Κι ενώ συνεχίζομε με συγκρατημένη αισιοδοξία τη καθιερωμένη από τη παράδοση πορεία μας στη στράτα τση Θεάρεστης Σαρακοστής, κι ακλουθώντας καταπόδα την ανθόσπαρτη ανοιξιάτικη διαδρομή, απού ανοίγουνε ομπρόσμας τα καθοδηγούμενα από τσοι φυσικούς νόμους του κύκλου τα γυρίσματα. Απου είναι τρισχαριτωμένες οι γι εικόνες απου απολαβάνομε κι ολόγλυκα τ’ ακούσματα απου ερεθίζουνε την ακοή μας από τον ανοιξιάτικο τουτονά ξεσηκωμό, απου συμμετέχουνε ελεύτερα και χωρίς περιορισμούς τα πουλιά κι ούλα τα φυτά και τα δεντρά.
Απου κάθε είδος από αυτά ντύνεται και στολίζεται με την εδική ντου ανοιξιάτικη φορεσιά τουτονέ το καιρό κι εμείς, οι πρώην παντοδύναμοι αθρώποι, με τα τρομερά επιτεύγματα και τσοι πολλές περγαμηνές από επιτυχίες και μεγάλα κατορθώματα, προχωρούμε ανίσχυροι και ταπεινωμένοι όθε τη Μεγάλη Εβδομάδα τση θλίψης και τση συντριβής, και στη συνέχεια τση Παμμέγιστης Λαμπροφόρου ημέρα τσ’ Αναστάσεως, για ν’ ακούσομε και τουτηνέ τη χρονιά το “Χριστός Ανέστη”. Κι είναι η γι αλήθεια πως πράμα δε θυμίζει η τωρινή μας συμπεριφορά τση προπασχαλινής περιόδου με τσοι περασμένους χρόνους, απου κι οι γι αθρώποι εκείνουνα του καιρού την επορεύουντανε τουτηνά τη διαδρομή, όπως καλή ώρα και τα πουλιά, τα φυτά και τα δεντρά τουτουνέ του καιρού. Γιατί δεν εκιντυνεύανε και τοτεσάς από τον κορωνοϊό, γι’ αυτό και δεν εφορούσανε κιόλας μάσκες και δεν εδεσμεύουντανε από περιορισμούς κι απαγορεύσεις.
Μα δα, αλλάξανε τα πράματα, κι ούλα τουτανά θεωρούνται από οπέρυσι και πώδε, σαν περασμένα μεγαλεία για κείνο και τα κατέχαμε, πρέπει να τα ξεχάσομε εδά μπλιο. Για να περάσομε τουτηνά την απρόσμενη και με κακές προθέσεις επέλαση του καταραμένου ιού, απου σβήνει όνειρα κι αφαιρεί ζωές. Κι η γι αθρωπότητα τουτηνά τη δύσκολη στιγμή επιάστηκε και πάλι στον ύπνο, γη έχτιζε κι εσχεδίαζε άτζεμπις Θεέ μου καινούριους Πύργους τση Βαβέλ.
Γι’ αυτό αδύναμη κι ανίσχυρη εξεκίνησε την αντίσταση κατά του ιού, απου την αναστάτωσε, με όπλα την μεγάλη αρετή τσ’ υπακοής και τσοι πρωτόγονες μάσκες. Με τουτανά τα όπλα απολέμησε η γι αθρωπότητα ν’ ανακόψει την ολέθρια πορεία τουτουνά του μικιού, ασήμαντου κι αόρατου ιού, απου τη προέλευση και τη πατρότητά ντου κιανείς δε γνωρίζει, εκτός τσ’ εικασίες κάποιων απου θέλουνε να ενοχοποιήσουνε τσοι νυχτερίδες, που δεν κατέω αν είναι εξιλαστήρια θύματα κι εκείνες όπως τσ’ όρθες και τσοι χοίρους σ’ άλλες περιπτώσεις. Και δε τ’ αφήνουνε τα φουκαριάρικα τα ζωάκια, στο άμεσο κίνδυνο απου διατρέχουνε μερικά από αυτά από τ’ αδηφάγα στομάχια των αθρώπω. Ο δε δικός μου απλοϊκός νους με τσοι περιορισμένες γνώσεις, με οδηγεί στα λεγόμενα του Αποστόλου Παύλου (Κορινθ. Α 1, 27): «Τα ασθενεί του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνει τα ισχυρά».
Τουτεσάς τσοι δύσκολες ώρες, η γι επιστήμη εστάθηκε όρθια, είναι η γι αλήθεια του Θεού, με ανεκτίμητες υπηρεσίες στσοι μονάδες θεραπείας απου σύσσωμο το επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό δούνει τον υπεράνθρωπο αγώνα ντου για τη σωτηρία και ανακούφιση ασθενών συναθρώπω μας. Και γι’ αυτό τουτηνέ την ώρα, των εύχομαι από τα τρίσβαθα τση καρδιά μου, ουλωνώ τούτονα απου πρωταγωνιστούνε σε τούτονα το δύσκολο αγώνα, Υγεία, Δύναμη, Αντοχή και ό,τι καλύτερο για κείνους και τσ’ οικογένειές τωνε, και Καλή Ανάσταση.
Την ίδια ώρα δεν πρέπει να ξεχάσομε κι όσους αγωνιστήκανε κι αγωνίζονται στα πάσης φύσεως ερευνητικά Κέντρα, απου εύκομαι και γι’ αυτούς τα ίδια, απου με τσοι προσπάθειές τωνε άψανε το φωτάκι τσ’ αισιοδοξίας, στο θεοσκότεινο τούνελ με τα εμβόλια απου ανακαλύψανε και φέρανε ξανά την ελπίδα για το αύριο. Σε τούτονα το κλίμα των απαγορεύσεων και τω περιορισμώ, τηνε διαβήκαμε τη στράτα και τση φετινής Σαρακοστής ως εδά και πολλές από τσοι Θεόπνευστες κατανυχτικές ακολουθίες απούνι φυτεμένες στη διαδρομή τση δε τσοι χαρήκαμε όπως έπρεπε, και πολλές από τσοι κοινωνικές σχέσεις απου συνηθίζονται δε τσοι ζήσαμε.
Μα έτσα ‘ναι· πόλεμος χωρίς στερήσεις και περιορισμούς, δεν υπάρχει.
Γι’ αυτό και προχωρούμε με υπακοή απου είναι αρετή κι ο Απόστολος Παύλος (προς Εβραίους 13, 7) τη προτείνει και μα σε λέει: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε». Για κείνο και με τσ’ ίδιες προϋποθέσεις αποφτάνομε, όπως είπαμε και παραπάνω, στη Μεγάλη Εβδομάδα στερημένοι από τα πατροπαράδοτα έθιμα, τσοι θεάρεστες οικογενειακές συνάξεις και τσοι Θεόπνευστες ακολουθίες, ενδεχομένως και από τη Μεγάλη και Λαμπροφόρο ημέρα τσ’ Ανάστασης.
Όμως έτσα πρέπει κι έτσα απαιτούνε οι δυσκολίες κι οι κίντυνοι απου συντροφεύουνε τουτονά τον κακοπροαίρετο κορωνοϊό. Και να μη ξεχνούμε τα λόγια και πάλι του Παύλου (Κορινθ. 6,16): «Υμείς γαρ Υιός Θεού έστε ζώντος» ας φιλοξενήσομε το λοιπός και τουτηνέ τη δύσκολη χρονιά στσοι καρδιές μας το Χριστό για να Αναστηθεί. Είναι ο πλια καλός τόπος απου κι ο ίδιος ο Χριστός θα χαρεί για να καταχτήσει τουτηνά τη θέση. Και παράλληλα, μιας κι οι καιροί είναι δύσκολοι κι οι γι ημέρες πονηρές, ας κρατηθούμε στο ύψος των περιστάσεων για να ελευθερωθούμε από τσ’ απειλές του κορωνοϊού, κάποια στιγμή, με πίστη ειλικρινή στον Αναστημένο Χριστό να ζητήξουμε να παρατείνει το έλεος επί της γης. Και με όπλα τον εμβολιασμό, τσοι μάσκες και τσ’ αρετές τσ’ υπακοής, τσ’ υπομονής, του σεβασμού, τ’ αθρωπισμού και τση καλής συμπεριφοράς, να συνεχίσομε να το πίνομε το πικρό ποτήρι των περιορισμώ, γιατί μόνο έτσα μπορούμε να ελπίζομε πως θα ξαναβρεθούμε και πάλι κάποτε σε κανονικές συνθήκες ζωής.
Κι ύστερα, γειάντα να μην είναι ούλα τουτανά απου γίνουνται θέλημα Θεού; Αφού το κακό από μέρα σε μέρα περισσιογίνεται κι οι γι αρετές κι ηθικές αξίες, καταποντίζονται στα βουρκόνερα τσ’ αλαζονείας, τσ’ υποκρισίας και τσ’ εφήμερης ζωής, γειάντα το λοιπός κι ούλα τουτανά να μην είναι κι οργή Θεϊκή; Οι βουλές του Κυρίου μας είναι ανεξερεύνητες, κατά που λένε. Γι’ αυτό προσευχή, υπακοή, σύνεση κι υπομονή.
Καλή Ανάσταση. Θεέ μου βλέπε μας το νου μας.
Ο Αναστημένος Χριστός να μα σε συχωρέσει και να παρατείνει το έλεος.
Εγκάρδιες Λαμπριάτικες ευκές στσ’ Αναγνώστριες κι Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
Χριστός Ανέστη
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Καταπόδα = Από πολύ κοντά
Ομπρόσμας = Μπροστά
Οπέρυσι = Πέρυσι
Πώδε = Κι ύστερα
Μπλιο = Πια
Όρθες = Κότες, όρνιθες
Μικιού = Μικρού
Απολέμης = Προσπάθησε
Άψανε = Ανάψανε
Άτζεμπις = Άραγε
Κατέω = Ξέρω
