«Μέσα από ένα βιβλίο µοιραζόµαστε πράγµατα. Όπως µοιραζόµαστε µε κάποιον άλλο µια παράσταση, µια µουσική, ένα έργο ή ένα γεύµα. Το ίδιο πρέπει να κάνουµε και µε τα παιδιά και τα βιβλία: πρέπει να µοιραζόµαστε τα βιβλία που διαβάζουν και να κουβεντιάζουµε µαζί τους γι’ αυτά».
Αυτό επεσήµανε, µεταξύ άλλων, η παιδαγωγός, συγγραφέας και κριτικός παιδικών και νεανικών βιβλίων Μαρίζα Ντεκάστρο, µιλώντας στα “Χ.ν.”, στο περιθώριο της εκδήλωσης µε θέµα “Το µέλλον της ανάγνωσης είναι τα παιδιά – Πώς επιλέγουµε τα κατάλληλα βιβλία”, που πραγµατοποιήθηκε χθες το απόγευµα στο Πνευµατικό Κέντρο Χανίων και διοργάνωσε το 1ο Πειραµατικό Γυµνάσιο Χανίων σε συνεργασία µε την Περιφέρεια Κρήτης – Π.Ε. Χανίων.
«Όλοι οι ενήλικες θέλουµε τα παιδιά µας να διαβάζουν γιατί το βιβλίο έχει µια ηθική αξία. Το θέµα είναι, ωστόσο, πως θα πείσουµε τα παιδιά γι’ αυτό», σηµείωσε η κα Ντεκάστρο και πρόσθεσε ότι το αν θα διαβάζουν ή όχι τα παιδιά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως αν τα παιδιά έχουν πρόσβαση στα βιβλία, ποιες είναι οι αναγνωστικές συνήθειες της οικογένειας κ.ά.
Από εκεί και πέρα, σηµαντικό ρόλο παίζει και το σχολείο αλλά και τα προγράµµατα φιλαναγνωσίας των δηµόσιων – δηµοτικών βιβλιοθηκών: «∆υστυχώς στο σχολείο τα παιδιά διαβάζουν αποσπάσµατα κι όχι ολόκληρα βιβλία», επεσήµανε σχετικά, ενώ υπογράµµισε την πολύ καλή δουλειά που γίνεται από τις δηµοτικές βιβλιοθήκες των Χανίων, λέγοντας πως τέτοιοι χώροι αποτελούν έγκυρες πηγές για να βρουν οι γονείς κατάλληλα βιβλία για τα παιδιά τους.
Τόνισε ακόµα ότι δεν θα πρέπει να πιέζονται τα παιδιά να διαβάζουν πολλά βιβλία αλλά τα βιβλία που διαβάζουν «να γίνονται κάτι», όπως εργασίες, προγράµµατα κ.ά.
Παράλληλα, ανέφερε ότι γονείς και εκπαιδευτικοί δεν θα πρέπει να είναι απορριπτικοί απέναντι σε κανένα είδος βιβλίου: «Από το ένα είδος περνάει κανείς στο άλλο. Για παράδειγµα στη δική µου εποχή πολλοί έµαθαν να διαβάζουν µέσα από κόµικ. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να σεβόµαστε την προσωπικότητα κάθε παιδιού και τις προτιµήσεις του».
Καταλήγοντας η κα Ντεκάστρο καυτηρίασε την έλλειψη εθνικής πολιτικής γύρω από το βιβλίο, υπογραµµίζοντας ότι «δεν νοείται χώρα χωρίς Εθνικό Κέντρο Βιβλίου» και τονίζοντας ότι τα ελληνικά βιβλία ουσιαστικά αδυνατούν να βρουν τον δρόµο τους προς το εξωτερικό καθώς δεν υποστηρίζονται οι µεταφράσεις, ούτε οι συγγραφείς και εικονογράφοι.
