Σε γαλάζιο διάστηµα να ταξιδέψουµε
Γρηγόρης Γ. Γεωργουδάκης
Όχι πως δεν δυσκολεύτηκα να διαλέξω ποίηµα από αυτήν την “αποθησαυρισµένη” εντροπία των ρολογιών του ποιητή!
Ήθελα όµως φόρµα µικρή, µε σαφείς συνειρµούς του στίχου και µου έδωσε αίσθηση ιδιαίτερα ελκυστική η παραποµπή στο «αξίωµα». Ότι δηλαδή το σαράκι τρώει όλους τους ξέµπαρκους, όπως και όσους βγουν στον ταξιδεµό, να γυρεύουν εναγωνίως την Ιθάκη…
Όµως, προτιµώ τους πλόες και τους «πλόες» της Απόφασης κι ας διέλθω τη βάσανο της πεθυµιάς την ψυχοφθόρο, του νόστου! Εκείνη η σκουριά του αταξίδευτου πλεούµενου που ρέει µαζί µε το αίµα του, σαν µένει δεµένο στη στεριά, µοιάζει τιµωρός ανελέητος στο σκαρί, που δεν «σεβάστηκε» τα ανυπόµονα ιστία του…
Απόφαση λοιπόν, (σελιδ. 66), κι έτσι έχουν οι υπόλοιποι στίχοι, ακριβώς.
…Νέφη κι ανέµοι και νερά να µας αστράφτουν κι ας µας τσακίσει ο ώµος άγριων κυµάτων
Παρά στον κάβο της σιωπής να οξειδωθούµε
∆ίχως το εξαίσιο τραγούδι µιας σειρήνας κι αταξίδευτοι κι εγκλωβισµένοι σε ερέβη
Να βυθιστούµε αύτανδροι κι αναποφάσιστοι».
…Με πολλή χαρά κι ενδιαφέρον έλαβα το δώρο σας κύριε Γεωργουδάκη.
Το διαβάζω σιγά- σιγά, γιατί οι γεύσεις της εκλεκτής ποίησης, απαιτούν την υποµονή και τη χάρη και την εµβάθυνση της… βραδύτητας.
Εβδοµήντα και τέσσερα ποιήµατα µικρής ή µεγάλης έκτασης, δηλώνουν το στίγµα των εµπνεύσεων του ποιητή, στο οποίο ανιχνεύεται και αναπτύσσεται το είδος κι ο ρυθµός, ο λυρισµός της εικόνας κι ο συµβολισµός του συλλογισµού, η «καθιζάνουσα κουλτούρα», ως πίστη και οπτική, ως επίγνωση και ευθύνη! Είναι γνωστά τα ποιήµατα του κυρίου Γεωργουδάκη. Εγνωσµένης αξίας δηµιουργός, «ποτίζει» επαρκώς τη συναντίληψη αισθητικά, αισθηµατικά, αισθαντικά! Αλλά και υµνεί γενναιόδωρος τους συναδέλφους του ποιητές, που “ζουν” στη συλλογική µνήµη της Χανιωτόπολης!
…Η πρώτη µας γνωριµία έγινε πριν από πολλά χρόνια στον “Χρυσόστοµο”.
Σε τιµητικό βράδυ για κείνον και την κα Πηνελόπη Ντουντουλάκη, είχα την τιµή ν’ απαγγείλω ποίηση της αγαπηµένης µου γιατρού και ποιήτριας µε τον Βασίλη τον Γκούστη κι η αδελφή του απέδωσε δικούς του στίχους.
Αξέχαστη βραδιά. Τότε µου χάρισε ο Χρήστος Μαχαιρίδης το Έρεισµα του (όλα τα τεύχη), ο οποίος εξέδωσε και τη συλλογή. Στην οποία συλλογή, ευανάγνωστος ο υπαρξιακός λόγος, ο έµµεσα καταγγελτικός, ο υµνητικός για τα γενέθλια ριζώµατα της καταγωγής και τους αγώνες της Νήσος, και ο ερωτικός ασφαλώς, µε τις αναγωγές έως και το θείον, για το Αίσθηµα των αισθηµάτων! Κι όλα αυτά δίχως ταξινόµηση, ή διαβάθµιση, ή ενότητα, που «αποσυντίθεται» λύνοντας τους αρµούς. Όχι: Ανακαλύπτονται, «εξορύσσονται» έκπληξη στον αναγνώστη, ως ηµιπολύτιµοι λίθοι! Ρουµπίνι, σµαραγδίτης, γιούσουρι, µαργαριτάρι, φεγγαρόπετρα ή κεχριµπάρι, µε παγιδευµένα έντοµα στη µελένια του σάρκα…
…Συγχαρητήρια κύριε Γεωργουδάκη, πάντοτε εµπνευσµένος κι ευαίσθητος να γονιµοποιείτε την «Ιερή Πρόθεση» των αξιών και των πραγµάτων.
Υ.Γ. Σας ευχαριστώ θερµά ακόµη, για τα ωραία λόγια που επιφυλάξατε και στους δικούς µου ταπεινούς στίχους..
