“Μανδραγορισμός”

Πότε ήταν καλύτερη η αριστερά; Επί Φλωράκη, επί Παπαρήγα, ή τώρα επί Κουτσούμπα; Δεν έγινε καλύτερη ποτέ, ούτε χειρότερη, διότι είναι ένα κόμμα που αισθάνεται άνετα όταν διαπιστώνει τα κακώς κείμενα στην πολιτική, τα σχολιάζει, τα καυτηριάζει στα συνέδριά του και στη βουλή, αλλά μένει ως απομεινάρι των παλαιών αντιλήψεων και καταστάσεων, λόγω εγγενών αδυναμιών.
Αποτέλεσμα να μην μπορεί να κουνηθεί “ρούπι” απ’ τις ιδεολογικές και δογματικές του αντιλήψεις. Αυτή του η ακαμψία οδήγησε το κόμμα να διατηρεί μια επικοινωνιακή συνοχή και αμοιβαία επαφή με σταθερό αριθμό οπαδών σε μια εξελισσόμενη κοινωνία. Δεν αλλάζει κανένα βηματισμό του, ν’ ακολουθήσει τη συγκυρία των καιρών.
Οι ομάδες της αριστεράς, που δεν καταφέρνουν να εκπροσωπούνται στη βουλή και τα ποσοστά τους δεν είναι ευκαταφρόνητα, αν έκαναν ένα ενιαίο μέτωπο και αν συμφωνούσαν σε όσα σημεία κατ’ ουσίαν έχουν κοινές ρίζες, θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό δεν έχει γίνει, γιατί στην κάθε ομάδα υπάρχει επικεφαλής με νοοτροπία και επιδιώξεις Τσίπρα, που δεν μπορεί να γίνει εποικοδομητική πολιτική, επειδή κυριαρχεί το “προσόν”(!) της αρχηγίας, που καταλήγει αναπόφευκτα σε στασιμότητα.
Θα μπορούσε το ΚΚΕ να είναι δύναμη σταθερότητας και εφ’ όσον δεν έχουν διάθεση συμμετοχής σε κυβερνητικούς θώκους, να βοηθούσαν εξωκοινοβουλευτικά στα πλαίσια της Εθνικής συνεννόησης. Δεν κατάφεραν να πείσουν ότι μπορούν να γίνουν μια εναλλακτική λύση, ενώ κατήγγειλαν το σύστημα σε συνέδρια και διαδηλώσεις.
Ο κ. Τσίπρας, προερχόμενος απ’ την αριστερά, χρησιμοποίησε τα ιδανικά της, καταφέροντας να εκφυλίσει τη γνησιότητά της, αντέγραψε τα φτηνά κόλπα του ΠΑΣΟΚ, υιοθέτησε ενέργειες και απόψεις που άλλοτε καυτηρίαζε, συκοφαντούσε ιδεολογίες και τώρα με την πτώση του επανέφερε τη δεξιά δριμύτερη.
Τι πέτυχε ως πρωθυπουργός της πρώτης φοράς κυβέρνησης αριστεράς; Εφήρμοσε υποχρεώσεις των προηγούμενων κομμάτων εξουσίας και ανέλαβε αναγκαστικά και άλλες, που επιβάρυναν και τον Π/Υ και τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης. Κατέστησε αντικείμενο διευκόλυνσής του τη Δικαιοσύνη και αποδοκιμάστηκε, γιατί στο επιτελείο του εισχώρησαν πρόσωπα αποκομμένα απ’ το προσκήνιο, που ζούσαν χωρίς ταξική συνείδηση. Επικράτησε πολιτισμική λογική και η τάση να τοποθετούνται σε ανώτερες θέσεις και αξιώματα, πρόσωπα συγγενικά και ευνοούμενοι αντί των αξιών, και κατάλληλων στη συγκρότηση της κυβέρνησης. Αποτέλεσμα να καταδικαστεί από τον κόσμο της αριστεράς και κατ’ επέκταση στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Στο μεταξύ, η παραδοσιακή αριστερά “υπό μανδραγόρα καθεύδει”! (Μανδραγόρας: φυτό ηρεμιστικό).