Το σκηνικό ήταν ιδανικό! Σκοτάδι -σχεδόν απόλυτο- πάνω, γρασίδι μαλακό κάτω, μισόθολες, μυστηριώδεις υπάρξεις γύρω-γύρω, υπερσύγχρονα τηλεσκόπια στη σειρά, νεφελώματα, αστερισμοί, πλανήτες -νεκροί και ζωντανοί, ίσως ακόμα και μερικοί αόρατοι στο γυμνό μάτι εξωγήινοι, να χαιρετίζουν από το μακρινό, απέραντο σύμπαν…
Αφορμή για όλα αυτά τα συναρπαστικά μια εκδήλωση για την αστροφωτογραφία που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από το υπέροχο Μουσείο Σχολικής Ζωής της πόλης μας. Μετά την θέαση των φωτογραφιών και την ακρόαση των διαλέξεων –δυστυχώς εν μέρει μόνο κατανοητών από μια αδαή φιλόλογο- οι καλεσμένοι οδηγήθηκαν υπό το φώς, όχι των κεριών, αλλά φωτισμένων κινητών σε παρακείμενο γήπεδο, όπου μπόρεσαν να απολαύσουν το μοναδικό αστρονομικό υπερθέαμα. Οπως ήταν εύλογο το όλο σκηνικό δεν μπορούσε παρά να γεμίσει τους παριστάμενους με δέος και ταπεινοφροσύνη, αλλά και να αναδεύσει στην επιφάνεια της συνείδησής τους μια σειρά από προαιώνιους σχεδόν ,αλλά πάντα επίκαιρους μεταφυσικούς προβληματισμούς σε σχέση με το μεγαλείο του σύμπαντος και κατά προέκταση της ασημαντότητας του καθένα από εμάς, μεμονωμένου ατόμου!
Και ενώ το ηθικό δίδαγμα της βραδιάς, απλό και ξεκάθαρο-κόσμος είναι απέραντος και εμείς μικροί και ασήμαντοι- θα έπρεπε να γίνεται άμεσα κατανοητό, απορώ! Γιατί επιμένουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε, αλλά και να συμπεριφερόμαστε σαν να ήμασταν το κέντρο του σύμπαντος; Γιατί εμμένουμε να δίνουμε γιγάντιες διαστάσεις στο παραμικρό και αρνούμαστε πεισματικά να θέσουμε τις ασημαντότητες της καθημερινότητάς μας στις σωστές τους διαστάσεις; Γιατί -για να χρησιμοποιήσω ακόμα μια κοινοτυπία- επιλέγουμε σχεδόν πάντα να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος;
Ισως να ευθύνεται ο εγγενής εγωκεντρισμός του ταπεινού μας είδους. Ίσως πάλι να φταίει η διαβόητη φωτορρύπανση που θολώνει τον έναστρο ουρανό και μας παρεμποδίζει να απολαύσουμε το μεγαλείο του! Ισως όμως τελικά, όλα αυτά να συμβαίνουν απλά γιατί κάτι μέσα μας δεν μας αφήνει ποτέ να ξεχάσουμε το ανεπανάληπτο μεγαλείο και μοναδικότητα της κάθε φαινομενικά ασήμαντης ανθρώπινης ύπαρξης…
* φιλόλογος
