Για την ανάγκη «στήριξης της πραγματικής αντιπολίτευσης» μιλάει στο podcast των “Χ.ν.” και στην ενότητα “Τerra Politica” το μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Μάκης Παπαδόπουλος.
» Το μέλος της Π.Γ. της Κ.Ε. του κόμματος επισημαίνει την ανάγκη εκλογής περισσότερων βουλευτών του Κ.Κ.Ε.
Ανοίγοντας τη συζήτηση για τον πρωτογενή τομέα, σημειώνουμε στο συνομιλητή μας πως το 90% των κατοίκων της Κρήτης έχουν ελαιόδεντρα και πολλοί εξ αυτών βασίζονται στις κοινοτικές ενισχύσεις και τον ρωτάμε: «Πως θα επιβιώσουν αν βγούμε εκτός Ε.Ε. όπως ζητάει το κόμμα σας;».
«Αν ο λαός αποφασίσει να κινηθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση, δεν λέμε απλά έξοδο από την Ε.Ε. μιλάμε για ριζική αλλαγή της οικονομίας, με κεντρικό σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής, της οικονομικής ζωής και με διαφορετικά κριτήρια από αυτά που επικρατούν σήμερα. Με κριτήρια το σύνολο των αναγκών της χώρας!
Πρέπει να δούμε τι συμβαίνει από την άλλη πλευρά του λόφου για να δοθούν αυτές οι επιδοτήσεις. Υπήρξαν περιορισμοί στην αγροτική παραγωγή σε μια χώρα που ήταν αυτάρκης και εξαγωγική και ταυτόχρονα μια σειρά από επιδοτήσεις πηγαίνουν σε ομίλους και στον αγροτικό τομέα για να κάνουν εισαγωγές. Για παράδειγμα δίνει η Ε.Ε. σημαντικές επιδοτήσεις για αγορά τρακτέρ, που στην ουσία είναι επιδοτήσεις για να εισάγουν γερμανικά τρακτέρ στην Ελλάδα» απαντάει ο κ. Παπαδόπουλος.
«Ναι αλλά τα τρακτέρ τα παίρνουν οι αγρότες, τον αγρότη αυτό τον ενδιαφέρει, να πάρει το τρακτέρ…» αντιτείνουμε εμείς. «Λέω ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των επιδοτήσεων! Έχουμε τη δυνατότητα σπάζοντας ένα σωρό φραγμούς και δεσμεύσεις της Ε.Ε. που έχουν φέρει την αγροτική παραγωγή σε αυτήν την κατάσταση και να απογειώσουμε την ελληνική παραγωγή με βάση τις εγχώριες δυνατότητες.
Χαρακτηριστική περίπτωση οι επιπτώσεις της πράσινης μετάβασης στο ενεργειακό κόστος των αγροτών, στα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα και η επίπτωση της πολιτικής της Ε.Ε. στο να μην έχουμε εγχώρια βιομηχανία λιπασμάτων , να πληρώνουμε πανάκριβα τα καύσιμα λόγω του ενεργειακού πολέμου της Ε.Ε.»
«Αναφέρεστε συχνά στους μικρομεσαίους εμπόρους, επαγγελματίες, αγρότες και τους καλείται να συμπλεύσουν με την εργατική τάξη. Ακούγεται οξύμωρο αυτό ο επαγγελματίας που έχει 5 εργαζόμενους στην επιχείριση του να ταυτιστεί και να συμπλεύσει μαζί τους. Δεν θα εκμεταλλεύεται αυτός την υπεραξία τους; Δεν είναι ένα σκληρός εργοδότης όταν δεν ικανοποιούνται τα συμφέροντα τους ιδίου και της επιχείρισης του, μήπως “ματαιοπονείτε” προσπαθώντας να στήσετε συμμαχίες εκεί που δεν υπάρχει έδαφος ;» είναι η επόμενη ερώτηση μας.
«Πρέπει να δούμε ποιος είναι ο κοινός αντίπαλος των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών επιχειρήσεων και των μισθωτών εργαζόμενων για να δούμε αν υπάρχει αντικειμενικό έδαφος για μια συμμαχία» δηλώνει το στέλεχος του ΚΚΕ προσθέτοντας πως από την επομένη των εκλογών «ο διοικητής της ΤτΕ ο κ. Στουρνάρας είπε ότι πρέπει να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Και δεν εννοεί αυτή του μεγάλου κεφαλαίου που είναι νόμιμη, οι εφοπλιστές νόμιμα δεν πληρώνουν φόρους, έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά να πληρώνουν…ότι έχουν ευχαρίστηση. Οι τράπεζες επίσης έχουν απαλλαχθεί, έχουν “αναβαλλόμενο φόρο”, οι εισηγμένες εταιρείες έχουν κατοχυρώσει οι μισοί μέτοχοι τους να είναι κάτοικοι του εξωτερικού και να μην μπορούν να φορολογηθούν, ενώ οι υπόλοιποι επενδυτές η ίδια η κυβέρνηση λέει πως δεν μπορούμε να τους φορολογήσουμε γιατί δεν θα υπάρξουν επενδύσεις.
Επειδή λοιπόν δεν θα βρέξει ο ουρανός χρήματα, τα παραπάνω φορολογικά βάρη της επόμενης περιόδου για να επιτευχθούν τα ματωμένα πλεονάσματα – που είναι μπροστά μας και τα απαιτεί η Ε.Ε. – θα τα πληρώσει ο λαός και πολύ περισσότερο οι αυτοαπασχολούμενοι. Θα είναι τα θύματα μιας μεγάλης φοροαφαίμαξης για να γλιτώσει ο κοινός τους αντίπαλος που είναι το μεγάλο κεφάλαιο… Στα μέτρα υγείας και ασφάλειας πολλές μικρές επιχειρήσεις αναγκάζονται και κάνουν εκπτώσεις και κινδυνεύει και ο ίδιος ο εργοδότης. Δεν παίρνει μέτρα ασφάλειας ούτε για τον εαυτό του, για να αντέξει την ανταγωνιστική πίεση. Αν δεν υπάρχει αυτή η πίεση, όλοι θα μπορούσαν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, να μην έχουν την πίεση να δουλέψουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τα φροντιστήρια του παιδιού, για τα νοσήλια στην ιδιωτική υγεία, για να ζήσουν σε ένα σύστημα που τα πάντα έχουν γίνει εμπόρευμα: Το νερό, το ρεύμα, τα φάρμακα, η εκπαίδευση και αυτή η προοπτική είναι απελευθερωτική και για τους μισθωτούς εργαζόμενους και για τους αυτοαπασχολούμενους».
Έλα όμως που οι μικρομεσαίοι φαίνονται να ταυτίζονται περισσότερο με το μεγάλο κεφάλαιο, και δυσκολεύονται να ταυτιστούν ιδεολογικά -οικονομικά με τους εργαζόμενους της επιχείρισης τους…
«Η αίσθηση που μπορεί να έχει κάποιος για την θέση του μπορεί να αλλάζει από στιγμή σε στιγμή. Έρχεται η πραγματική ζωή και αποκαλύπτει τα πράγματα! Και η πραγματική ζωή για τους αυτοαπασχολούμενους είναι πως δέχονται όλο και μεγαλύτερη ανταγωνιστική πίεση, έχουν ένα σωρό χρέη, αντιμετωπίζουν την πίεση των μεγάλων εταιρειών και ομίλων, μια ασφαλιστική και φορολογική καταιγίδα που δεν ξεκίνησε με αυτήν την κυβέρνηση θυμίζω το νόμο Κατρούγκαλου και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα κλιμακωθεί την επόμενη ημέρα και το λέμε και το υπογράφουμε…»
Ναι, αλλά τους λέτε να βγουν στο δρόμο και να αγωνιστούν! Δύσκολα πράγματα αυτά για έναν που έχει εργοδοτική νοοτροπία, τα άλλα κόμματα υπόσχονται τροπολογίες, ευνοϊκές ρυθμίσεις, πιο εύκολα πράγματα.
«Μια διαφορά μας από τα κόμματα του συστήματος είναι ότι δεν υποσχεθήκαμε κάλπικες λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Λύσεις φαινομενικά εύκολες χωρίς λύσεις. Με όλες τις κυβερνήσεις από το ΠΑΣΟΚ του 1ου Μνημονίου, στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουμε ένα σταθερό αποτέλεσμα. Ο λαός καταβάλλει το 95% των φόρων και το μεγάλο κεφάλαιο το 5% και αυτό δεν έγινε σε μια μέρα , δεν είναι έργο μιας κυβέρνησης. Η μη σύγκρουση έχει και αυτή κόστος και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο. Στην περίπτωση της σύγκρουσης γίνονται κάποιες θυσίες αλλά υπάρχει ελπίδα, ενώ ο δρόμος της μη σύγκρουσης είναι θυσίες χωρίς ελπίδα.»
Στα συνέδρια σας καλείται και τα 4 κομμουνιστικά κόμματα της Ρωσίας, τα 2 της Μ. Βρετανίας, τα 2 της Δανίας κα., για την Ελλάδα γιατί αναγνωρίζεται μόνο τον εαυτό σας ως φορέα των κομμουνιστικών- σοσιαλιστικών ιδεών ; Δεν ακούγεται υπερφίαλο, οι ιδέες του Μαρξ στην Ελλάδα να βρίσκονται μόνο στα στελέχη του ΚΚΕ;
«Στη ζωή και στην ιστορία του διεθνούς κομουνιστικού κινήματος υπάρχουν διασπάσεις , συγκρούσεις, το ποιος εκφράζει μια συνεπή γραμμή σύμφωνα με τις κατευθύνσεις τις αρχές, τη στρατηγική που δούλεψαν και υπέδειξαν οι κλασσικού του μαρξισμού κρίνεται κάθε φορά στη ζωή. Και στην Ελλάδα έχει κριθεί το ζήτημα αυτό. Η επαναστατική πρωτοπορία δεν λύνεται με διακηρύξεις. Παλεύεται και είναι στοίχημα της κάθε μέρας, δεν αυτοαναγορευόμαστε σε μια επαναστατική πρωτοπορία και καθόμαστε στις δάφνες μας, ούτε στις δάφνες μια ιστορίας 100 ετών αγώνων και θυσιών για το λαό, με το λαό για την οποία είμαστε υπερήφανοι. Στεκόμαστε στα στοιχήματα της επόμενης ημέρας.Στη δημιουργική ανάπτυξη αυτής της θεωρίας που δεν είναι ένα παλαιωμένο, κλειστό σύστημα τελειωμένων ερευνών και αρχών. Είναι μια θεωρία επαναστατική που αναπτύσσεται δημιουργικά για να αντιμετωπίσει σύγχρονα προβλήματα…Το αν παίζουμε το ρόλο μας σαν επαναστατική πρωτοπορία κρίνεται κάθε μέρα. Την πορεία μας μπορεί να την κρίνει ο καθένας αν είναι μια πορεία συνεπής και αν αυτοί που την αμφισβήτησαν έχουν μια αντίστοιχη ή όχι γιατί μπορεί να κριθούν και αυτοί που εγκατέλειψαν το ΚΚΕ και αναφέρομαι στα στελέχη που δημιούργησαν το ΣΥΡΙΖΑ. »
Τι αξία θα έχει για τον πολίτη της Κρήτης η εκλογής ενός ακόμα βουλευτή του ΚΚΕ στο νησί. Εκεί που ο κ. Συντυχάκη έκανε 10 αναφορές, ερωτήσεις, επερωτήσεις το μήνα, τώρα θα γίνονται 15-20 με τον κ. Μαρινάκη. Ε και; Το πρώτο κόμμα θα είναι αυτοδύναμο και θα κάνει ότι θέλει, ρωτάμε. «Η ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ και να βγει πιο δυνατό σε αυτές τις εκλογές δεν αφορά τον αριθμό των επερωτήσεων στενά είναι και αυτό μια παράμετρος, αφορά το αν υπάρχει πραγματική πιο δυνατή αντιπολίτευση απέναντι σε μια αντιλαϊκή πολιτική που θα εφαρμοστεί από την επόμενη ημέρα και δεν θα την προωθεί μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ θα την στηρίζει και η κάλπικη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια.
Στην πραγματικότητα έχουμε μια αυτοδύναμη πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου» υπογραμμίζει ο κ. Παπαδόπουλος, επισημαίνοντας πως οι περισσότεροι κομμουνιστές βουλευτές είναι απαραίτητοι « όχι μόνο για να αποκρούσουμε τα χειρότερα που έρχονται αλλά για να ανοίξει ένας δρόμος ελπίδας ότι δεν είναι μοιραίο να ζούμε στο σημερινό βάλτο της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανασφάλειας! Υπάρχει ο άλλος δρόμος της ανατροπής για το σοσιαλισμό. Περισσότεροι κομμουνιστές βουλευτές σημαίνει μεγαλύτερη δυνατότητα του ΚΚΕ να παρέμβει σε μια σειρά χώρους δουλειάς και βέβαια και την ευχέρεια να έχουμε ακόμα πιο παραγωγικό έργο και μέσα στη βουλή για την επίθεση σε βάρος των αντιλαϊκών επιθέσεων» .
