«Ανέβαινα στις πιο µεγάλες σκηνές…/ Γύρω µου έβλεπα/ θολά άγνωστα πρόσωπα,/ ένα πλήθος, χωρίς διαχωριστικές γραµµές./ Η µυωπία βασανιστική αφάνιζε τις µορφές…// Αµέτρητοι οι συγκεντρωµένοι…/ Αυτό δεν ήταν παράσταση./ Ήταν µυσταγωγία/ µε οπαδούς µυηµένους/ σε άγραφα τελετουργικά./ Τους ένιωθα/ να κρατάνε τις ανάσες τους/ και καµία φορά τα δάκρυα τους…/ “Πόσο ωραία είσαι µου ψιθύριζαν”./ Κι αναρωτιόµουν./ Πώς εγώ,/ η άσκηµη και χοντρή πριµαντόνα/ µε τα απαίσια γυαλιά/ είχα καταφέρει να υπερνικήσω/ τις ιδιοτροπίες της φύσης;/ Είχα υποτάξει το σώµα µου./ Είχα επιβληθεί στις ανθρώπινες αδυναµίες µου./ Είχα ελέγξει κάθε σηµείο των φωνητικών µου χορδών.// Είχα δαµάσει το βλέµµα µου./ Είχα γίνει -επιτέλους- η Μαρία!/ Μια Ελληνίδα θεά!/ Η θεά της Όπερας». Το ποίηµα “Θεά της Όπερας” της Άννας Φιλιώτου από την ποιητική της συλλογή “Στον αστερισµό της Μαρίας”, που εκδόθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Βεργίνα” για τα 100 χρόνια απ’ τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας.
«Οι ζωές µερικών ανθρώπων είναι από µόνες τους ποιήµατα επειδή βρίσκονται κάτω από το φως κάποιας αξεπέραστης υπερκόσµιας λάµψης», γράφει κλείνοντας το προλογικό της σηµείωµα στην εν λόγω ποιητική της συλλογή για τη “θεά της Όπερας” η Άννα Φιλιώτου. Όπως η ζωή της Μαρίας Κάλλας για παράδειγµα. «Σ’ ένα τέτοιο πλάσµα µόνο στίχους θα µπορούσα να αφιερώσω, για να θυµίσω ορισµένους από τους ιστορικούς σταθµούς του περάσµατός της από τούτη τη γη», έχει δηλώσει προηγουµένως. “Επουράνιοι διάλογοι”, “Νιάτα σε σφαγή (χειµώνας)”, “Στην κορυφή (Άνοιξη)”, “Αλήθειες που πονάνε (Καλοκαίρι)”, “Πολύ νωρίς, πολύ αργά (Φθινόπωρο)”, και “Επιστροφή” (συν ένα πεζό κείµενο µε τίτλο “Ένα γράµµα που χρωστάω”) οι τίτλοι των ποιητικών ενοτήτων τού ξεχωριστού αυτού ποιητικού έργου που διαβάζεται σαν µυθιστόρηµα και µας καλεί σε πολλές και για πολλούς λόγους παράλληλες αναγνώσεις. Τι καλά να γινόταν όπερα ο “Αστερισµός της Μαρίας”, η πρώτη σκέψη που κάνω. Να διδασκόταν σ’ όλα τα σχολεία, κι όχι µόνο στα Μουσικά της ∆ευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης, της πατρίδας µας, και βέβαια στα Ωδεία, η δεύτερη.
«Ποτέ πια δεν θα σας ανήκω ολότελα!/ Οι µάγισσες/ που επισκέφτηκαν τη βρεφική µου κλίνη/ έδωσαν εντολή/ ανάµεσα στη Γη και τον Ουρανό/ να στέκοµαι µετέωρη,/ γεφυρώνοντας τον πόνο µε τη γαλήνη./ Να µε τυλίγει το σκοτάδι,/ την ίδια στιγµή/ που θα µε καταυγάζει το φως!// Εκεί, που η γη/ σκεπάζεται µε νερά απροσµέτρητα,/ εκεί, που ο βυθός χτίζει τις δικές του σπηλιές,/ εκεί που κάποιο Πέλαγος/ ψιθυρίζει παθιασµένο τα µυστικά του/ σε όλα τα χρώµατα του γαλάζιου,/ εκεί θα κατοικήσει/ ένα κοµµάτι από µένα…/ Θα ’ναι ένα σύµβολο χωρίς σάρκα,/ µια σκιά ονείρου,/ µια αέρινη οκτάβα,/ µια τρίλια από στεφάνι µυρωµένο/ του Μαγιού…// Θα ’ναι το νεραϊδοπέταγµα µιας µούσας/ που κάποτε τόλµησε/ να ακουµπήσει τη γη και ρίζωσε». Ένα ακόµα ποίηµα της Άννας Φιλιώτου για τη Μαρία Κάλλας. “Μισή γη, µισή ουρανός” ο τίτλος του.
Σηµείωση: Η και καλή µου φίλη γιατρός και καθηγήτρια Αιµατολογίας στο Πανεπιστήµιο Αθηνών Άννα Φιλιώτου έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Τιµή για µένα ότι µοιραστήκαµε φέτος το πρώτο βραβείο πεζού λόγου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Για τη συλλογή διηγηµάτων µου “Πότες θα κάµει ξεστεριά” εγώ, για το µυθιστόρηµα της “Το ξετύλιγµα της δαντέλας”, αυτή!
Και στα πεταχτά
Ψηφίσαµε όσοι ψηφίσαµε, όπως ψηφίσαµε, στις προχθεσινές αυτοδιοικητικές εκλογές. Χθες ήταν µια άλλη µέρα, χαρούµενη γι’ αυτούς που πέτυχαν τον στόχο τους, λυπηµένη γι’ αυτούς που δεν τον πέτυχαν. Άλλο κατεβαίνω κι άλλο εκλέγοµαι. Και στις επαναληπτικές εκλογές της επόµενης Κυριακής, όπου γίνουν, µε το καλό.
Γι’ άλλη µια φορά έγινε φάντασµα το κακό στη Μέση Ανατολή. Κόλαση στη Λωρίδα της Γάζας και στα πέριξ. Εκατοντάδες οι νεκροί και χιλιάδες οι τραυµατίες. Άπιαστο όνειρο η επί γης ειρήνη…
«Οι οδηγοί οι Κρητικοί σαν τους λαγούς γλακούνε/ τα όρια ταχύτητας συχνά τα ξεπερνούνε», µας λέει στην πρώτη σηµερινή της µαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Οι βιαστικοί οι οδηγοί µια µέρα θα σκοντάψουν/ οι τροχονόµοι αν τους δουν πολύ πικρά θα κλάψουν», µας λέει στη δεύτερη. «Χρειάζεται υποµονή, φίλοι µου, στο τιµόνι,/ όποιος είναι απρόσεκτος πικρά το µετανιώνει», µας λέει στην τρίτη.
