…Θα είμαι όμως “πνεύματι”!
Καλή επιτυχία και στα υπόλοιπα που κρύβεις»
Ήταν το τελευταίο σου μήνυμα στο FB, στις 20 του Ιούνη, μόλις είδες την ανακοίνωση της Μητρόπολης, με την σχετική αφίσα, για την παρουσίαση του “Οινοχόου” μου 27/6.
Έχει μεθύσει πολλούς, μου ’γραφες αγαπησιάρικα, και θα μεθύσει κι άλλους!…
Κυριακή, στις τρεις του Ιούλη, έφυγες…
Το ’ξερα, το ’ξερε η Κίσσαμος Πόλη ολόκληρη, ότι ο Αντώνης ο Σχετάκης έχει επιβαρυνθεί πολύ, πάρα πολύ, δίχως αναστρέψιμη δυνατότητα. Δυστυχώς.
Πρόλαβες, να μου στείλεις τις ευχές σου, κι εγώ να θυμηθώ πως καιρό τώρα με παρότρυνες, να βγουν μαζί κι οι θεατρικές μου κριτικές, που τις είχες προλογίσει, με τόσο καλά λόγια για μένα. Μα, δεν ήταν εφικτό και τα δύο βιβλία… Διεύρυνες λίγο τον προλογό σου, και τον δημοσιοποίησες ηλεκτρονικά.
…Κανείς μα κανείς Φωτεινή -Φώτω μου προτιμούσες- δεν μπορεί να σε μιμηθεί! Γιατί έχεις απολύτως προσωπικό ύφος, και γλωσσοπλαστική δεινότητα! Μου ‘λεγες συχνά. Και τα… μεθυσμένα σου ποιήματα είναι προέκταση αυτών των χαρισμάτων! Μ’ αρέσουν όλα. Αλλά, κάμποσα, πολλά, τα βρίσκω, “εκπληκτικά!”. Επί λέξει, και με κολάκευες πολύ. Έστω κι αν τα άκουγα αυτά τα λόγια από πολλούς. Είχες άποψη· Αναπτυγμένη υψηλόβαθμη αισθητική αντίληψη -όλοι το ξέρουν- αν και επιστήμονας θετικός. Και τι να χωρέσουν τώρα οι “Αφορμές” μου, απ’ ό,τι έχω στις μνήμες μου, τόσες, μα τόσες δεκαετίες;
Ήσουν από μικρός, αστέρι του Παππού Ειρηναίου, σύνδεσμος με τα νιάτα του τόπου… Καλλιεργημένος, Ιστορία, Μυθολογία, Λαογραφία, Μουσική, Δρώμενα πρωτοποριακά για την εποχή.
Και σε κάθε δράση, σε κάθε συνεργασία κι ένα γενναιόδωρο λόγο για μένα, για όλους.
Κατά τα τέλη δεκαετίας του εξήντα, ήδη εργαζόμουν και τόνιζες για να το… ακούν όλοι στον ΟΤΕ. Εσύ Φωτεινή μάς έχεις υποχρεώσει με την εργατικότητα και την προθυμία σου. Αλλά και στο Σχολείο σ’ αγαπούσαν οι καθηγητές! Ήσουν λέει ένα γλυκό κορίτσι που συμπαθούσαν όλοι…
Ερωτευμένος κείνα τα χρόνια με την Καίτη σου, που ήταν στην Αθήνα “συνομωτούσαμε” πώς θα επικοινωνήσετε ιδιαιτέρως, αφού δεν είχαμε αυτόματο ή γεφυρωμένο σύστημα τότε…
Όλο τον επόμενο καιρό, δράση, δράση, δράση ατελείωτη! Τέσσερις φορές η Καστελιανή Ετυμηγορία, σ’ έστειλε στον Δήμο της. Την τέταρτη με τίμησες με μια θέση στο ψηφοδέλτιο… Για πότε
-προεκλογικά- οργάνωσες, το γραφείο σου στην πατρική σου γωνιά, με το εμβληματικό δελφίνι! Να γεμίζει τοίχους πόρτες και φυλλάδια! Να γεμίζουν τα βράδια μας, τον οραματικό σου σχεδιασμό, το κρασάκι, και τα λόγια της χαράς!
Στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. καλλιτεχνικός δ/ντης άξιος, ανησυχούσες για την πορεία του. Δύο φορές μαζί πήγαμε σε συνελεύσεις, και γυρίζαμε με τις δάφνες σου, αφού εντυπωσίαζες την Παγκρήτια εκπροσώπηση! Μου χάριζες όλες τις εκδόσεις του Θεάτρου, και βέβαια ποιήματα παλιά, δικά σου, τους Δρόμους του Αυγερινού σου, που άφησε αποτύπωμα βαθύ, και παρουσιάστηκε στο Καστέλι με επιτυχία, αλλά και στα Χαιρεθιανά, που συμμετείχα, καθώς και στο Κολυμπάρι από την ομάδα μας, της φιλαναγνωσίας.
Είχαμε… ανοιχτή διαδρομή με τον Δήμο Αγίου Νικολάου, θυμάσαι τη χαρά μας, που πήρες το Α’ Βραβείο Θεατρικού, με τον… Αλβανό και την νταλίκα; Θυμάσαι την κουβέντα μας στο Φαλδάμειο, που περίμενες να μπεις στη τάξη, καθώς δίδασκες Μαθηματικά στα προγράμματα της Μητρόπολης; Και θυμάσαι που δεν έπαιρνες δεκάρα στο Φροντιστήριό σου από παιδιά φτωχά κι ορφανεμένα; Το ξερα, κι εγώ και άλλοι, από τα παιδιά, από τους γονείς τους… Και θυμάσαι που μιλούσες στις επιτροπές, κι όλοι βγάζαμε μπλοκάκια και σημειώναμε… Αυστηρός, σχολαστικός, επίμονος, αλλά μάστορας, να συνθέτεις τα ανόμοια, και να αναδεικνύεις τις όποιες δεξιότητές μας…
Και θυμάσαι τέλος, τα “Χανιώτικα Νέα”; Εσύ μαχητικός σχολιαστής, πολιτικού λόγου κι έργου, κι εγώ… κι εγώ παραδίπλα στη σελίδα σου με τα “αθώα παραμυθάκια” μου; Τα αξέχαστα βράδια φιλοξενίας στην εφημερίδα μας, κι όταν σε τραπέζι ονομαστικής γιορτής του κ. Γαρεδάκη που είχε επιδοθεί ο εορτάζων σε ερμηνεία του έντεχνου, κι είχαν μαγευτεί οι καλεσμένοι, μου λες, «το ’ξερες Φωτεινή πως τραγουδάει τόσο ωραία;». Πάντα οξυδερκής, ευρηματικός, ευφυής οξύνους, εύστροφος, προσηλωμένος στον στόχο σου. Έτσι θα σε θυμόμαστε.
