Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο “Ο ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία”, πολεμικού ανταποκριτού του μετώπου, που είχε ακολουθήσει τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία, έκδοση 1923.
2 Νοεμβρίου. Ανεβαίνουμε με τον Μέραρχο Στρατηγό Παναγιώτη Γαργαλίδη στην Αρμάσα, που την κρατούσεν ακλόνητα το 9ον Σύνταγμα Κρητών. Το σύνταγμα εδώ το βρήκαμε να πανηγυρίζη την εκλογική νίκη του Βενιζέλου, απ’ ένα τηλεγράφημα που αποδείχτηκεν ύστερα πως δεν ήταν σωστό. Τη νύχτα, ύστερα από το δείπνο που μας παρέθεσεν ο συν/χης Χρ. Ασημακόπουλος, διοικητής του Συν/τος, πήγα στο Πυροβολικό και με τους φίλους αξιωματικούς του πυρ/κού Αλέκο Παπά, Λένο Μελά, Σεβαστό Μοσχούλα και τον ανθυπίατρο Βασιλικό, ξημερωθήκαμε γιορτάζοντας. Το πρωί ξεκινάμε πάλι με τον Στρατηγό για τη Νικομήδεια. Στο δρόμο, μερικά χιλιόμετρα πριν το Φάκτορι, διακρίνουμε μέσα στους θάμνους δύο αξιωματικούς να έρχονται προς το μέρος μας. Ηταν ο ταγ/χης του Πεζικού Μήτσος Φλούλης και ο λοχαγός του Πυρ/κού Δαλιάνης. Εφαίνονταν κι οι δύο σαν τρελοί κι είχαν τα μάτια κατακόκκινα. Μας έδωκαν την κακιά είδησι και χάθηκαν μέσα στο δάσος.
– Στρατηγέ μου, τώρα τι θα κάνουμε; ψιθυρίζω.
Ο Στρατηγός έδειξε τον ουρανό και ψιθύρισεν:
– Ο Θεός βοηθός!…
Το ίδιο βράδυ στη Νικομήδεια, απ’ ένα εξάδελφό μου που ήρθεν από την Πόλη, έμαθα πως οι Τούρκοι μοίραζαν στους δρόμους ακιντέδες (καραμέλες) γιορτάζοντες την πτώσι του Βενιζέλου!
Σ.Σ.: Τα δύο προηγούμενα κείμενα “Ο παπά Νουφράκης” και “Ο Κορωνάκης”, που δημοσιεύθηκαν από τις σελίδες των “Χ.Ν.”, προέρχονται από το ίδιο βιβλίο.
