«Αντιδρούν οι κάτοικοι στην εγκατάσταση δεξαμενών καυσίμων στην περιοχή τους», «δεν θα επιτρέψουμε ο τόπος μας να γίνει χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων», «η ανάπτυξη που έχουμε σχεδιάσει είναι ήπια τουριστική, δεν χωρούν λατομικές ζώνες», «οι εγκαταστάσεις παραγωγής ρεύματος βρίσκονται χρόνια δίπλα στο χωριό μας ας πάνε αλλού»…
Τίτλοι και δηλώσεις που διαβάζουμε καθημερινά στον Tύπο, ειδικά στην Κρήτη. Τις οχλούσες δραστηριότητες (παραγωγή ρεύματος, διαχείριση απορριμμάτων, βιοτεχνικές και βιομηχανικές ζώνες, δεξαμενές καυσίμων, λατομεία κ.ά.) δεν θέλει κανένας μας στην… πόρτα του σπιτιού του παρότι κανείς δεν αποποιείται τα θετικά τους: ηλεκτρική ενέργεια, παραγωγή χρήσιμων προϊόντων, κίνηση οχημάτων, οικοδομική δραστηριότητα κ.ά.
Λογικό να συμβαίνουν όλα τα παραπάνω; Λογικότατο! Όταν για 50 και πλέον χρόνια ο καθορισμός των χρήσεων γης και τα χωροταξικά αποτελούσαν από τις τελευταίες προτεραιότητες των εκάστοτε κυβερνήσεων και των αυτοδιοικητικών αιρετών και διορισμένων, όταν την ίδια ώρα που δεν ορίζονταν οι κατάλληλοι χώροι ακόμα και για την πιο μικρή βιοτεχνική ζώνη προχωρούσε σε όλη την ένταση της η οικοδομική δραστηριότητα, η επέκταση οικισμών, το κτίσιμο ξενοδοχειακών μονάδων, το άνοιγμα δρόμων κ.ά.
Μια “ανάπτυξη” παράταιρη, χωρίς κανένα σχεδιασμό πέρα από το γρήγορο και εύκολο κέρδος με κάθε τρόπο, ένα μοντέλο κακοποίησης του περιβάλλοντος, μια πρακτική καταστροφής για τον μέλλον… Ας μην εξανίστανται οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί για τις διαμαρτυρίες του κόσμου σήμερα, οι ίδιοι φρόντισαν με το να σπέρνουν τους ανέμους της χωρίς καμία λογική “ανάπτυξής” τους για δεκαετίες, να θερίζουν σήμερα τους ανέμους της οργής…
Στο 14ο επεισόδιο, ο Γιώργος Κώνστας λαμβάνει e-mail «απάτη» από μια δήθεν Αμερικανίδα αξιωματούχο με“δόλωμα” 4,7 εκ. ευρώ και σώζεται χάρη στις γνώσεις του στην διεθνή πολιτική.
