Τόσων χρόνων, δεκαεφτά, είναι η Μαλάλα Γιουσαφζάι, η Πακιστανή έφηβη, η νεώτερη υποψήφια στην Ιστορία της μέγιστης διάκρισης της υφηλίου… Του Νόμπελ! “Σε ηλικία 16 ετών η Μαλάλα έγινε η νεότερη υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης, ενώ πριν από δύο μήνες, ανακοινώθηκε εκ νέου η υποψηφιότητα της για τα Νόμπελ 2014. Το 2013, της απονεμήθηκαν το Βραβείο Ζαχάρωφ και η ανώτατη διάκριση της Διεθνούς Αμνηστίας το Ambassador Of Conscience Award. Στις 12 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς η Μαλάλα έδωσε ομιλία στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών για τη σπουδαιότητα του δικαιώματος στην εκπαίδευση. Το βιβλίο της, που έγραψε σε συνεργασία με την ανταποκρίτρια των Sunday Times, Κριστίνα Λαμ, απέσπασε το Specsavers National Book of the Year Award στην Αγγλία”.
Αναφέρει σε ένθετο μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα. …Μια κατακόκκινη μαντήλα καλύπτει το κεφάλι της μικρής Μαλάλα, στη φωτό, αφήνοντας στη θέαση δύο τεράστια κατάμαυρα μάτια, που σκιάζουν κατάμαυρα επίσης, τοξοτά “γεφύρια”… Είναι όμορφη, πολύ όμορφη, ενδεικτικός τύπος της φυλής της, όμως, η αποφασιστικότητα που εκπέμπει το βλέμμα της, είναι εκείνη που συντηρεί το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και συνείρει τα καθέκαστα μιας ζωής, πολύ ενδιαφέρουσας, επίσης. Δεκαπεντάχρονη “άγουρη” ήταν το 2012, όταν πυροβολήθηκε δολοφονικά στο κεφάλι (!) από έναν Ταλιμπάν! Αιτία, η τόλμη της, το θράσος της, η γενναιότητά της, να “φωνασκεί” με θάρρος και πείσμα ότι τα κορίτσια -λέει- έχουν δικαίωμα να μορφώνονται! Κτυπήθηκε, λοιπόν, στο κεφαλάκι της, αλλά επέζησε! Να, που γίνονται θαύματα! Χειρουργήθηκε σε Νοσοκομείο εξειδικευμένο στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, όπου καταβλήθηκαν μεγάλες προσπάθειες, ώστε να αποκατασταθεί το παιδί. Στο κρανίο της λέει τοποθετήθηκαν πλάκες τιτανίου, η ακοή στο ένα της αυτάκι επανήλθε και σε λιγότερο από έξι μήνες, επέστρεψε στο σχολειό της, σε πείσμα των ανδρών, που θεωρούν αποκλειστικό τους προνόμιο τα γράμματα…
Μόρφωση, γνώση, φως μόνο γι’ αυτούς, σ’ αυτή την ελλειμματική χώρα, αφήνοντας έξω εξήντα και ένα εκατομμύρια κορίτσια! Εγραψε και βιβλίο η μελαμψή “ιέρεια” του ακτιβισμού. “Με λένε Μαλάλα” ο τίτλος του. Για να το διαβάσει λέει, αν είναι δυνατόν, όλος ο κόσμος, να μάθουν όλοι τις φοβερές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, κάποια παιδιά, τα κορίτσια στην πατρίδα της, να μορφωθούν! Το βιβλίο βεβαίως απαγορεύτηκε ως αντι-ισλαμικό, και αντιπακιστανικό, όμως εκείνη ακάθεκτη, μεταφέρει τα μηνύματά της, όπου και όπως μπορεί. Και αν σκεφτεί κανείς ότι από τα έντεκα χρόνια της ξεκίνησε τις καταγγελίες, δίχως διόλου να σκιαστεί για την τρομοκρατούμενη καθημερινότητα που βίωνε με την οικογένειά της από τους Ταλιμπάν της βίας και του ελέγχου, καμιά της επιτυχία δεν θα είναι έκπληξη… Εξάλλου η φωνούλα ενός εντεκάχρονου παιδιού, εκπορεύτηκε από την κοιλάδα Σουάτ του Πακιστάν για να φτάσει στον κόσμο και να τον αφυπνίσει, να τον κατακτήσει δικαίως! Από το 2008, “ομιλεί” ο “γλυκός έβενος” λοιπόν!
Τόσο ώστε να περιληφθεί για δεύτερη χρονιά, στα υποψήφια πρόσωπα, για το σημαντικότατο βραβείο! Θα δούμε. Και δω που έφτασε, λίγο δεν είναι! Θα ’λεγε και ο Αλεξανδρινός. Δεκαπεντάχρονη “άγουρη” ήταν το 2012, όταν πυροβολήθηκε δολοφονικά στο κεφάλι (!) από έναν Ταλιμπάν! Αιτία, η τόλμη της, το θράσος της, η γενναιότητά της, να “φωνασκεί” με θάρρος και πείσμα ότι τα κορίτσια -λέει- έχουν δικαίωμα να μορφώνονται!
