Ευρωπαίοι είμαστε, για τις ευρωπαϊκές εκλογές θάπρεπε να μιλάμε τώρα. Να μάθουμε για τα μέτρα που θα ληφθούν σε κεντρικό επίπεδο, που θα αφορούν και εμάς, την περιφέρεια. Κι όμως ζώντας στον μικρόκοσμό μας, περιστρεφόμεθα σε συζητήσεις για το δίλημμα Βενιζέλου, για τα ταξίδια του Τσίπρα, για τις “ελιές”, τα “ποτάμια”, τις “γέφυρες” , τη “δραχμή πέντε αστέρων”, σε ποιον ανήκει το κοπιράιτ “Νέα Ελλάδα”, την αναθεώρηση του Συντάγματος, την αναβίωση των ειδικών δικαστηρίων, τα πόσα μέτρα θά ’χει ο πάγκος στις λαϊκές για τις ντομάτες, για τα κριτήρια του κοινωνικού, γράφε προεκλογικού, επιδόματος των πτωχών και ούτε μιλιά για την ανεργία, την πάταξη της εναρμονισμένης πρακτικής αύξησης του πληθωρισμού, τη διαπραγμάτευση του χρέους, την ανάπτυξη κ.ά. Ο κ. Βενιζέλος κάνει πολιτικό λάθος, όταν λέει ότι, αν το αποτέλεσμα των εκλογών για την “Ελιά” είναι μικρό, δεν θα μπορέσει να σταθεί στην κυβέρνηση. Είναι παράλογο και εκβιαστικό το δίλημμα συνάμα και αυτοκαταστροφικό, σαν να πριονίζει το κλαρί που κάθεται.
Αν έτσι γίνουν τα πράγματα, σπρώχνει τον κ. Σαμαρά σε βουλευτικές εκλογές. Πολιτικός που μετέρχεται τέτοιες μεθόδους έχει χάσει το μέτρο της λογικής. Στην απελπισία του ό,τι επιχειρεί το κάνει για να καθησυχάσει τους βουλευτές του, που συνεχώς επαναστατούν. Υστερα είναι άγνωστο πώς θα αντιδράσει ο κ. Σαμαράς, ο οποίος, ας το πούμε παρενθετικώς, δεν είναι χθεσινός στο σανίδι. Εχει περάσει διά πυρός και σιδήρου να φθάσει ως εδώ. Τέτοιες αποφάσεις παίρνονται από ανθρώπους που δεν θέλουν να διακρίνουν πόσο μεγάλη καταστροφή για τον τόπο θα προέλθει από μια εκλογική αναμέτρηση “ντάλα καλοκαίρι” όταν ο τουρισμός θα βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Στην πολιτική τα λάθη πληρώνονται. Μετά τις δηλώσεις που μέσα τους περιέχονται, άντε να τα διορθώσεις.
Ο,τι και να πεις, για ν’ αποκαταστήσεις τη ζημιά, δεν φέρνεις αποτέλεσμα, άσε που γίνεσαι καταγέλαστος. “Δεν εκβιάζω”, λέει ο κ. Βενιζέλος, “ούτε διλήμματα θέτω, απλώς εκφράζω κάποια δημοκρατική ευαισθησία”. Λέει ότι “περιγράφω την πραγματικότητα με όρους δημοκρατικής νομιμότητας και δεν παραλογίζομαι”. Από τέτοιες υποθετικές κρίσεις μας έχει συνηθίσει. Εξάλλου πότε συνέβη η “πραγματικότητα”; Εκτός κι αν μπορεί να προκαθορισθεί απ’ τις σικέ δημοσκοπήσεις. Ας αφήσει, λοιπόν, τα λογοπαίγνια ο συνταγματολόγος και τρισυπόστατος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ – ΕΛΙΑ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών και ας κοιτάξει να τον αποδεχθούν πρώτα οι βουλευτές και ύστερα να στραφεί στους Ελληνες ψηφοφόρους. Βλέπουμε ότι αφ’ ότου αντικατέστησε τον κ. Παπανδρέου, αγωνίζεται για την αναγνώρισή του, ενώ ο άλλος ενεφανίσθη και ενδιαφέρεται να δικαιωθεί. Και οι δύο περί άλλων τυρβάζοντες κόπτονται για την πολιτική σταθερότητα. Κοντά σ’ αυτούς έχουμε και τους άλλους αρχηγούς και αρχηγίσκους που σκοπεύουν άλλος για τη δημοτικότητά του, άλλος για τη φιλοδοξία του και όλοι μαζί για τα συμφέροντά τους.
Στη φούρια να εισπραχθούν μερικά εκατομμύρια, ξεπουλάμε ό,τι πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο μας απέμεινε, που είναι ο αιγιαλός, τα φυσικά κάλλη και ο πλούτος της χώρας. Σε μερικά χρόνια, που εμείς θάχουμε φύγει, η χώρα θα ξαναγυρίσει εκεί που ήταν. Θα υπάρχουν τα εγγόνια μας και δεν θάχουν άδικο να μας κατηγορήσουν ότι δανειστήκαμε το μέλλον τους. Πουλάμε τσάμπα για να καλύψουμε τα χρέη μας, διευκολύνοντας επιχειρηματίες να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους καταστρέφοντας τους αιγιαλούς. Πόσο ψυχικά φθοροποιός νους θα ήταν εκείνος που του πέρασε η σκέψη για το μπάζωμα της θάλασσας από κάθε ξενοδοχοεπιχειρηματία σε έκταση 10 μ3 ανά κλίνη; Ακόμα και η κα Μπακογιάννη είπε ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν θα περάσει. Πέραν τούτων δεν σκέπτονται άλλο απ’ το πώς θα σταθούν στα πόδια τους. Δεν τους νοιάζει αν κάνουν κακό, πόσο μεγάλο και σε ποιους, ούτε αναλογίζονται αν εκτεθούν. Ξεχνούν, φαίνεται, ότι, αν όλα γύρω τους γκρεμισθούν, στα συντρίμμια νικητές δεν υπάρχουν.
