Διπλωματία και λυκοφιλία έχουν κοινά γνωρίσματα. Το δείχνει και η ομοιοκαταληξία. Στη διπλωματία γίνεσαι διπρόσωπος και ανειλικρινής προκειμένου να πετύχεις το σκοπό σου.
Στη λυκοφιλία δείχνεις ύποπτη φιλία, ενώ δεν υπάρχει καθόλου αλληλοεκτίμηση.
Η Ρωσία δεν θέλει στα πόδια της την Τουρκία, ούτε στη Συρία, που διατηρεί στρατιωτική βάση, ούτε στη Λιβύη, που έχει οικονομικά συμφέροντα. Αν στη Συρία και στη Λιβύη ο στόχος της Μόσχας ήταν να αποτρέψει την εξάπλωση του Ισλαμισμού, η παρουσία Τζαχαντιστών στον Καύκασο, πού ’στειλε η Τουρκία στον πόλεμο των Αζέρων και των Αρμενίων, εξαιτίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ, είναι απειλή τεραστίων διαστάσεων για τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Κρεμλίνου.
Η Μόσχα παρά την κατάρριψη αεροσκάφους της, επειδή διήλθε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας άνευ αδείας, δεν αντέδρασε ως μια μεγάλη δύναμη, διότι ήθελε την Αγκυρα ενεργούμενο, αφού κατάφερε, να της πουλήσει τους S400, για να δημιουργήσει προβλήματα στις ΗΠΑ και στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ) το οποίο θεωρεί ως αντίπαλο δέος.
Η Αγκυρα έχει αναθαρρήσει και έτσι συνέχισε να δημιουργεί ομάδες Τζιχαντιστών, τις οποίες ανακυκλώνει από τη Συρία στη Λιβύη και τώρα στο Αζερμπαϊζάν.
Λέγεται ότι σκοπεύει να τους χρησιμοποιήσει στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αν χρειασθεί σε κάποιο θερμό επεισόδιο.
Με αυτή την τυχοδιωκτική επέμβασή του στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, και την παρατεταμένη παρουσία του στον Καύκασο ο Ερντογάν κινδυνεύει να θεωρηθεί ως ο ύποπτος να βάλει φωτιά στην μπαρουταποθήκη της περιοχής. Πάντως στον Καύκασο γίνεται σύγκρουση συμφερόντων και ο Πούτιν, φαίνεται, ότι ενώ ανέχτηκε αρχικά κάπως την κατάσταση που πήγε να εδρεύσει ο Ερντογάν αλλού, δεν είναι διατεθειμένος να του παραδώσει την Αρμενία μέσω του Αζερμπαϊζάν. Και έχει λάβει τα μέτρα του.
Από την αντίπερα όχθη οι ΗΠΑ προσπαθούν να μαζέψουν τον Ερντογάν τουλάχιστον στη Μεσόγειο, γιατί στον Καύκασο δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται. Ωστόσο οι Ευρωπαϊκές θέσεις έναντι της Τουρκίας έχουν βαθειά οικονομικά συμφέροντα που δεν επιτρέπουν στους Ευρωπαίους να ασκήσουν ουσιαστική επίδραση στις κινήσεις του Ερντογάν.
Εκτός αν ξεσηκωθούν όλοι εναντίον του, και κατόπιν από το υβριστικό ξέσπασμα εις βάρος του Γάλλου προέδρου Μακρόν, που τον απεκάλεσε ανισόρροπο, ο οποίος χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη και αναθεωρήσουν από κοινού την ανεκτική τους στάση έναντι της Τουρκίας.
Η Τουρκία ασκεί πολιτική σε τρία επίπεδα. Το πρώτο η χωρίς μέτρο επιθετικότητα, το δεύτερο ο παραδοσιακός ανατολικός τρόπος πονηρών διαπραγματεύσεων και ο τρίτος να καταγγέλλει τους άλλους με όσα θα κατείγγειλαν εκείνοι εναντίον του.
Δυστυχώς κανείς άλλος δεν μπορεί να συναιτίσει τον νεοοθωμανό σουλτάνο εκτός από τον Πούτιν. Ο Δυτικός κόσμος ελπίζει να το πραγματοποιήσει.
