Μάνα εγώ δεν γνώρισα!!!!

«Μάνα εγώ δεν γνώρισα,
έτσι ήτανε γραμμένο
Μ’ αυτά που έγραψες εσύ
το πόνο μου απαλαίνω »

Αυτό το δίστιχο μου είπε ένας νεαρός σταματώντας με, στο δρόμο, σαν σήμερα, προφανώς αναγνωρίζοντάς με από τη φωτογραφία της εφημερίδας και έχοντας διαβάσει σχετικό κείμενό μου για τη ΜΑΝΑ .

Μόλις με ασπάστηκε, χωρίς προηγούμενη συζήτηση , τον ρώτησα :

—– Γιατί παιδί μου με τόσο λυπημένο ύφος ,μου απάγγειλες αυτό το δίστιχο .

—-Κύριε Νίκο γεννήθηκα σαν σήμερα ,28 Οκτωβρίου 1982 . Έτσι γράφουν τα χαρτιά μου .
—- Είμαι μοναχοπαίδι . Η μητέρα μου μετά από τον τοκετό παρουσίασε κάποιο πρόβλημα και παρά τις προσπάθειες των ιατρών, δεν επέζησε .
Δεν είδα ποτέ τη μητέρα μου ,μονάχα σε φωτογραφίες που κρατά ο πατέρας μου κάθε στιγμή στα χέρια του !!
Δεν ένοιωσα ποτέ το μητρικό το χάδι !!
Δεν άκουσα ποτέ τη φωνή της μάνας μου !!
Δεν αισθάνθηκα ποτέ τη ζεστασιά της μητρικής αγκάλης !!
Δεν φώναξα ποτέ τη λέξη Μάνα !!
Δεν είπα ποτέ Μαμά !!
Μονάχα …Μαμά, Μανούλα μου,,, της φωνάζω, μ απάντηση δεν παίρνω ,στην τακτική επίσκεψή μου στο αιώνιο σπίτι της….:
«Μαμά!!! πως θες να εκφραστεί η αγάπη μου για Σένα
Θες να γελώ ή προτιμάς με μάτια δακρυσμένα» .

Και η εκεί φωτογραφίας της, σαν να αναθυμάται ,εκείνα τα χρόνια ,και εγώ νομίζω πως μου ψιθυρίζει :
«Όπως κι αν εκφραστείς ΓΙΕ ΜΟΥ είσαι η αιώνια ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΣΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ !!»

Η Φωνή κομμένη, τα μάτια τρέχουν και το μόνο που μπόρεσα να εκστομίσω……:

«Σου έδωσε ,αγαπημένο μου αγόρι , τη ζωή και τη στερήθηκε ΕΚΕΙΝΗ . ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ !!»