Πάνω από 3.000 πρόσφυγες πέρασαν από το Δημοτικό Κέντρο Προσωρινής Διαμονής στο λιμάνι της Ρόδου. Καχύποπτοι στην αρχή, ανακουφισμένοι στη συνέχεια από τις συνθήκες που επικρατούν εκεί. Η Ρόδος αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα αλληλεγγύης νησιού όπου εθελοντές, απλοί πολίτες, τοπικές πρωτοβουλίες κρατούν ζωντανή την αλληλεγγύη.
Η δημιουργία ενός Κέντρου Προσωρινής Διαμονής στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού εξυπηρετεί αφενός τη συστηματική και αποτελεσματικότερη παροχή των απαιτούμενων ανθρωπιστικών υπηρεσιών προς εκείνους που τις έχουν περισσότερο ανάγκη, καθώς και την αποφυγή ανεξέλεγκτων φαινομένων όπως αυτά που επικράτησαν σε άλλα νησιά.
Από τις 17 Αυγούστου, οπότε και εμφανίστηκαν οι πρώτοι μετανάστες, στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο του παλιού διατηρητέου κτιρίου φιλοξενούνται καθημερινά 100-200 πρόσφυγες. Στρώματα και κρεβάτια τοποθετήθηκαν μέσα στο κτίριο για να φιλοξενήσουν οικογένειες, νέους, ηλικιωμένους, ενώ για την υγιεινή και την καθημερινή καθαριότητα ο χώρος εξοπλίστηκε με χημικές τουαλέτες, κάδους απορριμμάτων, ντουσιέρες και πόσιμο νερό.
Μιλώντας στο Βήμα ο δήμαρχος Ρόδου Φώτης Χατζηδιάκος, «με την εμφάνιση των πρώτων 120 μεταναστών από τα νησιά της Σύμης και της Χάλκης, δείξαμε γρήγορα αντανακλαστικά και κινήσαμε άμεσα όλες τις διαδικασίες, σε συνεργασία με εθελοντικές ομάδες, ντόπιους επιχειρηματίες και όλη την τοπική κοινωνία, για τη διαμόρφωση ενός δημοτικού χώρου, στον οποίο μετανάστες και πρόσφυγες φιλοξενούνται συνήθως για δύο ημέρες, λειτουργώντας ως ενδιάμεσος σταθμός για τη μετεπιβίβαση των προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα».
»Στόχος μας είναι να κάνουμε την προσωρινή διαμονή των μεταναστών όσο το δυνατόν πιο ανθρώπινη γίνεται, όπως αξίζει σε μια σύγχρονη κοινωνία όπως είναι η δική μας» αναφέρει ο δήμαρχος Ρόδου.
Η συμμαχία με την τοπική κοινωνία ήταν από την αρχή το «κλειδί». «Χωρίς τη συνδρομή των συμπολιτών μας, πολλά πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Η κινητοποίηση οργανωμένων συλλόγων, εθελοντικών ομάδων, ανθρωπιστικών οργανώσεων, ενεργών πολιτών, ντόπιων ξενοδόχων και επιχειρηματιών είναι ιδιαίτερα συγκινητική. Όλοι τους, με γνώμονα την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσφέρουν προστιθέμενη αξία στις προσπάθειες του δήμου» επισημαίνει ο κ. Χατζηδιάκος.
«Παράλληλα όλοι αναγνωρίζουν ότι η κίνηση του δήμου να συγκεντρώσει όλους τους πρόσφυγες σε έναν χώρο έχει διαφυλάξει την εικόνα του νησιού ως τουριστικού προορισμού» συμπληρώνει.
«Συνολικά μέχρι σήμερα έχουμε μεριμνήσει για τη σίτιση και την περίθαλψη περισσότερων από 3.000 ατόμων» λέει ο κ. Χατζηδιάκος. «Ο μεγαλύτερος δε αριθμός που έχουμε φιλοξενήσει για δύο ημέρες είναι 387 μετανάστες, κάτω από ασφυκτικές συνθήκες, αφού αναγκαστήκαμε να τοποθετήσουμε πέντε μεγάλες σκηνές στον αύλειο χώρο».
Σε καθημερινή βάση, προσφέρονται πρωινό και δύο γεύματα, παρέχεται υγειονομική περίθαλψη από 20μελή ομάδα εθελοντών γιατρών της Ρόδου διαφόρων ειδικοτήτων. Παράλληλα, για την προστασία των μεταναστών υπάρχει 24ωρη φύλαξη του χώρου από εθελοντές λόγω υποστελέχωσης των τοπικών αστυνομικών και λιμενικών αρχών.
Χαρακτηρίζοντας λυπηρό το γεγονός ότι το κράτος αγνοεί παντελώς την ύπαρξη αυτής της δομής, ο δήμαρχος Ρόδου σημειώνει: «Μετά τη συνάντηση που είχαμε στην Κω με τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς και τον ευρωπαίο επίτροπο για τη μετανάστευση Δημήτρη Αβραμόπουλο, αποδείχθηκε πως για ακόμη μία φορά πρωτοπορήσαμε, αφού οι Ευρωπαίοι σε συνεργασία με την υπηρεσιακή κυβέρνηση ζήτησαν να γίνουν ανάλογες εγκαταστάσεις σε όλα τα νησιά του Αιγαίου».
Και όλα αυτά χρηματοδοτούνται αποκλειστικά με ίδιους πόρους και χορηγίες, αν και αυτό είναι αδύνατον να συνεχιστεί, καθώς τα μεγάλα λειτουργικά κόστη, τα κόστη προμηθειών, εξοπλισμού και αναλώσιμων, εξαντλούν σταδιακά τις αντοχές δήμου και εθελοντών. «Φανταστείτε ότι ο επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν αναγνωρίζει αυτές τις δαπάνες ως νόμιμες και για τον λόγο αυτόν καλύπτουμε τις προαναφερόμενες ανάγκες από τις εταιρείες και τους οργανισμούς του δήμου, καθώς και από εισφορές σε είδος των συμπολιτών μας» περιγράφει χαρακτηριστικά ο κ. Χατζηδιάκος.
«Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για άτομα των οποίων η ζωή, είτε λόγω πολιτικής καταπίεσης είτε λόγω πολέμων, έχει αλλάξει ανέλπιστα. Τα έχουν αφήσει όλα πίσω και έχουν ξεκινήσει ένα μακρινό ταξίδι, διακινδυνεύοντας πολλές φορές τη ζωή τους, στην προσπάθεια αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής. Νιώθεις υπερήφανος για τον πολιτισμό του νησιού σου, όταν άνδρες που πέρασαν μέσα από τα ερείπια του πολέμου προσπαθούν με νοήματα να σου δείξουν την ευχαρίστηση για τη φιλοξενία που τους παρέχεις, σε αντίθεση με τις βιαιότητες που υπέστησαν στη χώρα τους, και να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους τη στιγμή που στη γείτονα χώρα τούς εκμεταλλεύονται για να τους εξασφαλίσουν δήθεν το κλειδί προς την ελευθερία» τόνισε.
