Μάρτη μήνα στη Βόρεια Ελλάδα…

Χιλιάδες εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες σε καταυλισμούς – βάλτους. Πλημμυρισμένες σκηνές από τις βροχές, με παρασυρμένα και κατεστραμμένα τα λιγοστά πράγματα που έχουν απομείνει πια στους ταλαιπωρημένους αυτούς ανθρώπους.
Παιδιά ξυπόλυτα που γυρίζουν μέσα στις λάσπες, το κρύο και τα νερά, ενώ οι μεγαλύτεροι προσπαθούν ανάβοντας φωτιές να στεγνώσουν τα ρούχα τους και να μαγειρέψουν ό,τι μπορούν.
Και την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες “παρακολουθούν” το μαρτύριο των χιλιάδων εγκλωβισμένων προσφύγων στην Ειδομένη, χωρίς να δίνουν άμεση λύση στην ανθρωπιστική κρίση, μέσα στον βούρκο από λασπόνερα γεννιέται η ελπίδα…
Είναι η φωτογραφία εκείνη από την Ειδομένη… που την ίδια στιγμή αποτυπώνει το θαύμα της ζωής, το δράμα των προσφύγων, αλλά και την απάθεια της Ευρώπης… Μία φωτογραφία που συγκλονίζει: Ενα μωρό μόλις έχει γεννηθεί στον λασπότοπο της Ειδομένης… Η μητέρα σε σκηνή, από εκείνες που έδερνε η βροχή μερόνυχτα… Μία ηλικιωμένη γυναίκα το κρατά σφιχτά και το ξεπλένει, ενώ ένας άντρας μ’ ένα μπουκάλι ρίχνει νερό, έξω στο κρύο, Μάρτη μήνα, στη Βόρεια Ελλάδα…
Λίγο πιο κάτω, ένα ζευγάρι συνταξιούχων σε χωριό μερικά χιλιόμετρα μακριά από τον καταυλισμό της Ειδομένης, έχει ανοίξει την αγκαλιά και το σπίτι του σε δεκαπενταμελή οικογένεια προσφύγων. Είναι οι άγγελοί τους, όπως λένε οι ίδιοι οι πρόσφυγες, συγκινημένοι, από το μεγαλείο της ψυχή τους.
Και… ακόμα πιο πέρα… αυτοκινητιστές, πεζοί και οι διερχόμενοι με ποταμόπλοια στη Φρανκφούρτη βλέπουν ένα τεράστιο γκράφιτι με την εικόνα του μικρού Αϊλάν Κούρντι, οι φωτογραφίες του άψυχου σώματος του οποίου προκάλεσαν παγκόσμια συμπάθεια για τους μετανάστες που διαφεύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια,
Εικόνες ντροπής… εικόνες τριτοκοσμικές, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη του 2016.