Μαρτυρίες από το Πολυτεχνείο από πρωταγωνιστές των γεγονότων

«Πρέπει η ιστορία να λέγεται και να ξαναλέγεται γιατί τα τελευταία χρόνια επιχειρείται από κάποιους να την ξαναγράψουν».
Σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση που έγινε στο Θέατρο Βλησίδη χθες ο γιατρός Αντώνης Βουκάλης μαζί με τον μαθηματικό Κωστή Μανουσάκη μοιράστηκαν με τους μαθητές του 2ου Γενικού Λυκείου Χανίων τις αναμνήσεις τους από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν το 1973 στο Πολυτεχνείο.
Οι δυο τους έζησαν από κοντά, ως φοιτητές και ενεργά μέλη εκείνη την περίοδο του φοιτητικού κινήματος, τις δραματικές εκείνες στιγμές που σφράγισαν τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και κατέστησαν τον αντιδικτατορικό αγώνα διαχρονικό σύμβολο ελευθερίας και αντίστασης απέναντι στον φασισμό.
«Πρέπει να κρατάμε τις μνήμες ζωντανές και να διδασκόμαστε από την ιστορία γιατί βλέπουμε ότι στις μέρες μας ο φασισμός σηκώνει ξανά κεφάλι, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη», υπογράμμισε ο κ. Βουκάλης, ενώ καυτηρίασε την απόπειρα παραχάραξης της ιστορίας που επιχείρησε πριν από λίγες ημέρες από το βήμα της Βουλής ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής ισχυριζόμενος ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί.
«Τουλάχιστον 75 ήταν οι νεκροί κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου», τόνισε ο κ. Βουκάλης και διευκρίνισε ότι οι επιθέσεις και οι πυροβολισμοί από στρατιώτες και αστυνομικούς δεν περιορίστηκαν εκείνες τις ημέρες στον χώρο του Πολυτεχνείου αλλά επεκτάθηκαν και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας.
Παράλληλα, ο νεαρός τότε φοιτητής της Ιατρικής Σχολής έκανε εκτενή αναφορά στα γεγονότα που προηγήθηκαν της εξέγερσης του Πολυτεχνείου προετοιμάζοντας ουσιαστικά το έδαφος, καθώς και σε συλλογικότητες όπως ο Σύλλογος Κρητών Φοιτητών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες αμφισβήτησης του καθεστώτος.
«Ποιος είπε ότι δεν φοβόμασταν; Φοβόμασταν και μάλιστα πάρα πολύ. Όμως ξεπερνούσαμε τους φόβους μας όταν βλέπαμε τη συμπαράσταση του κόσμου», απάντησε ο φοιτητής -τότε- του Μαθηματικού Κωστής Μανουσάκης που μαζί με τον Αντώνη Βουκάλη και εκατοντάδες ακόμα νέους και εργαζόμενους εκείνη την εποχή, βρέθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο περικυκλωμένοι από τα δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας.
Στιγμές δραματικές και έντονες που, όπως σημείωσε, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα μαθήτριας, «όσοι τις έζησαν νιώθαμε μια ανάταση. Την ανάταση που νιώθουν όλοι όσοι ζουν ιστορικά γεγονότα».
«Δεν υπήρχαν όμως και θετικά πράγματα στη χούντα;», ήταν το ερώτημα που έθεσε ένας άλλος μαθητής στον ομιλητή: «Δεν μπορώ να βρω κανένα καλό σε ένα καθεστώς που στηρίχθηκε στη βία των όπλων, προφασιζόμενο διάφορους κινδύνους, για να παραδώσει δεμένη χειροπόδαρα την Κύπρο στους Τούρκους», απάντησε, μεταξύ άλλων, ο κ. Μανουσάκης, ενώ πρόσθεσε πως όλα αυτά που σήμερα θεωρούνται δεδομένα, όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης, επί δικτατορίας ήταν ανύπαρκτα.
Πριν τους ομιλητές προβλήθηκε ένα βίντεο με οπτικοακουστικό υλικό που αναφέρονταν στα ιστορικά γεγονότα της εποχής και αποσπάσματα από ταινίες που έθιγαν το ζήτημα της ανελευθερίας, ενώ μια μικρή χορωδία του 2ου Γενικού Λυκείου απέδωσε τραγούδια του Μάνου Λοϊζου και του Τζον Λένον.