«Οι ξεφτισμένες συλλαβές
που μας μεθούσαν σαν κρασί»
(Emily Dickinson)
Μήνας που σημαδεύτηκε από κορυφαία γεγονότα που άλλαξαν πολλά στον πλανήτη. Στην Ελλάδα είχαμε στην Κατοχή, μεταξύ άλλων, τις εκτελέσεις αντιστασιακών από τους Γερμανούς (Χαϊδάρι, Καισαριανή, 1944). Στη Θεσσαλονίκη, την απεργία των καπνεργατών με τους 10 νεκρούς (1936), στην Κρήτη την περίλαμπρη Μάχη της (1941), στην Τουρκία τη β’ φάση της γενοκτονίας των Ποντίων (1914-1923)· στη Θεσσαλονίκη τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη (1963), στην Αθήνα τη “συμφιλίωση” Θρ. Τσακαλώτου και Μ. Βαφειάδη (1984)-κορυφαίων αντιπάλων στον εμφύλιο· στην Ελλάδα για πρώτη φορά ψηφίζουν οι Ελληνίδες (1952). Και φυσικά έχουμε την Αλωση της Πόλης από τους Τούρκους (1453).
Μήνας βίας και όμορφων αγώνων, λοιπόν ο Μάης. Αλλά και ποίησης και αίματος.
Η “γιορτή” της Πρωτομαγιάς έπρεπε να είναι μια παγκόσμια κραυγή των εργαζομένων εναντίον των αδικιών αυτού του κόσμου: όχι σαν αυτή με τα στημένα, πάνω σε αυτοκόλλητα σημάδια, μονο-κομματικά “στρατιωτάκια” στο Σύνταγμα (2020). Θα έπρεπε να είναι σαν εκείνη του ελπιδοφόρου Μάη του ’68 στη Γαλλία: τότε που όλοι (νέοι, μαθητές, φοιτητές, διανοούμενοι, εργαζόμενοι…), ορμητικό ποτάμι δίχως επιστροφή, ξεχύθηκαν στους δρόμους του Παρισιού να αλλάξουν τον κόσμο.
Τότε που τα συνθήματα δεν ήταν “ξεφτισμένες
-ανούσιες και μονότονα κομματικές- συλλαβές” αλλά μια πύρινη φλόγα από μια δράκα “σουρεαλιστών” νεαρών που ονειρεύονταν έναν άλλο κόσμο: τον κόσμο τους. Και που απείλησε να γκρεμίσει ολόκληρο ντεγκολικό καθεστώς! Δεν τα κατάφερε γιατί δεν ήταν αυτό ο τελικός στόχος του. Ομως το ανάγκασε να αλλάξει ρότα. Και άλλαξε…
Και μόνο τα παραπάνω θα αρκούσαν για να γεμίσουν το μήνα. Όμως ο Μάης έχει και την άλλη του πλευρά: της οργιάζουσας φύσης που δεν δέχεται το θάνατο (ή τον “χωνεύει” αθόρυβα). “Λατρεύει” την αέναη γέννηση της ομορφιάς, την ατέλειωτη και ποικιλόχρωμη, την τόσο χορταστική και οργιάζουσα φύση, ώστε να μη χωράει τίποτε άλλο. Γι’ αυτό και οι πιο όμορφες θρησκευτικές τελετές γίνονται Μάη μήνα παρέχοντας στην ανθρώπινη ψυχή τη δυνατότητα να ευφραίνεται, να “μεθά” με τα αρώματα και τα χρώματα, να ξεχνά κορωνοϊούς και άλλες αρώστιες. Να ενώνεται μυστικιστικά -ψυχή και φύση- σε ένα και να υμνούν μαζί το θείο δώρο της ζωής.
ΜΑ, το καλύτερο δώρο που προσφέρει ο Μάης -και τί ωραία που ταιριάζει!- είναι η γιορτή της Μάνας, η ωραιότερη και η πιο συναισθηματικά φορτισμένη μέρα του χρόνου.
