Λωζάνη: «ιερή» ή «παρωχηµένη»;

Αντιδράσεις επροκλήθησαν στους κυβερνητικούς κόλπους και στην αντιπολίτευση από τις δηλώσεις του κ. Άγγελου Συρίγου σχετικά µε την Συνθήκη της Λωζάνης, την οποίαν χαρακτήρισε «παρωχηµένη» και µίλησε για το ζήτηµα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστηµίου, βουλευτής της Ν.∆. και πρώην υφυπουργός Παιδείας (2021-2023) κ. Συρίγος είχε δηλώσει το 2020: «Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι ένα ιστορικό κείµενο. Γενικά αυτές οι συνθήκες που καθορίζουν σύνορα, θεωρούνται απ’ το ∆ιεθνές ∆ικαστήριο ιερές». Τελευταίως όµως τη χαρακτήρισε «ως συνθήκη παρωχηµένη».
Η διάθεση του ελληνικού λαού δυσαρεστείται, όταν επιχειρείται η υποτίµηση της νοηµοσύνης του. Συµπεραίνει ότι αυτή η εξέλιξη δίνει το δικαίωµα στον καθένα να θεωρεί ανεξήγητο τον λόγο για τον οποίο ο κ. Συρίγος µίλησε περί «παρωχηµένου κειµένου». Έρχεται πιο κοντά στην αναθεωρητική θέση της Τουρκίας, όταν ακούγεται ότι «το 87% (αυτού του κειµένου) είναι νεκρό, παρωχηµένο». Ρίχνεται νερό στον µύλο του Ερντογάν, που θέλει να βάλει στο τραπέζι των συζητήσεων την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, αυτό ακριβώς που είναι η επιδίωξή του.
Πέρα από την «κόκκινη γραµµή» που έχουν θέσει ως τώρα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1995 κι ύστερα στα ζητήµατα του Αιγαίου, εµείς τώρα παίζουµε µεταξύ των όρων «παρωχηµένο» και «αναθεώρηση», ενώ είναι αυτονόητο ότι οι διαφορές µας µε την Τουρκία είναι νοµικές και όχι πολιτικές, οι δε απόψεις του κ. Συρίγου είναι πολιτικές και όχι επιστηµονικές.
Το λάθος του κ. Συρίγου είναι κραυγαλέο! Οµιλούσε περί «ιερής» της Συνθήκης της Λωζάνης, αλλά όταν αναφέρθηκε περί «παρωχηµένης», άργησε να εξηγήσει δεόντως τι εννοούσε. Ότι, δηλαδή, τα περισσότερα άρθρα της αφορούν ζητήµατα που το 1923 ήσαν «ενεργά», ενώ σήµερα δεν είναι «ζωντανά». Αναφέρονται στην ανταλλαγή αιχµαλώτων, στην αµνηστία όσων εγκληµάτησαν στον Α’ Παγκόσµιο πόλεµο, στο θέµα των συµµαχικών νεκροταφείων στην Τουρκία, στα δικαιώµατα των εταιρειών κατασκευής έργων στην Οθωµανική Αυτοκρατορία, της αποπληρωµής του χρέους του Οθωµανικού ∆ηµοσίου κ.ά.
Προβλέπετο, σε άρθρο, ο περιορισµός στρατιωτών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων στα νησιά Λέσβος, Χίος, Σάµος και Ικαρία και εξοπλισµό 100 ανδρών µε 4 οπλοπολυβόλα τύπου Λούις του Α’ Παγκοσµίου πολέµου, που υπάρχουν µόνο σε µουσεία και οµάδες στρατιωτών, να διευθύνονται από αξιωµατικούς που να φέρουν «σπάθη». Τούτο ακούγεται και διασκεδαστικό, όταν εκτοξεύεται πύραυλος απ’ τα τουρκικά παράλια, ο Έλληνας αξιωµατικός στη Λέσβο «να ξιφουλκεί υπερήφανος εναντίον του»!
Πάντως αφ’ ότου υπάρχει θεµελιωµένη απειλή του casus belli, µη αναθεωρηθείσα, η χώρα µας ασκεί το νόµιµο δικαίωµα της άµυνας, εξοπλίζοντας τα νησιά της, παραβλέποντας τις «παρωχηµένες» διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης.