικροψυχίες και εγωισμούς, να μην την πληγώνει ποτέ, αφού, συν τοις άλλοις, η γυναίκα είναι ένα θεόπεμπτο πλάσμα κι αυτή, προικισμένο με νου και ψυχή…
*Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων “Ηθοποιών Γεύμα”.
