Mάνα γλυκιά

Όλη την ομορφιά του χρόνου την έχει πάρει η Άνοιξη, και όλη την ομορφιά της άνοιξης, ο Μάιος γιατί ανθίζουν όλα τα λουλούδια, ευωδιάζει η πλάση και τα πουλιά χαρούμενα γλυκολαλούν χαρούμενους σκοπούς.

Και πραγματικά ήταν για μένα μια αποκάλυψη όταν για πρώτη φορά αναλογίστηκα γράφοντας ένα κείμενο για την μάνα, ότι αυτοί η τρείς μήνες συνδέονται με την Γυναίκα. Τόσα χρόνια και ούτε μια φορά δεν είχε περάσει από το μυαλό μου, μια τόσο απλή μα και τόσο σπουδαία σκέψη. Τους τρεις πιο όμορφους μήνες της χρονιάς, μα και τους πιο σημαντικούς για τη Γη και τους καρπούς της, τους σημαδεύει η γυναίκα.

Τον Μάρτη, στις 8 γιορτάζεται παγκόσμια η γυναίκα. Τον Απρίλη έχουμε εκείνη που έριξε το πολύτιμο μύρο, στα πόδια του Χριστού μα και τις Μυροφόρες. Και τον Μάη, η Μάνα έχει τη γιορτή της.

Άραγε αυτό είναι τυχαίο? Μάλλον όχι.

Ο ποιητής Κουτσοχέρας με στίχους όλο αγάπη και γλύκα γράφει για την μάνα: Βασιλικέ μου, μαντζουράνα μου, πως μου θυμίζετε τη μάνα μου>

Λόγια τρυφερά, γεμάτα αγάπη για την γυναίκα που μας φέρνει στη ζωή και που αγωνίζεται να μας μεγαλώσει σωστά. Λόγια που φέρνουν μια τρυφερή εικόνα στο μυαλό.
Σταυρός, – βασιλικός – και σε προέκταση σταυρός – Μάνα.

Σαν διάβασα για πρώτη φορά αυτό τον στίχο του ποιητή, αυτή η εικόνα ήρθε στο μυαλό. Σταυρός Μάνα.

Όταν ήμουν μικρό παιδί, μια γειτόνισσα γριούλα μου είχε πει:
Και σκύλα που έχει γίνει μάνα αν δεις παιδί μου να την σεβαστείς’.

Δεν μπορούσα τότε να καταλάβω τούτη τη σωστή κουβέντα, μόνο όταν έγινα μάνα κατάλαβα και από τότε εύχομαι σε κάθε μάνα καλές υπομονές. Γιατί στ’ αλήθεια χρειάζεται πολύ κουράγιο για να αντέξεις όσα μπορεί να σου φέρει – ασήκωτα προβλήματα και βάρη –ένα παιδί και ειδικά στην εφηβεία του.

Τώρα δεν κάνουν το σπίτι άνω κάτω, δεν κουβαλούν ότι αρρώστια κυκλοφορεί στα σχολεία και στις παιδικές χαρές, αλλά έχουν ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνουν να ξεχνάς όλα τούτα τα βάσανα. Βάσανα που όταν μεγαλώσουν, θα φαίνονται τρισχαριτωμένα επεισόδια μπροστά όχι στις αρρώστιες που δεν κουβαλούν πια, αλλά στις ιδέες, αντιλήψεις, απορρίψεις, θεωρίες. Τώρα πια, καθημερινά σου κάνουν άνω κάτω την ψυχή, σου απορυθμίζουν όλο το νευρικό σου σύστημα, σε κομματιάζουν, γιατί η εφηβεία είναι σίγουρα η πιο δύσκολη και κρίσιμη ηλικία, είναι μια περίοδος κατά την οποία δοκιμάζονται σχέσεις, η ίδια η προσωπικότητα του παιδιού που η στερεώνεται η καταρρέει.

Είναι πολύ δύσκολο να είσαι το υπόδειγμα, ο βοηθός, ο παντογνώστης, η φίλη, η εξουσία, και ξαφνικά να αντιμετωπίζεις την επίθεση, την υποτίμηση, ακόμα και την γελοιοποίηση. Δεν το αντέχεις να γίνεσαι ξαφνικά ο αντίπαλος, η μικροαστή με τις περιορισμένες αντιλήψεις. Κι’ έπειτα σε ηλικία 40 η 50 ακόμα και 60 χρόνων, δεν είναι δυνατόν να σε αποκαλούν, ο γέρος η η γριά μου. Από την μια σου λένε σε χρειάζομαι, και από την άλλη μ’ εμποδίζεις ,η το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να με κηδεμονεύεις. Για να μην πούμε εκείνη την λέξη που μας πετάνε στο πρόσωπο συνεχώς. <Μας καταπιέζεις>.

Εκεί, γύρω στα 13-16 χρόνια του παιδιού κάτι συμβαίνει, η ατμόσφαιρα στο σπίτι αλλάζει γιατί το βλαστάρι μας, ξαφνικά αρχίζει να μην διαβάζει, περνά ώρες μπροστά στον καθρέπτη, η δεν σηκώνει κεφάλι από το κινητό, ξεκουφαίνει γονείς και γειτονιά με την μουσική στη διαπασών. Σου έρχεται τρέλα λένε πολλοί γονείς. Κλάματα, αγριοφωνάρες, νευρικές κρίσεις, η πόρτα του δωματίου να κλείνει με οργή όταν περνάς από μπροστά, αβεβαιότητα, είναι το καθημερινό σενάριο, και η μαμά εκεί, να προσπαθεί να κάνει ευτυχισμένο το παιδί της με την κατανόηση και την αγάπη της.

Κι’ εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ λίγο στην πολύτεκνη μάνα. Πολλά τα προβλήματα αλλά και τα επιτεύγματα της πολύτεκνης μητέρας στην κοινωνία του σήμερα. Σε μια Ευρώπη, όπου ο θεσμός της οικογένειας κλυδωνίζετε, η πολύτεκνη μητέρα μα και κάθε μητέρα, καλείται να κρατήσει γερά στα κουρασμένα μα αεικίνητα χέρια της, κάποιες αξίες που μπορούν να δώσουν ακόμη πνοή στον κουρασμένο κόσμο μας.

Εκείνη πρώτη υποφέρει από την οικονομική δυσπραγία της οικογένειας, και πρέπει καθημερινά να επιτελεί θαύματα οικονομίας, αλλά συγχρόνως να αναπτύξει όλα τα ταλέντα της κι αν δεν τα έχει, πρέπει να τ’ αποκτήσει: μητέρα, δασκάλα, ψυχολόγος, οικονομικός σύμβουλος, μα πάνω απ’ όλα, θαυματοποιός. Χωρίς τα δικά της θαύματα η πολύτεκνη οικογένεια δεν επιζεί. Η πολύτεκνη μητέρα στο τέλος κάθε εξαντλητικής μέρας θα πρέπει να βρει λίγο χρόνο για τον εαυτό της. Βλέπετε, οι γέννες δε σεβάστηκαν πάντα το σώμα της.
Μια άξια μητέρα, αξίζει όσο εκατό δάσκαλοι, είπε κάποτε ένας μεγάλος παιδαγωγός.

Ο Γερμανός φιλόσοφος Γκαίτε έγραψε: Μόνο λαοί με ικανές μητέρες προοδεύουν και ευδοκιμούν.

Ο Κωστής Παλαμάς, ο μεγάλος μας ποιητής, είπε κάποτε χαρακτηριστικά: Τα εννιά δέκατα των μεγάλων ανδρών που δοξάστηκαν, στη μητέρα τους οφείλουν τον πυρήνα του μεγαλείου τους.

Αλλά και το δημοτικό μας τραγούδι δεν έμεινε ασυγκίνητο μπροστά στη μάνα. Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι: Από τη βρύση βγαίν’ νερό, απ’ την ελιά το λάδι, και απ’ τη μάνα την καλή τ’ άξιο παλικάρι.

Γιατί νομίζετε πως οι λαοί λατρεύουν την Παναγία? Μα γιατί είναι μάνα και καταλαβαίνει πιο καλά από καημούς αγωνίες και πόνους. Λένε πως η γυναίκα αντέχει πιο πολύ και πιο πολλά. Το μεγαλύτερο μερτικό στην πίκρα το σηκώνει αυτή, μα και το πιο μεγάλο κομμάτι της χαράς είναι δικό της, και η κάθε μάνα πρέπει να είναι πολύ δυνατή για να αντέχει όλ’ αυτά.
<<Και όταν ο σπόρος πεθάνει, τότε θα φέρει καρπό>>. Τι σοφία έχουν τα λόγια του Χριστού, και τι επικαιρότητα. Και η μάνα, αν θέλει να γίνει καλή Γη και αν θέλει να δει καρπούς, πρέπει,- δεν γίνεται αλλιώς- ν’ αποδεχθεί τη θυσία και πάνω απ’ όλα την μοναδικότητα του φύλου της. Την ευτυχία να είσαι Γυναίκα- μυροφόρα- μάνα!

Τα τραγούδια που ομόρφυναν τον κόσμο τα τραγούδησε μια γυναίκα. Τα παραμύθια που παρηγόρησαν τον κόσμο τα διηγήθηκε μια γυναίκα. Τις ευωδιές που έχει ο κόσμος , τις αγόρασε από το υστέρημά της μια γυναίκα και χωρίς υπολογισμούς τις άδειασε και ευωδίασε η Πλάση. Και το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο το ύφανε μια γυναίκα. Γυναίκα- Μάνα- πάντα. Γυναίκα μάνα το Σύμπαν. Σταυρός, Βασιλικός.

<< Βασιλικέ μου, μαντζουράνα μου, πως μου θυμίζετε τη μάνα μου>>.
Την αιώνια αυτή γυναίκα μάνα. Αυτή που υπήρξε μια φορά κι’ έναν καιρό, αυτή που θα σε πείσει πως αύριο υπάρχει, και πως στ’ αλήθεια < ζήσανε αυτοί καλά, κι’ εμείς καλύτερα> Και αυτή η βεβαιότητα είναι εκείνο που έχει ανάγκη το βρέφος, το παιδί, ο έφηβος, μα και ο μεγάλος.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ!
Είσαι της αύρας άνεμος, αστερογεννημένη,
ανάσα μες την άπνοη, ρουτίνα της ζωής,
Άνοιξη χρυσοκέντητη, μυριο λουλουδιασμένη,
μα και η πολυπόθητη, γαλήνη της ψυχής.

Άγγελοι λευκοφτέρουγοι, γύρω σου τραγουδούνε,
παίζουνε άρπες και βιολιά, κι’ έχουν μέγα χαρά,
για την γιορτή σου σήμερα, μανούλα σε υμνούνε,
κι’ ολόθερμα σου εύχονται, πάντα να σαι καλά.

Πανώρια κρήνη ακριβή τ’ αθάνατα νερά σου,
θεμέλι’ αυτού του κόσμου μας, ποτίζουν τις καρδιές,
κ’ ευφραίνεσαι όταν θωρείς, ν’ απλών’ η λυγαριά σου,
με κλώνους καταπράσινους, κι’ ρίζες να ν’ βαθιές,

Ευλογημένα τ’ όνειρα, που κρύβεις μες τα στήθια,
για τους καρπούς σ’ εσύ δεντρί πάντοτε καρπερό,
και χαίρεσαι όταν τα δεις, να γίνονται αλήθεια,
κι’ ότ’ αγαπάς, να περπατά σε δρόμο φωτεινό.

Αστραφτοδιαμαντόπετρα, στο σύμπαν λαμπιρίζεις,
γιατί ναι όμορφη πολύ, η τρυφερή καρδιά σου,
σ’ όλα τα πέρατα της Γης, ξέρουν το τι αξίζεις,
κι’ αναθαρρεύουν οι ψυχές, που βρίσκονται κοντά σου!

Είναι ένα ποίημα που έχω γράψει για τη Μάνα, και προτείνω να το αφιερώσουμε σε όλες τις μάνες της Γης. Αυτές που καθημερινά δίνουν η κάθε μία τον δικό της αγώνα, για να ζήσουν τα παιδιά τους, σ’ έναν ομορφότερο και καλύτερο κόσμο. Και μαζί, ας προσευχηθούμε να εκλείψουν όλες οι πράξεις βίας, που εξ’ αιτίας τους πολλές μητρικές αγκαλιές μένουν ορφανές.

Ας ευχηθούμε, ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή που όλες οι μάνες της Γης θα δώσουν σφιχτά τα χέρια, σε ένα μεγάλο προστατευτικό κλοιό, που θα περιβάλει τη Γη, σύμβολο ειρήνης, και αγάπης και όπως λέει ο ποιητής:

«θα ‘ρχόταν τότε τα πουλιά, θα’ ρχόταν τα λουλούδια,
θα ‘ρχόταν και η Άνοιξη, να μπει μες το χορό,
κι’ ο κύκλος θα γινότανε, ακόμα πιο μεγάλος,
και τρείς φορές τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε θαρρώ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ