Εις την κορφή του Γολγοθά, είναι τα όνειρά μου, κι οντέ τα βρίσκω στα ψηλά, πετώ απ’ τη χαρά μου!
Ηθελα νάμουνε νερό, τα χείλια σου να βρέχω, να λούζω τα μαλλάκια σου την ώρα που θα τρέχω.
Κόβω το στύλο τ’ ουρανού τ’ άστρα για να τσουρίσουν, που να τα κάμω χαϊμαλιά πριχού να τα πουλήσουν.
Έλα χελιδονάκι μου, να μείνεις στη φωλιά σου, και στην παλιά σου γειτονιά πουν’ η δικολογιά σου.
Δεν τα ξεχνώ τα όνειρα απού με συντροφεύουν, και μέσα στον παράδεισο το νου μου ξενιτεύουν.
Παρέα μου διεκδικώ τ’ ακριβοθωρεμένο να γλυκοπλάθει τσοι στιγμές οντέ θα το προσμένω.
* Μαρία Νικ. Γρυφάκη
Κάντανος, μέλος της Λογοτεχνικής παρέας
