Μάθε παιδί μου γράμματα…

Θυμούμαι παλιά, όταν ήμουν νέος, μου ’λεγε η μάνα μου ότι «το πιο σπουδαίο πράγμα στον άνθρωπο είναι να μάθει γράμματα». Δεν ξέρω τι κατάφερε σε αυτό τον τομέα η δική μας η γενιά, μα τώρα που αντιμετωπίσαμε όλοι το μαγκανοπήγαδο της κρίσης, μπορώ αδίστακτα να πω πως η Παιδεία είναι το σπουδαιότερο πράγμα για την Εθνική μας αυτοσυνειδησία ως την οριστική μας έξοδο από την κρίση και τον βηματισμό του μέλλοντος. Οχι μόνο γιατί κοντά στην ευφροσύνη της πνευματικής καλλιέργειας θα αναγκαστούν να ωριμάσουν και οι ίδιες οι κοινωνικές συνθήκες (θέλοντας και μη), αλλά γιατί η μόρφωση συνειδητά τοποθετεί τον πολίτη στο κέντρο των εξελίξεων. Και αυτή η σταβλική νοοτροπία των πελατειακών δικτύων -όπου ο πολίτης είχε περάσει στην αυτοαπομόνωση της “εξυπηρέτησης”- ήταν που μας στιγμάτισε από το 2009 και εντεύθεν. Τώρα αργά, αλλά σταθερά, η συνειδητότητα αντικαθιστά τη φιλαυτία του «έχω τον τρόπο μου», η ίδια η Παιδεία καταξιώνει την έννοια της ανάγκης του δημόσιου αγαθού. Ετσι βαθμηδόν περνάμε από τον πιθηκισμό του “καταφερτζή” της ήσσονος προσπάθειας, στον πολίτη που συμβολίζει τη μόρφωση, το πείσμα, την ενεργό συμμετοχή. Γι’ αυτό εγκάρσια η χώρα αλλάζει. Αλλάζει και μετουσιώνεται σε κοινότητα…