Οι καλά γνωρίζοντες αναφέρουν, ότι οι ασθένειες, που καταλήγουν σε λοιμούς και πανδημίες προέρχονται απ’ την Ανατολή. Και η covid-19 από την Κίνα προήλθε. Για τούτο το επιδημικό νόσημα, τον λοιμό, γίνεται λόγος στην αρχή του Ομηρικού έπους, όπου ιστορείται ο Ιλιαδικός πόλεμος Αχαιών και Τρώων. “Βροτολοιγός λοιμός” έπεσε στο στρατόπεδο των Ελλήνων απ’ τους Θεούς, όπου οι στρατιώτες πέθαιναν, γιατί ο Αγαμέμνωνας πρόσβαλε τον Χρύση, ιερέα των Τρώων. Τότε ο Αχιλλέας έλεγε στον αρχηγό των Αχαιών, να γυρίσουν στην πατρίδα, πρωτού τους ξεκάνει ο πόλεμος και η πανδημία. “Ειδή ομού πολεμός τε δράμα και λοιμός Αχαιούς” (Ιλ. Α’ 61)
Και η Τροία ανατολικά πέφτει. Όλοι οι μετέπειτα ιστορικοί, απ’ τον Θουκιδίδη, τον ιστορικό του Πελοποννησιακού πολέμου, τον Σοφοκλή με τον Οιδίποδα, που ‘φερε λοιμό στη Θήβα, μέχρι τους νεότερους Ντοστογιεύσκι και άλλους, περιγράφουν, ότι στην Ανατολή εκκολάπτονται και από εκεί μεταδίδονται στον υπόλοιπο κόσμο ως μάστιγα η πανώλη, η χολέρα και λοιπές επιδημιακές νόσοι.
Ο κόσμος, όμως, δεν έμεινε εκεί. Εξελίχθηκε, προόδευσε και μπορεί ν’ αντιμετωπίζει αυτές τις παγκόσμιες πανδημίες, λαμβάνοντας όχι μόνο φαρμακευτική αγωγή, αλλά και προληπτικά μέτρα. Εμείς με την covid-19 αντιδράσαμε, παίρνοντας προφυλάξεις κατά το “βλέποντας και κάνοντας”. Αποτέλεσμα μετά την μείωση των μέτρων, να παρατηρηθεί κάθετη αύξηση των κρουσμάτων.
Ήταν κακός σχεδιασμός διαχείρισης της κρίσης, παρά τις περί του αντιθέτου προτάσεις των λοιμοξιολόγων, που συνιστούσαν τη λήψη μέτρων βάσει της προγραμματισμένης δράσεως του πρώτου κύματος, που τελείωσε με καλούς οιωνούς. Παρέμεινε μετέωρο το μείζον θέμα των αποφάσεων από την πολιτεία.
Κατηγορείται, λοιπόν, η κυβέρνηση, διότι από πέρυσι μέχρι τώρα δεν βρήκε άλλον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας εκτός της καραντίνας. Όμως υπάρχουν άλλοι τρόποι; Αυτοί, που μέμφονται την εξουσία, γιατί δεν τους λένε; Για να μην το κάνουν, θα πει ότι δεν ξέρουν ή δεν υπάρχουν! Πρόκειται για αδυσόπητη πραγματικότητα, που γίνεται οδυνηρή, αφού προβάλλεται ως επικοινωνιακό τέχνασμα, πρακτική, που αποδίδει στους πολιτικούς.
Αλλά γιατί να φερθούν διαφορετικά; Αυτοί θα πληρώσουν το μάρμαρο; Ας είναι καλά ο λαός, που αυτός εξοφλεί την ανικανότητα των θυτών, που γίνονται και κείνοι θύματα!
Ο εγκλεισμός είναι καταναγκαστικό φαινόμενο. Εγείρεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας.
Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, γίναμε δέσμιοι της τηλεοπτικής διασκέδασης. Οι μεγάλες πόλεις μοιάζουν με φαντάσματα. Μετά τις 6 τ’ απόγευμα που πέφτει ο ήλιος, οι θόρυβοι της πόλης σταματούν. Απίστευτη ησυχία. Κι εμείς μπορούμε, να βγούμε μια βόλτα στο μπαλκόνι και να χαζέψουμε καμιά ταινία απ’ τις χιλιοπαιγμένες στην τηλεόραση. Έχουμε και το ίντερνετ, μην μας το κόψουν κι αυτό, όπως και το “βάϊμπερ” στα κινητά, που αναδεικνύει τη χιουμοριστική ευρηματικότητα, όσων “εκτίουν ποινήν”!
Η επόμενη φάση αντιμετώπισης της πανδημίας μετά την καραντίνα είναι ο εμβολιασμός εναντίον του ιού, που οι αρνητές της υπαρξής του υπονομεύουν κάθε προσπάθεια περιστολής του, κάνοντας μεγάλο κακό, ενώ δέχονται εθελοντικά τον εμβολιασμό οι περισσότεροι πολίτες, ελπίζοντας να ελαχιστοποιήσουν την λαίλαπα. Μπορούμε να πούμε, ότι την ώρα λήψης αποφάσεων ο κρατικός μηχανισμός παραμένει ασαφής, διότι επεισέρχονται πολλαπλοί παράγοντες, που λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, επηρεάζοντας δυστυχώς, την κορυφή της εξουσίας, να λαμβάνει σωστές αποφάσεις.
