ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ, με το οποίο ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Η.Π.Α., κ. Ντόναλντ Τραμπ, έπεισε πολλούς απλούς συμπολίτες του να τον ψηφίσουν, ήταν «Να κάνουμε ξανά την Αμερική Μεγάλη»!
ΑΛΛΑ το πώς ένα μεγάλο ήδη κράτος (όπως οι Η.Π.Α.) γίνεται μεγαλύτερο, μας το λένε οι χιλιάδες ανόητοι οικονομικοπολιτικοί πόλεμοι, με τα εκατομμύρια των νεκρών τους!
ΑΠΟ την ανθρώπινη ματαιότητα είναι γεμάτη η Παγκόσμια Ιστορία.
ΜΑ, σε κάθε είδους εκλογές δεν έρχεται «πρώτο κόμμα» αυτό με τον εντυπωσιακότερο λαϊκισμό; Πιάνεις τον σφυγμό των παραμελημένων πολιτών (δηλαδή την άλλοτε «μεσαία τάξη»), αφουγκράζεσαι τι θέλουν τώρα και υπόσχεσαι τα ανέφικτα!
ΔΟΓΜΑ ψηφοθηρικό δεν ήταν και «η Αλλαγή» που ευαγγελίστηκε το ΠΑΣΟΚ του 1981, χωρίς όμως να τολμήσει να την πραγματοποιήσει πλήρως, αν και είχε χρονικό περιθώριο εικοσαετίας;
ΔΟΓΜΑ ψηφοθηρίας δεν ήταν και η δήθεν «επανίδρυση» του κράτους που υποσχέθηκε (2004) ο Κ. Καραμανλής; Μήπως και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ που συνοψίστηκε στο «Η Ελπίδα Έρχεται», δεν αποδείχθηκε άλλο ένα λαϊκίστικο παιχνίδι ψηφοθηρίας;
ΤΟ ΔΟΓΜΑ Τραμπ «Να κάνουμε ξανά την Αμερική Μεγάλη» είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί, πριν ο ίδιος προβεί σε επίσημες διευκρινίσεις του. Ετσι, συγχέοντας τα όρια λαϊκισμού και εφικτού, δίνονται εκ των προτέρων «ερμηνείες» που σπέρνουν αβεβαιότητες σε όλο τον πλανήτη.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ πολιτική των Η.Π.Α. νομίζουμε πως χαράσσεται αλλού και όχι από τον ίδιο τον πρόεδρο. Τον οποιοδήποτε. Υπάρχουν δεκάδες συμβούλων για όλα τα θέματα. Με έναν πρόεδρο υπερσυντηρητικό, όπως ο Τραμπ, η εξωτερική πολιτική της χώρας πιθανόν να συνδεθεί αμεσότερα με τη διεθνή «τρομοκρατία», συμπεριλαμβανομένης και της μετανάστευσης ανθρώπων στην Αμερική. Το αν το νέο «δόγμα Τραμπ» θα περιλαμβάνει αυτοπεριορισμό των Η.Π.Α. στα όριά τους ή επέκταση της «επεμβατικής» διπλωματίας τους, αυτό θα φανεί σύντομα.
ΑΥΤΟ που ενδιαφέρει εμάς -που βρισκόμαστε στη δίνη δεινών προβλημάτων- είναι να μην ανατραπούν τουλάχιστον οι μέχρι τώρα ισορροπίες στα Βαλκάνια και το Αιγαίο. Ακούγοντας τον γείτονά μας Ταγίπ Ερντογάν να… βρυχάται, διατυμπανίζοντας σε όλους τους τόνους πως «τα σύνορα της καρδιάς» της Μεγάλης Τουρκίας είναι μεγαλύτερα από τα φυσικά της, δεν είναι σαν να ηχούν τα τύμπανα πολέμου; Είμαστε, άραγε, έτοιμοι για μια τέτοια περίπτωση ή θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνθήκες παλαιών πολεμικών κλιμάτων και δημιουργίας νέων συμμαχιών; Μακάρι να μη φτάσουμε μέχρι εκεί.
