Αμέτρητοι οι μάρτυρες, για του Χριστού τη πίστη,
που αγιοποιήθηκαν, με εντολή του Κτίστη.
Των Αρχαγγέλων στρατιές, αγίων και οσίων,
που στον Πανάγαθον Θεόν, κατέληξαν πλησίον.
Με το σπαθί τους κάτοικοι, του Ουρανίου Θόλου,
που μάχονται ολοχρονίς, κατά του διαβόλου.
Άξεστοι αυτοκράτορες κι αλλόθρησκοι ηγέτες,
στόχο τους είχαν εύκολο, οι βάρβαροι μεμέτες.
Να αφανίσουν σκόπευαν, τη Χριστιανοσύνη,
από τα πρώτα βήματα και φέρουν την ευθύνη.
Τα πρώτα Χριστιανικά, χρόνια σε κατακόμβες,
κρυβότανε μα θύματα, υπήρξαν εκατόμβες.
Μαρτύρια περάσανε, πολλά εις τη ζωή τους
κι άφησαν για τη πίστη τους, την ύστερη πνοή τους.
Πολλές χιλιάδες στην πυρά, ρίξαν και στα θηρία
και σ’ άλλους υποβάλλανε, καθ’ είδους τιμωρία.
Που τη δεχόταν πάντοτε, αγόγγυστ’ ως το τέλος
και Ουρανίων στρατιών, φτάξαν να γίνουν μέλος
Έτσι κρατήσαν ζωντανή, Χριστού την Εκκλησία,
μέχρι π’ αναγνωρίστηκε, η ανεξιθρησκεία.
Κι απλώθηκε σιγά σιγά, στις πέντε τις Ηπείρους,
αφού πιο πρώτα μάρτυρες, συνάθροισε απείρους.
Από καρδιάς ευχαριστώ, Χανιωτ’ Αρχιμανδρίτη,
που ‘γραφε “Λειμωνάριον” και μου ‘στειλε στο σπίτι.
Αυτό με παρεκίνησε, τη ριμ’ αυτή να γράψω,
για μάρτυρες που να τιμώ, ούτε στιγμή θα πάψω.