Γεια σας, είμαι ο Μάιος
Καλοί μου φίλοι, Καλή πρωτομαγιά και καλό Σαββατοκύριακο!
«Του Μαγιού ροδοφαίνεται η μέρα/ π’ ωραιότερη η φύση ξυπνάει/ και την κάνουν λαμπρή και γελάει/ πρασινάδες, ακτίνες, νερά» μας λέει ο Διονύσης Σολωμός στην αρχή ενός απ’ τα πιο γνωστά ποιήματα του. «Γεια σας είμαι ο Μάιος, πέμπτο παιδί του χρόνου/ τριάντα μια οι μέρες μου/ κι είμαι εχθρός του πόνου», βάζει τον Μάιο να μας λέει, η, και φιλόλογος, ξεχωριστή πνευματική δημιουργός του τόπου μας Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα, στην αρχή ενός απ’ τα ποιήματα της που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο, διανθισμένα με κάποιες, απ’ τις μοναδικές στο είδος των, κείμενο – εικόνες της. Ιδιαίτερα ποιοτικό το ποιητικό αλλά και το εικονογραφικό έργο της εκ Βουλγάρω Κισάμου (και όχι εκ Πλακαλώνων, όπως νόμιζα) φίλης μου, Και σε άλλη συνεργασία με το καλό, κυρία Μαρία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος
Είμαι ο Μάιος – Να σας συστηθώ
Γεια σας, είμαι ο Μάιος, πέμπτο παιδί του χρόνου,
τριανταμιά οι μέρες μου κι είμαι εχθρός του πόνου.
Το όνομά μου, μου ‘πανε, βγήκε απ’ τη Μαία νύμφη,
π’ ήταν η ομορφότερη Πλειάδα στον πλανήτη.
Πολλές γιορτές με τίμησαν ,απ’ τα παλιά ως τώρα,
απ’ την Κωνσταντινούπολη, ως τη δική σας χώρα.
Μήνας χαράς και βλάστησης λέγομαι, μα κι αργίας
παγκόσμιας, μα πιο πολύ του εργάτη απεργίας.
Φέρνω επίσης τη γιορτή στη γη, κάθε μητέρας
τη δεύτερη την Κυριακή της εδικής μου μέρας.
Πολλών Αγίων τη γιορτή έχω μέσ’ τη σακούλα
κι αρχή κάνει την πρώτη μου Μαρία η Μεθυμοπούλα.
Απ’ τη Φουρνή του Ηράκλειου είν’ η καταγωγή της,
είναι Αγία κρητικιά, να ‘χουμε την ευχή της.
Στις τέσσερις έχει γιορτή η Αγία Πελαγία,
στις πέντε Ειρήνη και Εφραίμ και θεία ευλογία.
φέρνει ο Άγιος Χριστόφορος, όταν θα έχω εννέα
και η Μεσοπεντηκοστή στις δεκατρείς παρέα,
θα εορταστεί το χρόνο αυτό με άλλη μια Αγία,
π’ είναι μεγάλη η χάρη της κι είναι η Γλυκερία.
Στις δεκαεννιά μου η θύμηση, ας κάνει λιτανεία,
για τις ψυχές που χάθηκαν εις τη Γενοκτονία,
(19 Μαΐου 1919)
των αδερφών μας Πόντιων, μα κι όσων επιζήσαν
που έδιωξ’ ο ξεριζωμός, απ’ όσα αγαπήσαν.
Εις τις εικοσιμία μου τ’ Αϊ Κωνσταντίνου η χάρη
κι η Αγία Ελένη -η μάνα του- γιορτάζουνε ζευγάρι.
Κι ως έρχεται το τέλος μου, κρατώ στο μισεμό μου
της Αναλήψεως τη γιορτή στις εικοσιοχτώ μου
Μύρια τραγούδια γράφτηκαν, για τ’ όνομά μου εμένα,
που χιλιοτραγουδήθηκαν σ’ Ελλάδα και στα ξένα
Εγώ είμαι ο Μάιος, της άνοιξης ο μήνας,
μα για τη φετινή χρονιά, θα ‘μαι της καραντίνας
Το μαγιάτικο στεφάνι
Μια γιορτή της μάνας φύσης και της άνοιξης επίσης,
είναι η Πρωτομαγιά.
Στα παλιά είναι ριζωμένη κι από τότε παραμένει
μια συνήθεια γλυκιά.
Κόβονται τ’ αγρού λουλούδια,αντηχούν παντού τραγούδια,
ζωντανεύει η εξοχή.
Και του Μάη το στεφάνι, δύναμη στη σχέση βάνει
του ανθρώπου με τη γη.
Τον διδάσκει , να προσέχει, σαν τα μάτια του να έχει,
τη μητέρα του τη γη.
Γιατί δίχως της να ζήσει, τους καρπούς της να τρυγήσει,
χωρίς γη ,δεν το μπορεί.
Γι’ αυτό πλέκει το στεφάνι, άνθη καρποφόρων βάνει,
σε μια βέργα λυγερή.
Και στην πόρτα θα κρεμάσει, κακό μάτι μην περάσει,
να ν’ κι η γη του καρπερή.
Όσα σπίτια έχουν πένθος,
το στεφάνι δε θα φτιάξουν
Μα τα άλλα,
στη γιορτή του Άι Γιάννη
των Κληδόνων, θα τα κάψουν.
Τα ονόματα του Μάη
Τον λένε Μάη, Μάιο, τον λένε Κερασάρη,
Πράσινο, Πενταδείλινο, και Λούλουδο με χάρη.
Μάη τον ονομάσανε, από τη Μαία νύμφη,
π’ ήταν η ομορφότερη Πλειάδα στον πλανήτη.
Του Κερασάρη τ’ όνομα το ‘χει, για τα κεράσια,
που ροδοκοκκινίζουνε, σαν όμορφα κοράσια.
Πράσινο τον φωνάζουνε, γιατί ντύνει τους τόπους
με καταπράσινο χαλί κι ευφραίνει τους ανθρώπους.
Μα είναι και Πενταδείλινος, γιατί οι δικές του μέρες,
γίνονται μεγαλύτερες κι αργούν οι καλησπέρες.
Και τ’ ομορφότερο όνομα, που του ‘χουνε χαρίσει,
είναι του Λούλουδου γιατί, ανθίζει όλη η φύση.
Ενας Μάης αλλιώτικος…
Σε καραντίνα είμαστε, μα η άνοιξη πετάει,
με τα φτερά π’ αγόρασε από το μήνα Μάη,
π’ έφτασε, είναι δίπλα μας, μοσχοβολά η φύση
και ασυγκίνητη καρδιά καμιά δε θα αφήσει
Γιατί, αν βλέπει ολόγυρα τις ομορφιές του κόσμου,
ακόμα και τα άσχημα μυρίζουνε του δυόσμου
Και παίρνει θάρρος και γελά και σιγομουρμουρίζει,
πως η ζωή είναι τροχός και συνεχώς γυρίζει
Και αν αυτήν την άνοιξη δακρύζουμε ή πονάμε,
θα ‘ρθει και η επόμενη, που θα χαμογελάμε
Και το ζουμπούλι μήνυμα μας στέλνει και ο κρίνος
και λένε, είναι παρελθόν ο Επιτάφιος Θρήνος
Τώρα ήρθε η Ανάσταση και το Χριστός Ανέστη,
την παγωνιά κάθε καρδιάς πρέπει, να κάνει ζέστη
Κομμένα ή γερά φτερά, όλα να τα ζεστάνει
κι ελπίδες, όνειρα, χαρές, να βγάλει στο σεριάνι
Κι αν φέτος την Πρωτομαγιά δεν πλέξουμε στεφάνι,
υγεία όλοι αν έχουμε,αυτό και μόνο φτάνει
Βόλτα να πάμε στης ψυχής το όμορφο μπαλκόνι
και νοερά ας κόψουμε κόκκινη ανεμώνη
Ας τρέξουμε ολόγυρα με της ψυχής τα μάτια
στον κόσμο, που ο άνθρωπος τον έκαμε κομμάτια
Κι ύστερα ας γεμίσουμε μ’ υπομονή και θάρρος,
μέχρι να φύγει μακριά των ώμων μας το βάρος
Και να θυμόμαστε…”Οι στιγμές φεύγουν και δε γυρνάνε,
γι’ αυτό και με τα βάσανα, πάλι η ζωή γλυκιά ‘ναι
Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα
Φιλόλογος
