«…Οι γονείς, οι παππούδες μας, που, ντυμένοι με της γενιάς τους τη φορεσιά…
…Πολέμησαν για τη λευτεριά, για την τιμή, ζηλευτή κληρονομιά σε μας…».
Ετσι, με λόγια σεμνά, πλην, εμπνευσμένα, αναγνώρισης και αγάπης…, ο φιλόλογος κ. Νίκος Γιαννακάκης και πρόεδρος των Πολιτιστικών Φορέων Ακρωτηρίου, αναφέρεται στα γεγονότα. Ηταν ο κεντρικός ομιλητής στην ωραία κορυφή. Τη «Γουβερνέτεια ανηφοριά» πάνω από τη χαράδρα του Αγίου Αντωνίου.
Κι οι «πτερόεσσες ψυχές» των νεκρών του αγώνα, ανέδυαν το «ευχαριστήριο μύρο» προς τους επιγόνους…
Τους επιγόνους, που 75 χρόνια μετά, καταθέτουν τη δέουσα τιμή σε κείνους που έδωσαν το αίμα τους, όταν το χρειάστηκε η πατρίδα!
…Απογευματινές ώρες, ο ήλιος ζεστός κι “επιθετικός”, στον φωτισμό του, κι ένα αεράκι μαγιάτικο, δροσίζει τιμητικά το τεράστιο στιβαρό μνημείο, με τις γραφές… παραδομένες στη χάραξη της διάρκειας!
Το προσκλητήριο της Τιμής, της Ευχαριστίας… Στην ωραία πέτρα στο χρώμα της γης, τα ονόματα των ανδρών, από την περιοχή Ακρωτηρίου. Καμπάνι, Χαλέπα, Μουζουρά, Στέρνες, Κουνουπιδιανά, Χωραφάκια…
Τον Μάη του ’41 οι συντελεστές των μαχών, και τα παλληκάρια του τόπου, με ό,τι όπλα, και… “όπλα” μπόρεσαν να βρουν! Γνωστά πράγματα… Ο κ. Γιαννακάκης, με γνώση και σαφήνεια, τονίζει τα κριτήρια του Χίτλερ, να καταλάβει εσπευσμένα τη Μεγαλόνησο. Σημείο νευραλγικό, αλλά και πέρασμα προς Αφρική, απώτερος σκοπός του και αυτή, πιστεύοντας ασφαλώς, πως θα κάνει περίπατο στο νησί… Επεσε όμως έξω, αφού την υπόθεση της αντίστασης πήρε απάνω του ο λαός, έστω και σ’ έναν τόπο ξαρματωμένο ήδη από τον Μεταξά, αλλά και -τι συγκυρία- με τα παιδιά του φευγάτα σε άλλο μέτωπο, και με την αδιαφορία, έως και ασυνειδησία και αναλγησία της Αθήνας, να μην δημιουργήσει τις υποδομές που θα μπορούσε για την αντιμετώπιση των πολεμικών γεγονότων. Γνωστά πράγματα κι αυτά…
Στον λόγο του κυρίου Γιαννακάκη, καθέκαστα ρεαλιστικά, συγκλονιστικά, με την προσπόριση εθνικών μας ποιητών, τους οποίους επικαλέστηκε, βρίσκουν ευθύβολα τη σκέψη και το θυμικό του κόσμου!
Ολα αναφέρθηκαν από τον άξιο ομιλητή, με ιστορική συνέπεια και “καταγγελτική φλόγα”, για τις πραγματικές αλήθειες, τη στάση της Αθήνας, αλλά και τις προθέσεις των Αγγλων, και βέβαια τη γενναιοψυχία των Κρητών μαχητών, για τους οποίους ο κ. Γιαννακάκης επέδειξε ευανάγνωστο προσωπικό θαυμασμό… και σεβασμό και αγάπη!
Στο θαυμάσιο μνημείο, η δάφνη αγλαΐζουσα τις μνήμες, μύρισε αντάμα με το λιβάνι της δέησης από τον Σεβασμιώτατο, το άγημα της Πολεμικής Αεροπορίας αποδίδει τιμές με τις βολές των όπλων του, και ο δήμαρχος Χανίων κ. Βάμβουκας, στον χαιρετισμό του, θεωρεί ότι, «Η Μάχη της Κρήτης, ήταν μια από τις λαμπρότερες στιγμές της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας. Ηταν η Μάχη για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας»…
Γουβερνέτο… Βραδάκι.
…Η καταπράσινη ζωή, υποκλίνεται στις αναφορές της συγκίνησης για την προσφορά των παλληκαριών, κι η Γλυκοφιλούσα, Κυρία των αγγέλων, από το μοναστήρι, σκέπει στοργικά, Σύμφωνη και Γλυκύτατη!
Κύριε Γιαννακάκη, ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση, για την ωραία συνεργασία μας εννοείται με τον Φιλολογικό, που δεν ξεχνώ, και οπωσδήποτε, για τη μετάληψη του αγιασμένου αγώνα των Κρητών το ’41, τη γνώση του οποίου μας παραχωρήσατε με τρόπο υπεύθυνο, έγκυρο και ελκυστικό.
Σώμα και Αίμα του Αγίου Λαού μας, “Δώρα Τίμια” στη Ζωή και την Πορεία μας…
Ευχαριστούμε.
