Μάχη Κρήτης: 20-05-1941 περιληπτικά

Β.Freyberg:
Γενναίος, με 27 τραύματα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ καλά πληροφορημένος, από τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, (ultra) για την επικείμενη Γερμανική επίθεση, στάθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Άφησε ακάλυπτη – ανοχύρωτη όλη την περιοχή δυτικά του αεροδρομίου Μάλεμε, πέραν του Ταυρωνίτη, με αποτέλεσμα την από εκεί επίθεση των Γερμανών και την κατάληψη του αεροδρομίου. (πιθανόν να ήλπιζε στους ευέλπιδες του Τσολάκογλου) Όπως επίσης, δεν έκανε την απαιτούμενη αντεπίθεση το βράδυ της 20ης-05-41 στο αεροδρόμιο, ενώ είχε τις δυνάμεις. Περίμενε απόβαση από θαλάσσης!!!!!!!!!ήταν τόσο μπερδεμένος…
Ο Freyberg όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του, 23 χρόνια μετά τα χαρακώματα του Υπρ του Σωμ και του Βερντέν, (Α΄ Παγκ. Πόλεμος) ήταν στρατιωτικοί μιας άλλης περασμένης εποχής. Στην Κρήτη στις 20-05-41 έγινε ένα άλλο είδος πολέμου, όχι αυτός που ήξεραν. Ήταν όλοι τους ξεπερασμένοι, πλην του Inglis και του Kippenberger

Ταξίαρχος James Hargest (ο μοιραίος άνθρωπος):
Νεοζηλανδός διοικητής της 5ης Νεοζηλανδέζικης μεραρχίας με έδρα του τον Πλατανιά. Της ίδιας «σχολής» των Freyberg και Puttick, ο άμεσα προϊστάμενος του Ταξιάρχου L. Andrew, που υπερασπιζόταν το λόφο 107, (δηλαδή το αεροδρόμιο Μάλεμε). Το βράδυ της 20ης Μαΐου, ήταν με τις πιτζάμες στον Πλατανιά, ενώ ο Andew υποχωρούσε. Δεν κατάφερε να καταλάβει τη σημασία του λόφου 107, σε σχέση με το αεροδρόμιο και να ανταποκριθεί άμεσα στα κελεύσματα του Andrew, που του ζητούσε απεγνωσμένα ενισχύσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ( 20-05-41) (τις οποίες ενισχύσεις υπ όψιν διέθετε) και όταν περί τις 18:30 του είπε ο Andrew ότι θα «συμπτυχτεί» ΝΑ, ο Hargest του είπε, εκείνο το περίφημο: «if you must, you must» (αν πρέπει κάμετο). Ήταν σαν να έλεγε στους Γερμανούς: «ορίστε περάστε, σας ανοίγω τις πόρτες της Κρήτης.

L. Andrew:
Πιεζόμενος αρκετά από τους γερμανούς, που είχαν άλλοι προσγειωθεί με ανεμόπτερα και άλλοι πέσει με αλεξίπτωτα στην ανοχύρωτη δυτικά του Ταυρωνίτη περιοχή, ζητούσε απεγνωσμένα ενισχύσεις από τον Hargest, (στις 11:00, στις 14:30, στις 15:00, στις 16:30) και με πολύ δύσκολη επικοινωνία. Ο Hargest απέρριπτε τα αιτήματα του Andrew και όταν στις 18:30 του είπε ότι θα συμπτυχθεί, του είπε εκείνο το περίφημο: «if you must, you must».
O L. Andrew, ούτε αυτός σκέφθηκε ότι αφήνοντας τη θέση κλειδί που κατείχε, άνοιγε την Κερκόπορτα της Κρήτης στους Γερμανούς. Θα μπορούσε να το παλέψει και πιθανόν επιτυχώς, καθόσον και ενισχύσεις έστω και αργά έφθαναν και επί συνόλου 644 ανδρών του συντάγματος του, νεκροί ήσαν 64 και 144 τραυματίες πριν συμπτυχθεί (υποχωρήσει). Μπορεί να είχε πολύ κακές επικοινωνίες με τους λόχους του (και παντελή έλλειψη αεροπορικής υποστήριξης, που είναι πολύ σημαντικό), είχε όμως τιμηθεί και με το ανώτατο παράσημο της Βρετανικής αυτοκρατορίας και «ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται». Θα μπορούσε στο κάτω κάτω να γίνει ο Λεωνίδας της Νέας Ζηλανδίας, αν και λίγο δύσκολο γιατί και οι επιτιθέμενοι αλεξιπτωτιστές είχαν φθάσει στα όρια της αντοχής τους, εκείνες τις ώρες το βράδυ της 20-05-1941.

1 από 2

Τα “Απόρρητα” του 2020
O Γιάννης Κογχυλάκης, εξάδελφος των γνωστών από την Εθνική Αντίσταση Πατεράκηδων του Κουστογέρακου γράφει:
“Πιστεύω ότι η στρατιωτική διοίκηση δεν είχε εκτιμήσει την σπουδαιότητα της περιφέρειας αυτής ή, ίσως, πίστευε ότι οι άνδρες της Σχολής των Ευελπίδων, που είχαν στρατοπεδεύσει στο Κολυμπάρι Κισσάμου, θα εκτελούσαν το καθήκον τους για την υπεράσπιση της ελευθεράις και την τιμή των ελληνικών όπλων. Αυτό όμως δεν έγινε γιατί μόλις έπεσε η πρώτη βόμβα στον καταυλισμό τους και σκότωσε ένα και τραυμάτισε έναν άλλο, οπισθοχώρησαν προς τα Δελιανά Κισσάμου, όπου στρατοπέδευσαν μέχρι που τελείωσε η Μάχη της Κρήτης.”
Εφονεύθη ο Ιατρούλης και ο Κουβελίδης, οι άλλοι ποίοι είναι;
“Στο μεταξύ μερικά χιλιόμετρα από τον Ταυρωνίτη και το αεροδρόμιο, στις εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις της Μονής Γωνιάς στο Κολυμπάρι, είχε καταυλισμό η στρατιωτική σχολή Ευελπίδων. Οι Ευέλπιδες δεν προχώρησαν όμως για να συναντήσουν τους Γερμανούς στον Ταυρωνίτη. Οταν νύχτωσε με τη συνοδεία δύο χωροφυλάκων, που γνώριζαν τα κατοτόπια, πέρασαν τον αμαξητό δρόμο και απομακρύνθηκαν από τον κλοιό των επιχειρήσεων προς τα Δελιανά Κισσάμου όπου κάθισαν περίπου πέντε μέρες,τη στιγμή που γινόταν σκληρές μάχες γύρω από το Μάλεμε, τον Ταυρωνίτη και λίγο πιο δυτικά από το Κολυμπάρι προς το Καστέλι Κισάμου, πράγμα απίστευτο* !!! Ολοι οι Ευέλπιδες είχαν τουφέκια Μάλινχερ και πιθανόν αρκετά φυσίγγια, αλλά απόφευγαν να πολεμήσουν σε μια από τις πιο σκληρές μαχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σημαντική για τον Ελληνισμό και την ηρωϊκή Κρήτη. Στα Δελιανά, πάρα πολλές φορές οι χωρικοί πήγανε και τους ζητήσανε όπλα για να πολεμήσουν, αλλά δεν κατόρθωσαν να κινήσουν τον πατριωτισμό τους, εφόσον αυτοί ούτε να δώσουν τα τουφέκια τους στους Κρητικούς, αλλά ούτε και να πολεμήσουν οι ίδιοι ήθελαν. Αλλά και πριν τη μάχη, όταν το Υπουργείο Στρατιωτικών είχε δώσει διαταγή σε ορισμένους να παρουσιαστούν σε Ελληνικά στρατιωτικά τάγματα, αυτοί δεν εκτέλεσαν τη διαταγή. Ακόμα και πριν αναχωρήσουν για την Κρήτη στις 24 Απριλίου 1941, προσπαθούσα δήθεν να μεταβούν στις Θερμοπύλες, για να πολεμήσουν σαν τους “τριακόσιους του Λεωνίδα” μα δεν μπορούσαν να βρουν μεταφορικά μέσα. Γελοία δικαιολογία, αφού είχαν στη διάθεσή τους αυτοκίνητα που τους μεταφέρανε στη Μονεμβασιά (στη Νότιο Πελοπόννησο προς τη μεριά της Κρήτης) όπου τους περιμένανε καΐκια έτοιμα, για να τους μεταφέρουν στην Κρήτη, όπου και στρατοπέδευσαν στις εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής στο Κολυμπάρι. Εδώ,την πρώτη μέρα της μάχης, μια οβίδα έπεσε χωρίς κανένας να γνωρίζει από που ήταν. Πιθανότητα ήταν κάποιο αντιαεροπορικό βλήμα που δεν έσκασε στον αέρα, αλλά δεν αποκλειόταν να ήταν και οβίδα από τα τοπομαχικά κανόνια…..
* Εδώ θα έπρεπε να αναφερθεί ότι κανένα ιστορικό βιβλίο δεν αναφέρει ότι οι Ευέλπιδες πολέμησαν στο Κολυμπάρι. Τα επίσημα Γερμανικά έγγραφα της επιχείρησης “ΕΡΜΗΣ” δεν αναφέρουν πουθενά ότι γερμανικές μονάδες έδρασαν στην περιοχή Κολυμπαρίου, ούτε η επίσημη Αγγλική ή Νεοζηλανδική, ή Αυστραλιανή ιστορία. Εχω ξοδέψει μεγάλα ποσά για έρευνα αυτού του θέματος, έχω στη διάθεσή μου, τουλάχιστον εκατό βιβλία, αλλά πουθενά, ούτε στα ιστορικά αρχεία της Νεοζηλανδίας ή της Αγγλίας, Γερμανίας και Αυστραλίας, ούτε στη Γερμανική ιστορία του Στρατηγού των αλεξιπτωτιστών, που την έχει γράψει ο ίδιος με πλούσιο φωτογραφικό υλικό ή στη Γερμανική ιστορία της Ορεινής Μεραρχίας δεν αναφέρει καμιά πολεμική δράση με τους Ευελπίδες.”
Αυτά από τον Γιάννη Κογχυλάκη

Οι Ευέλπιδες από Μ. Κατσανεβάκη
Για το μόνο θέμα που έχω πολλές απορίες και πολλά ερωτηματικά, που προβάλλεται και συχνά πυκνά, είναι: «η συμμετοχή στη Μάχη της Κρήτης των 300 ευελπίδων», που είχαν αποβιβαστεί στο Κολυμπάρι στις 28-29 Απριλίου. Είχαν έρθει στην Κρήτη με τον οπλισμό τους, τυφέκια τύπου mauser με 30 έως 50 φυσίγγια έκαστος, ένα βαρύ πολυβόλο, 5 οπλοπολυβόλα και 20 στρατιώτες συν οι αξιωματικοί, δηλαδή σχεδόν 350 άτομα.
Έμειναν στη θέση που είναι σήμερα το μνημείο,(όπως διαβεβαιώνουν αυτοί που το έστησαν) περίπου 400 m Β της Μονής Γωνιάς και το βράδυ της 20-05-1941 έφυγαν προς Δελιανά και εν συνεχεία προς Ραμνή Αποκορώνου μέσω Ριζών Λευκών Ορέων, ενώ στο κάμπο των Χανίων (Μάλεμε – Γαλατά – Αγυιά κλπ.) μαινόταν σκληρές μάχες. Σκοτώθηκαν οι Ιατρούλης και Κουβελίδης και τραυματίσθηκαν 4 άτομα. (πιθανόν από το βλήμα που γράφει ο Κογχυλάκης). Στη συνέχεια πριν φθάσουν στα Σφακιά διαλύθηκαν.
Υπ’ όψιν ότι οι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στις περιοχές Ραπανιανά – Καμισιανά – Ταυρωνίτης και κοντά στη Σπηλιά και όλοι τους είχαν στόχο το αεροδρόμιο Μάλεμε – λόφο 107, που τα κατέλαβαν το βράδυ της 20ης Μαΐου .

Το Μνημείο Απορία
Γιατί δεν χτύπησαν οι ευέλπιδες στις 20-05-1941 τα νώτα των αλεξιπτωτιστών που επιτίθοντο στο Μάλεμε; Ενώ είχαν πολύ καλό οπλισμό και τα όπλα τους ήταν ίδιου διαμετρήματος με των Γερμανών; Ήταν περίπου 350 και ο L. Andrew υπερασπιζόταν το αεροδρόμιο με 644 άνδρες.
Οι άνδρες του 6ου Ελληνικού Συντάγματος στην περιοχή της Αγυιάς είχαν ΤΡΙΑ φυσίγγια έκαστος (τόσα τους είχαν δοθεί) ενώ αυτοί είχαν 30-50.
Γιατί παρέκαμψαν όλη την εμπόλεμη ζώνη και κατέληξαν στην Ραμνή Αποκορώνου όπου ο Συνταγματάρχης Δημ. Μιχελογιάννης έσφαξε ένα μοσχάρι και τους έκανε τραπέζι, αφού επέπληξε τους αξιωματικούς για τη στάση τους.
Πιθανόν στις 20-05-1941, μία συντονισμένη επίθεση από 350 περίπου μαχητές (ευέλπιδες καλά οπλισμένους) καθοδηγούμενους από έμπειρους αξιωματικούς, στα νώτα των αλεξιπτωτιστών, που πάσχιζαν για την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε – λόφου 107, ν’ άλλαζε τον ρουν των γεγονότων.
Οι αξιωματικοί που συνόδευαν τους ευέλπιδες, ήταν της «σχολής» του στρατιωτικού διοικητή υποστράτηγου Κίτσου (άλλη εκδοχή δεν μπορώ να δεχτώ) όστις λίγο καιρό πριν, είχε ανακαλέσει οριστικά την ίδρυση «Σώματος Κρητών Πολιτοφυλάκων», καθόσον φρονούσε ότι: « πιθανόν οι χωρικοί τα όπλα αυτά να τα έστρεφον κατά της Κυβερνήσεως». Θυμόταν τον Ιούλιο του 1938, που ο δημοκρατικός λαός των Χανίων κατέλυσε για 24 ώρες στην πόλη των Χανίων, τις Αρχές του Δικτάτορα Μεταξά. Τότε ξέρετε ποιος κατέστειλε το αποτυχημένο κίνημα στα Χανιά: Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ.
Δυστυχώς η Κρήτη το Μάη του 1941, ήταν κάτω από διπλό στόχαστρο. Του Χίτλερ αφ ενός, και του καθεστώτος από την άλλη, λόγω των δημοκρατικών-Βενιζελικων πεποιθήσεων του λαού, ειδικά μετά τα αποτυχημένα κινήματα του 1935 και 1938,και των επισκέψεων-φιάσκο το 1936 και 37 των Μεταξά – Βασιλιά.
Λίγα να λέμε πολλά να καταλαβαίνουμε και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Δυστυχώς οι 4ο Αυγουστιανοί αξιωματικοί του δικτάτορα Μεταξά, πήγαν στη Μέση Ανατολή όπου μαζί με άλλους ομοίους των, προετοίμαζαν την επιστροφή του Βασιλιά και της 4ης Αυγούστου στην Ελλάδα, θέτοντας έτσι τις βάσεις του Εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε.
Μεταξύ των άλλων γράφουν οι ιστορικοί: «…οι Άγγλοι όμως επιληφθέντες της υποθέσεως,(στην Αίγυπτο) ανεκάλυψαν πρωτόκολλον υπογεγραμμένον από 180 αξιωματικούς της 4ης Αυγούστου, οι οποίοι εκηρύσσοντο αλληλέγγυοι προς συνέχισιν του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην Ελλάδα».…
….«Την 13ην -3-1943 καλεί εις σύσκεψιν τους αξιωματικούς της 4ης Αυγούστου ο Διάδοχος Παύλος. Κατ’ αυτήν ο είς επερίπτει τας ευθύνας εις τον άλλον και αναγνωρίζουν ότι οι ίδιοι εδημιούργησαν την κατάστασιν αυτήν».
Στη συνέχεια στις 26/4/1944, μετά τη παραίτηση Σ. Βενιζέλου ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Την ίδια μέρα το απόγευμα κάλεσε τους συνταγματάρχες και τους εζήτησε τη γνώμην των δια την κατάστασιν. Τέσσερεις απ’ αυτούς, γνωστοί, του συνέστησαν τον θάνατον δια τους συναδέλφους των πρωταιτίους στασιαστάς, της Ταξιαρχίας και του Ναυτικού.
Αυτή ήταν η Ελληνική Πατριωτική Παρέα, των συνεργατών του Τσολάκογλου, που περίμενε ο Φράϊμπεργκ, να χτυπήσει τους αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη στις 20 του Μάη του 1941.
Εξ όσων τώρα αφορά το φόνο του στρατηγού Παπαστεργίου (5η Μεραρχία Κρητών Αλβανία), που έγινε λίγες μέρες πριν τη Μάχη της Κρήτης στο Καστέλλι Κισσάμου, όπως και οι θάνατοι του Ι. Μεταξά και στρατηγού Τζανακάκη, αποδίδονται στα αυτά πρόσωπα (εμπλέκονται και τα συναντούμαι) γνωστής μυστικής υπηρεσίας, σύμφωνα με τα αρχεία του ιστορικού ερευνητή Νικ. Πλουμιστάκη.
Ωμότητες έγιναν στο Καστέλλι Κισσάμου (αρχεία Πλουμιστάκη-Κατσικανδαράκης Αντ.), στα Κουνουπιδιανα Ακρ. ( σε 12 αλεξ/στές) και στον Άναβο στ’ αμπέλια, από γνωστούς.

ΣΧΕΔΟΝ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ … ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΤΑΥΡΩΝΙΤΗ, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ, ΠΟΥ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ «ΕΝΔΟΞΗΣ» ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ , ΕΓΙΝΕ ΠΙΣΤΟΛΙ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ.

Περισσότερες λεπτομέρειές στο βιβλίο μου «ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΦΟΝΙΚΑ ΒΕΝΤΕΤΕΣ.