Ένα μάθημα ζωής είχαν την ευκαιρία να ζήσουν, την προηγούμενη εβδομάδα, μαθητές της Α’ τάξης του 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων και να ταξιδέψουν μέσα από την οθόνη στη μακρινή Τανζανία της Αφρικής, και συγκεκριμένα στο χωριό Ιλκιντίνγκα, στην Αρούσα της Τανζανίας, και να έρθουν σε επαφή με μαθητές του δημόσιου δημοτικού σχολείου της περιοχής.
Οι μαθητές του 3ου ΓΕΛ Χανίων συμμετέχουν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Εγώ και Εσύ Μαζί: Εκπαίδευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα» του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, με υπεύθυνους καθηγητές τους κ. Μίλτο Παπαγρηγοράκη, Μαθηματικό, Δ/ντή του 3ου ΓΕΛ Χανίων, Κατερίνα Στεφανίδου, καθηγήτρια Αγγλικών και Μαρία Φλουρή, Φιλόλογο, και στα πλαίσια των δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σχετικά με τα δικαιώματα στη ζωή, στην ασφάλεια, στην υγεία και στην παιδεία, τους δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσουν με Έλληνα εθελοντή που βρίσκεται στην Τανζανία και να γνωρίσουν μαθητές από την μακρινή χώρα, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Στην Τανζανία βρίσκεται ο κ. Γιάννης Σλήμαν, Έλληνας, Κρητικός, που ένωσε τις δυνάμεις και τα όνειρά του για την περιοχή με άλλους εθελοντές από την τοπική ΜΚΟ The White Rose. Ο κ. Σλήμαν, απόφοιτος του τμήματος Μηχανικών Η/Υ & Πληροφορικής του Πολυτεχνείου Πατρών, εργαζόταν για αρκετά χρόνια σε εταιρείες πληροφορικής, αναπτύσσοντας παράλληλα εθελοντική δράση σε Αθήνα και Ηράκλειο. Λόγω της καταγωγής του πατέρα του από την Παλαιστίνη, ο οποίος εργαζόταν ως γιατρός στο Ηράκλειο, από πολύ νεαρή ηλικία ήταν ευαισθητοποιημένος στο τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και είχε την επιθυμία να ταξιδέψει σε κάποια άλλη χώρα, η οποία έχει μεγάλες ανάγκες, και να προσφέρει με όποιο τρόπο μπορούσε. Μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς μπροστά από μια οθόνη, ο κ. Σλήμαν αποφάσισε να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα, έψαξε στο διαδίκτυο για οργανώσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δραστηριοποιούνται στην Αφρική, έκανε αίτηση ως δάσκαλος Αγγλικών, έγινε δεκτή η αίτηση και βρέθηκε σε ένα χωριό στην Τανζανία, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την Αρούσα.
Ο Έλληνας εθελοντής, με τον οποίο συνομίλησαν οι μαθητές, βρίσκεται στην Τανζανία από τον Σεπτέμβρη και με άλλους εθελοντές από Ευρώπη και Αμερική, φιλοξενούνται από ντόπιες οικογένειες, που ζουν σε φτωχές συνοικίες, παρέχοντας τους δωμάτιο και διατροφή και ακολουθώντας τον τρόπο ζωής των ντόπιων, όπως να πάνε ως το ποτάμι να φέρουν με κουβά το νερό που θα χρειαστούν για προσωπική τους χρήση. Όλοι οι εθελοντές βρίσκονται εκεί για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών του σχολείου, ένα σχολείο που η πρόσβαση γίνεται κυρίως με τα πόδια, περίπου μια ώρα απόσταση από τις κατοικίες.
Στόχος της προσπάθειας των εθελοντών είναι η ανακαίνιση, επιδιόρθωση και σε κάποιες περιπτώσεις ανακατασκευή των σχολικών αιθουσών και τουαλετών, ώστε να αντιμετωπιστούν σοβαρότατα προβλήματα στέγασης, ασφάλειας και υγείας των μαθητών. Ο κ. Σλήμαν, αρχικά πήγε στο σχολείο για να διδάξει αγγλικά στους μικρούς μαθητές, αλλά διαπιστώνοντας τις ανάγκες για επισκευές, ασχολήθηκε μετά μόνο με αυτό το κομμάτι.
Οι μαθητές των Χανίων ζήτησαν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το σχολείο, στο οποίο προσφέρουν υπηρεσίες εθελοντές από διάφορα κράτη. Το σχολείο στο χωριό Ιλκιντίνγκα, είναι ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο που φιλοξενεί 1600 μαθητές, ηλικίας 6 έως 12 ετών. Το σχολείο έχει 30 δασκάλους διαφόρων ειδικοτήτων, που διδάσκουν Μαθηματικά, Επιστήμη, Σουαχίλι και Αγγλικά. Οι μαθητές στοιβάζονται σε αίθουσες των 70-80 παιδιών. Οι περισσότερες αίθουσες έχουν για πάτωμα λάσπη και σπασμένο μπετόν, τοίχους γεμάτους υγρασία και για στέγη ελενίτ που στηρίζονται σε σαπισμένα δοκάρια. Οι εργασίες των εθελοντών έχουν ως στόχο να ανακαινιστούν αυτές οι αίθουσες και αν είναι δυνατόν να κατασκευαστούν και άλλες, ώστε να σχηματίζονται μικρότερα τμήματα μαθητών και να αναβαθμιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Οι μαθητές του 3ου ΓΕΛ Χανίων, πριν την συνέντευξη με τον Έλληνα εθελοντή, είδαν ψηφιακό υλικό που είχε αποστείλει ο ίδιος και απόρησαν γιατί όλοι οι μικροί μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου κρατάνε πλαστικό μπιτόνι. Ο κ. Σλήμαν ενημέρωσε τους μαθητές των Χανίων ότι σχεδόν το 50% των σχολείων στην περιοχή της Αρούσα δεν έχουν τρεχούμενο νερό. Οι μικροί μαθητές χρειάζεται να διανύουν μια απόσταση 2 χλμ ώστε να φτάσουν στο κοντινότερο ποτάμι και να γεμίσουν το μπιτόνι τους με νερό και μετά κατευθύνονται στο σχολείο και χρησιμοποιούν αυτό το νερό για να πιουν, να πλυθούν και για την προσωπική τους υγιεινή. Οι τουαλέτες των σχολείων δε διαθέτουν τρεχούμενο νερό με αποτέλεσμα να είναι εστίες μολυσματικών ασθενειών, όπως η ηπατίτιδα. Η ανακαίνιση των τουαλετών των μαθητών και η δημιουργία δικτύου μεταφοράς νερού είναι από τις άμεσες ανάγκες του σχολείου στο οποίο έχουν αφιερωθεί οι εθελοντές.
Ο κ. Σλήμαν απάντησε και σε άλλες ερωτήσεις των μαθητών των Χανίων που αφορούσαν τη λειτουργία του σχολείου και τη φοίτηση των μαθητών. Πληροφόρησε τους Χανιώτες μαθητές ότι το διδακτικό ωράριο είναι περίπου 8π.μ. – 2 μ.μ. με διαλείμματα, εκτός από την Παρασκευή, που οι μαθητές έχουν λιγότερες ώρες, μιας και η Παρασκευή είναι μέρα αφιερωμένη στο Θεό, τον οποίο υμνούν με τραγούδια. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ελάχιστοι Μουσουλμάνοι και υπάρχουν και οι θεοί που τιμούνται από τις διάφορες τοπικές φυλές.
Όσο αφορά τη φοίτηση των μαθητών στην Τανζανία, δεν είναι δεδομένο ότι όλα τα παιδιά θα τελειώσουν το δημοτικό σχολείο και θα προχωρήσουν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Το κράτος έχει φροντίσει να υπάρχει ένα δημοτικό σχολείο σε κάθε μεγάλο χωριό και οι μαθητές χρειάζεται να διανύουν μια απόσταση 2 χλμ για να φτάσουν στο σχολείο. Τα Γυμνάσια βρίσκονται σε πόλεις και κωμοπόλεις και κάποιος μαθητής χρειάζεται να περπατήσει 10 με 15 χιλιόμετρα για να φτάσει στο σχολείο – συγκοινωνία δεν υπάρχει. Κατά βάση, όμως, η φοίτηση των μαθητών εξαρτάται αποκλειστικά από την απόφαση κάθε οικογένειας και την ιεράρχηση των αναγκών της. Οι περισσότερες οικογένειες στην περιοχή της Αρούσα ακολουθούν το μοντέλο της φυλής των Μασάι, όπου ο κάθε άντρας μπορεί να παντρευτεί πολλές γυναίκες και να αποκτήσει πάρα πολλά παιδιά. Στα περισσότερα σπίτια δεν κατοικεί κάποιος πατέρας και έτσι υπάρχει ανάγκη για εργατικά χέρια, ώστε να στηρίξουν την οικογένεια και τις ανάγκες της. Ανάλογα, λοιπόν, τις ανάγκες της οικογένειας θα αποφασιστεί ποιο ή ποια παιδιά θα τελειώσουν το δημοτικό, ποιο ή ποια παιδιά θα συνεχίσουν τη φοίτηση στο Γυμνάσιο και ποιο ή ποια παιδιά θα βγουν στο δρόμο ή στα χωράφια για δουλειά ή θα μάθουν κάποια τέχνη, ώστε να βοηθήσουν οικονομικά την οικογένεια.
Οι μαθητές του 3ου ΓΕΛ Χανίων είχαν την ευκαιρία, μέσα από την κάμερα του κ. Σλήμαν, να δουν σε απευθείας σύνδεση τους χώρους του συγκεκριμένου σχολείου, τις αίθουσες που ανακαινίζονται και τις αίθουσες που έχουν ήδη ανακαινιστεί, τις αυλές με τα μεγάλα παρτέρια, που και αυτά δε βρίσκονται σε καλή κατάσταση, και σε απευθείας σύνδεση μπήκαν σε μια σχολική αίθουσα, αντίκρισαν τα παιδιά να κάνουν μάθημα στο μακρινό εκείνο σχολείο, χαιρέτησαν και αντάλλαξαν ευχές με τους μικρούς μαθητές.
«Γιατί όχι στην Ελλάδα;» ήταν μια ερώτηση μαθητή στον εθελοντή που βρίσκεται στην Τανζανία, εφόσον και στη χώρα μας υπάρχουν προβλήματα και δραστηριοποιούνται αρκετοί φορείς και οργανώσεις. Ο κ. Σλήμαν απάντησε ότι ο καθένας μπορεί να δράσει εθελοντικά , όπου θέλει ο ίδιος, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, καθώς αυτό θα ήταν σαφώς πιο ωφέλιμο από το να μένει κανείς άπραγος. Προσωπική του αντίληψη είναι ότι χρειάζεται να βλέπουμε τον Άνθρωπο με Α κεφαλαίο, μακριά από καταγωγή, θρησκεία, χρώμα, κοινωνική και οικονομική κατάσταση. Όταν το κάνουμε αυτό, θα καταφέρουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας σε όλο τον κόσμο και θα εντοπίσουμε ποιος έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη.
Υπάρχουν ανάγκες παντού, βλέποντας, όμως, να υπάρχουν άτομα που ζουν χωρίς νερό, σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και συγκρίνοντάς τις με την κατάσταση στην Ελλάδα, που δεν υπάρχουν παρόμοια προβλήματα, θεώρησε ότι μεγαλύτερη ανάγκη έχει αυτή τη στιγμή το παιδί στην Αφρική που δεν έχει νερό και έτσι αποφάσισε να πάει στην Αφρική.
Σε μια ακόμα ερώτηση μαθητών του 3ου ΓΕΛ Χανίων, για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε, ο Έλληνας εθελοντής απάντησε ότι το πιο εύκολο είναι να συνδράμουμε στην καμπάνια συγκέντρωσης χρημάτων για την ανακαίνιση του σχολείου. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι η ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων, πιο προνομιούχων, για το τι συμβαίνει έξω από τον μικρόκοσμό μας, την περιοχή μας, την Ελλάδα, και γιατί όχι να ταξιδέψουμε σε μια τέτοια χώρα. Με ένα τέτοιο ταξίδι και με την προσφορά βοήθειας προς τον συνΆνθρωπο, το κέρδος θα το έχουμε εμείς, κέρδος θα είναι η αλλαγή της κοσμοθεωρίας μας και το πώς θα βλέπουμε το Άνθρωπο ως Ένα και όχι να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους με βάση κριτήρια και ταμπέλες.
Και σύμφωνα με τον κ. Σλήμαν, επικαλούμενος τον Αντρέ Μπρετόν “Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση.” ο εθελοντισμός είναι μια από τις πιο αληθινές μορφές έκφρασης αγάπης προς τον Άνθρωπο, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης και θρησκείας.
