Μάνες της κρίσης

Δυο λόγια, λοιπόν, για τις μάνες των πόλεων ή των χωριών, τις μορφωμένες ή τις αμόρφωτες, τις πλούσιες ή τις φτωχές, τις νέες ή τις ηλικιωμένες, τις εργαζόμενες ή τις άνεργες.
Για τις μάνες της ελληνικής κρίσης, λέμε, που αγωνίζονται να βρουν ένα πιάτο φαγητό για τα παιδιά τους, ένα φάρμακο για τον άρρωστο πατέρα τους. Για τις μάνες που στέλνουν τα παιδιά τους νηστικά στο σχολείο, για τις μάνες που καθαρίζουν σκαλιά σε ξένα σπίτια για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Για τις μάνες των χωραφιών που βλέπουν το μόχθο τους να πηγαίνει χαμένος, για τις εθελόντριες μάνες που συμπαραστέκονται στους ανήμπορους της γειτονιάς τους, στα νοσοκομεία ή στα ιδρύματα με ασθενείς…
Για τις μάνες των μεταναστών που πνίγονται για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, για τις μάνες των φυλακισμένων που καρτερούν τα παιδιά τους, για την κάθε μάνα που αγωνιά νύχτα μέρα για το τι τέξεται η επιούσα… Για όλες αυτές τις μάνες, αλλά και τις χιλιάδες άλλες, ο ταπεινός μας λόγος. Να είναι καλά όλες τους!