«Εξάρες, έσκισα!», ούρλιαξε με χαρά ο «σγουρομάλλης» Δημοσθένης που είχε χάσει τα μαλλιά του στις σπουδές. Πήρε το κόκκινο πούλι κι άρχισε να χτυπάει με μανία τις τέσσερεις γωνίες του τάβλι μετρώντας, «Eξι χρόνια στο Δημοτικό, έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο και έξι χρόνια στο Πανεπιστήμιο!».
Προσγείωσε το πούλι πιάνοντας την παραμάνα, ενώ ο Σωκράτης κοιτούσε απογοητευμένος τα χτυπήματα. Επειδή τραύλιζε, προτίμησε να του δείξει με τα χέρια του την γνώμη του για την τύχη του σχηματίζοντας ένα φαρδύ κύκλο με την ένωση των δεικτών και των αντίχειρων δείχνοντάς του ταυτόχρονα την καρέκλα που καθόταν. Πάντα, βέβαια, με τον απαιτούμενο σεβασμό, διότι ο Δημοσθένης, αν και μεγαλύτερος αδελφός του, ήταν Σύμβουλος του υπουργού Παιδείας τα τελευταία 30 χρόνια και είχε τον πρώτο λόγο στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις σε όλες τις σχολικές βαθμίδες.
«Τέλος, το αποφάσισα. Η τελευταία μεταρρύθμιση θα αφορά την ανώτατη παιδεία. Oλες οι Σχολές θα γίνουν δωδεκαετούς φοιτήσεως. Αφού το όνειρο των γονέων είναι τα παιδιά τους να μπουν στο Πανεπιστήμιο, εμείς θα το πραγματοποιήσουμε».
Ο Δημοσθένης συνέχισε, «έτσι με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια, καθώς οι φοιτητές θα αργήσουν να βγουν στην παραγωγή, δεν θα είναι άνεργοι και οι γονείς θα πληρώνουν δικαιολογημένα τις πολύχρονες σπουδές. Α, ρε Σωκράτη αυτό το τάβλι είναι θαυματουργό. Κατεβάζει ιδέες από μόνο του!».
«Κι όταν τελειώσουν που θα δουλέψουν», ρώτησε με νοήματα (οριζόντια χέρια κινούμενα το ένα πάνω από το άλλο, ερωτηματικό με το χέρι και έντονο χτύπημα των ζαριών με το δεξί χέρι) ο Σωκράτης κι έριξε την ζαριά που έφερε άσσο-δυο, οπότε ο νοηματικός διάλογος έκλεισε με μια διπλή μούντζα στα ζάρια.
«Αδερφέ, εκεί αναλαμβάνει να τους βολέψει το υπουργείο Ανεργίας, ξέρεις, αυτό που πήρε τη θέση του υπουργείου Εργασίας, καθώς δεν έβρισκε σε κανέναν δουλειά».
Ο Σωκράτης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και μισάνοιξε με θαυμασμό το στόμα του. Yστερα έστρεψε το δάκτυλο δείχνοντας τον εαυτό του και στρίβοντας το δεξί του χέρι ρώτησε, πάντα με νοήματα, που θα βόλευε αυτόν που είχε τελειώσει το Φυσικό σε τέσσερα χρόνια, είχε κάνει ένα μεταπτυχιακό σε δυο και ένα διδακτορικό σε τρία χρόνια, δηλαδή συνολικά 9 χρόνια σπουδές.
«Μη φοβάσαι. Θα κανονίσω να κάνεις ένα διδακτορικό στο τάβλι διάρκειας τριών χρόνων για να κλείσεις τη δωδεκαετή φοίτηση, διότι όπως βλέπεις μόλις έχασες το πλακωτό. Γι’ αυτό σου λέω, μάθε παιδί μου τάβλι!».
*Ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος
