Θαρρώ ότι η χώρα πια δεν στροβιλίζεται μέσα σε μια “μαύρη τρύπα”. Κατάφερε και βγήκε από την χοάνη της Ιστορίας, στάθηκε στην άκρη του γκρεμού, μα κινδυνεύει (αν δεν προσέξουμε) να ξαναπέσει μέσα.
Αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα.
Η εξεζητημένη ανασφάλεια (που νιώθουν όλοι) για να μην ξαναγίνουν μοιραία λάθη και κυλήσουμε ξανά στο έρεβος.
Αν δεν γίνει μια θεσμική ανασυγκρότηση δεν μπορούμε να αισθανθούμε τις εγγυήσεις ότι τροχοδρομήσαμε στις ασφαλείς ράγες.
Πιότερο από την κυβερνητική πορεία, θέλω να διακρίνω το μεταρρυθμιστικό προφίλ της χώρας.
Αυτή την ασφάλεια ότι χαλυβδώνεται εν τοις πράγμασι η χώρα, μέσα στην ουσία των φιλοπρόοδων αλλαγών.
Ζητώ μια κοινωνία ανοικτή, των ελεύθερων ανθρώπων που προστατεύονται από το κράτος.