Η φετινή Ανάσταση εξασθένησε την ευρεία αναφορά στη χούντα της 21ης Απριλίου 1967
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, καθηγητής Κοινωνιολογίας • “Η ελληνική τραγωδία” Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Βασίλης Μαρκεζίνης, ακαδημαϊκός • “Η Ελλάδα των κρίσεων” Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Μια μεγάλη εφτάχρονη στρατοκρατική καταδυνάστευση του ελληνικού λαού που αποτέλεσε μια συνέπεια του εμφυλίου πολέμου 1944 – 1946, ο οποίος τότε ρήμαξε και δίχασε την Ελλάδα, ενώ η χούντα την οδήγησε σε εθνικές καταστροφές με αμερικανική επικυριαρχία, η οποία μετά 47 χρόνια πρόσθεσε και τη γερμανική.
Ο sir Βασίλειος Μαρκεζίνης τοποθετεί το βιβλίο του στο 1965 ως χρόνο γέννησης της ελληνικής παρακμής. Γράφοντας επίσης ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, αν δεν το οργάνωσαν οι Αμερικανοί, το στήριξαν. Για να υπάρξουν τόσες δυσμενείς συνέπειες και για την οικονομία της χώρας, αλλά κυρίως για τα εθνικά θέματα, ως την πτώση της χούντας, την κατάληψη της βόρειας Κύπρου κ.λπ. Ομως ο κ. Μαρκεζίνης κρίνει και τις κρίσιμες πολιτικές μετά τη μεταπολίτευση.
Κυρίως δε μετά τη δεκαετία του 1990 που δημιουργήθηκε όλη η φθορά του πολιτικού συστήματος και της οικονομικής πολιτικής της χώρας με υπερδανεισμούς και με de facto εθνικές υποχωρήσεις όπως π.χ. στα Ιμια.
Εξόχως αποκαλυπτικά για την ελληνική τραγωδία (με αφορμή τη δικτατορία του 1967) είναι όλα τα 13 κεφάλαια του βιβλίου Τσουκαλά (με τελευταίο το 14ο κεφάλαιο) με το ερώτημα “πραξικόπημα του βασιλιά ή πραξικόπημα των συνταγματαρχών”. Ομως, οποιανού κι αν ήταν αυτό οι τεράστιες ζημιές έγιναν για τη χώρα και τον ελληνικό λαό με πραγματική στέρηση της ελευθερίας.
Για να περάσουν έκτοτε 47 χρόνια μεγάλων κορυφώσεων, πάλι, της ελληνικής τραγωδίας ώσπου σήμερα να ζει ο ελληνικός λαός την τραγωδία της οικονομικής του καταστροφής, μέσα σε φόβο και τρόμο, με ολοκληρωτισμό και ψευδοδημοκρατία.
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 2014 ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1967
Η φετινή μεγάλη θρησκευτική εορτή της Αναστάσεως (20 Απριλίου) είχε μια ιδιαίτερη ψυχοπνευματική αναγωγή και για τη δική μας ανάσταση, από τη συνεχή σταύρωση εδώ και 5 συνεχή χρόνια του λαού και του έθνους μας.
Με αυτή την έννοια μείναμε με αγωνία και ελπίδα στον αναστάσιμο εορτασμό του τετραημέρου, ως τις 23 Απριλίου, εορτή του Αγίου Γεωργίου, στη συνέχεια της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής, ως την Κυριακή του Θωμά που ολοκληρώνεται η Διακαινήσιμη εβδομάδα.
Στη δεδομένη αυτή θρησκευτική εορταστική πραγματικότητα αντιπαρήλθαμε τη Δευτέρα του Πάσχα -21η Απριλίου 2014- μια σημαδιακή και αποφράδα ημέρα που πριν 47 ολόκληρα χρόνια επιβλήθηκε από επίορκους Ελληνες αξιωματικούς η επταετής καταστροφική δικτατορία στη χώρα μας.
ΜΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΞΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΡΙΑ
Μια προετοιμασμένη, από ξένα κέντρα ελληνική κρίση της Δημοκρατίας στη χώρα που αυτή γεννήθηκε. Για να αποτελέσει αυτό τούτο το γεγονός μια ακόμα δοκιμασία βαρύτατης εθνικής κρίσης, με προέκταση των τραγικών κρίσεων που επιβλήθηκαν μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στη χώρα μας.
Γι’ αυτή την “προετοιμασμένη” κρίση έχουν γραφτεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό πολλά κείμενα τα οποία όμως σήμερα έχουν αποξεχαστεί…
Αλλωστε έχουν περάσει 47 χρόνια ως σήμερα. Δηλαδή μισός αιώνας κατά τη διάρκεια του οποίου έχουν διαδραματιστεί συγκλονιστικά γεγονότα… στη χώρα μας και στον κόσμο ολόκληρο. Με αφορμή την αποσταθεροποίηση από τότε της Δημοκρατίας είτε στρατιωτικά είτε “δημοκρατικοφασιστικά”.
ΣΗΜΕΡΑ ΦΘΑΣΑΜΕ ΣΕ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Για να φθάσουμε σήμερα στη μορφή μιας διακυβέρνησης βίας και ολοκληρωτικού ψευδοδημοκρατικού φασισμού…
Γι’ αυτή την τότε και τη σημερινή πραγματικότητα θα αναφέρουμε ένα απόσπασμα του διάσημου Ελληνα ακαδημαϊκού καθηγητή και sir Βασίλειου Μαρκεζίνη, ο οποίος έχει γράψει στο βιβλίο του “Η Ελλάδα των κρίσεων” (έργο που αποτελεί μια σημαντική προσφορά για τη νέα γενιά σήμερα και αύριο της Ελλάδας) και στο δεύτερο μέρος του βιβλίου του με υπότιτλο: “Ελλάδα” 1965 η γέννηση της σύγχρονης παρακμής (σελ. 54) γράφει και τα εξής: “Η εκ του είδους διάσπαση της ένωσης Κέντρου οδήγησε ως γνωστόν σε συνεχείς προσπάθειες να δημιουργηθούν κυβερνήσεις δήθεν κεντρώας αποχρώσεως, αλλά με προφανείς υποστηρικτές το παλάτι, τους Αμερικάνους και σταδιακά, με την εγκληματική ανάμειξη τμήματος του στρατεύματος καθώς και των κατασκοπικών υπηρεσιών της χώρας”.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ
Καθώς δε οι προσπάθειες αυτές αποδεικνύονται όλο και πιο ανεπαρκείς τόσο άνοιγε ο δρόμος προς το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το οποίο, αν δεν οργάνωσαν, πάντως το στήριξαν οι Αμερικανοί.
Για το μεγάλο όμως αυτό θέμα του πραξικοπήματος του 1967 θα προσθέσουμε ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο του καθηγητή Κωνσταντίνου Τσουκαλά που γράφτηκε στην περίοδο της αυτοεξορίας του στο Παρίσι (καλοκαίρι – φθινόπωρο 1968) και πρωτοκυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη τον Οκτώβρη 1981 σε μετάφραση Κ. Ιορδανίδη.
Το βιβλίο αυτό το έχω ξαναπαρουσιάσει στα “Χ.Ν.” στο σύνολο των περιεχομένων του που αποτελείται από 14 κεφάλαια. Με το 14ο κεφάλαιο να έχει τίτλο:
Β. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ:
ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
“Πραξικόπημα του βασιλιά ή πραξικόπημα των συνταγματαρχών;” (σελ. 178 – 194) με πρωταρχική αναφορά στον ουσιώδη και αποκαλυπτικό πρόλογο του συγγραφέα για τις πολλαπλές δυσμενείς συνέπειες της 7χρονης χουντικής τραγωδίας. Συνέπειες για τις οποίες έγραψε (όπως ήδη αναφέραμε) μετά και ο ακαδημαϊκός sir Βασίλειος Μαρκεζίνης.
Γράφει, λοιπόν, στον πρόλογό του ο Κ.Τ. μεταξύ άλλων και τα εξής: “οι δικτατορίες δεν πέφτουν από τον ουρανό. Αν η 21η Απριλίου 1967 αιφνιδίασε τη διεθνή κοινή γνώμη, η εγκαθίδρυση μιας στρατιωτικής δικτατορίας για τον ελληνικό λαό ήταν από καιρό ένα γεγονός ευεξήγητο και μάλιστα ενδεχόμενο. Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να εξηγήσει την προέλευση αυτού του γεγονότος και τη λειτουργία των κοινωνικών, πολιτικών και διεθνών δυνάμεων, που το κατέστησαν δυνατό”…
Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ
Περισσότερο παρά για οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι απαραίτητη η συσχέτιση μεταξύ των εθνικών και των διεθνών παραγόντων προκειμένου να κατανοήσουμε τη σύγχρονη Ελλάδα.
Γράφοντας “σύγχρονη” ο καθηγητής Κ. Τσουκαλάς εννοεί τη νεότερη Ελλάδα από τη διαμόρφωσή της από τον 19ο αιώνα ως τον σχηματισμό της σε ένα σύγχρονο αστικό κράτος μετά τους βαλκανικούς πολέμους:
• την αποτυχία της Δημοκρατίας (1922 – 1940) • Την αντίσταση (1940-1944) • Την απελευθέρωση (Μάρτιος- Δεκέμβριος 1944) • Την καμπή (1944-1946) • Τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949) • Τη συντηρητική σταθερότητα – κοινωνική, οικονομική 1949-1952 • Την πολιτική επικράτηση των συντηρητικών (1952-63) • Οι ξένες δυνάμεις και το κυπριακό • Η άνοδος των φιλελεύθερων δυνάμεων (1959-63) • Η Ενωση Κέντρου στην εξουσία (1963-65) και το “πραξικόπημα του βασιλιά ή πραξικόπημα των συνταγματαρχών;” (1965-1967).
ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
Στο τελευταίο (το 14ο κεφάλαιο) του μεγάλου ερωτήματος του διακεκριμένου και αγωνιστικού διανοούμενου καθηγητή Κ. Τσουκαλά για την 21η Απριλίου γράφει και τα κάτωθι εξαιρετικώς σημαντικά τον Μάρτη 1969 στο Παρίσι: “…πράγματι η λαίλαπα του 1944-1949 μπορεί να εξηγήσει αληθινά τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα (την εποχή δηλαδή του πραξικοπήματος εννοεί ο συγγραφέας) οι ήττες της αριστεράς το 1944 και σε συνέχεια το 1949 δεν είχαν σαν μόνο αποτέλεσμα τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Προσδιόρισαν επίσης τα συγκεκριμένα σχήματα που έμελλε να πάρει το μεταπολεμικό καθεστώς καθώς και τους ιδεολογικούς και πνευματικούς προσανατολισμούς και την εξάρτηση από το εξωτερικό, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και επομένως τους τρόπους εξέλιξης των εσωτερικών πολιτικών δυνάμεων”.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ
ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
Το αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου οδηγεί, είκοσι χρόνια αργότερα, στην 21η Απριλίου 1967 και στο καθεστώς των συνταγματαρχών που είναι από τότε στην εξουσία. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του βιβλίου αποβλέπει στο να επανασυνδέσει αυτά τα γεγονότα.
Η έλλειψη (τότε) έγκυρων πληροφοριών σχετικά με την ανάπτυξη των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων υπό το καθεστώς της 21ης Απριλίου έχει σοβαρές δυσκολίες κυρίως για όλες τις εμφανείς και αφανείς αντιδράσεις. Για να τονίσει όμως ότι: εξάλλου η απροκάλυπτη υποστήριξη του καθεστώτος από τις Η.Π.Α. αποτελεί, προφανώς, τη μόνη σταθερή του βάση. Η ανάλυση αυτού του φαινομένου μέσα σ’ ένα γενικό νεο-ιμπεριαλιστικό πλαίσιο είναι σχετικά εύκολη, αλλά είναι αντιθέτως, αδύνατο, προς το παρόν να διαχωριστούν οι συγκεκριμένες διαδικασίες που διέπουν την καθημερινή λειτουργία αυτής της σχέσης, που δεν είναι ορατή παρά μόνο σε γενικές γραμμές εάν όμως λάβουμε υπόψη μας όσα ξέρουμε από πληροφορίες ή απλώς φήμες, θα μπορούσε το μοναδικό ουσιαστικό κέντρο της “ελληνικής” πολιτικής να βρίσκεται στην Ουάσιγκτον ή κάπου εκεί…
Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ
Στο τέλος του προλόγου του ο καθηγητής (τότε αυτοεξόριστος στο Παρίσι και στο Λονδίνο) Κωνσταντίνος Τσουκαλάς γράφει: Βρισκόμαστε, λοιπόν ακόμη μια φορά μπροστά σε δύο σχήματα εμφανώς αντιφατικά: το ένα είναι ότι το πεπρωμένο του ελληνικού λαού που ανήκει και το άλλο ότι η διακυβέρνηση της χώρας επηρεάζεται είτε το θέλουν οι κυβερνώντες είτε όχι από εκείνες τις ξένες δυνάμεις που η επιρροή τους είναι ισχυρότερη. Μακροπρόθεσμα, το πρώτο σχήμα είναι εξ ορισμού, αποφασιστικό.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΕΛΠΙΔΩΝ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Αλλά βραχυπρόθεσμα, το δεύτερο μπορεί να έχει το πλεονέκτημα της ευκαμψίας και της ταχύτητας… Είναι ακριβώς μέσα σ’ αυτόν τον συσχετισμό όπου στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής μπορεί ένας νέος παράγοντας στο προσεχές μέλλον να αποκαλυφθεί. Ενας παράγοντας κεφαλαιώδους σημασίας. Πρόκειται για τον ρόλο των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών. Η Ελλάδα ήταν μέχρι σήμερα ένα διεθνές πρόβλημα. Αλλά τώρα, για πρώτη φορά, μπορεί παράλληλα να γίνει ένα πρόβλημα ειδικά ευρωπαϊκό. Στο μέτρο βέβαια που οι Ευρωπαίοι θα αποφασίσουν να ρίξουν όλο το βάρος τους στη ζυγαριά, μπορεί να αναθεωρηθεί η οδυνηρή εμπειρία μιας Ελλάδας εκτρεπόμενη αποφασιστικά ή όχι από την πολιτική μιας μόνης δύναμης.
Η οποία όμως και μετά την ανατροπή της χούντας εξακολουθεί να ελέγχει και να καθορίζει ως επικυρίαρχη υπερδύναμη το μέλλον Ελλάδας – Ελλήνων. Αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης. Η οποία μέσα από τους δικούς της λαβυρίνθους αφομοίωσε την Ελλάδα στους καταναγκαστικούς της μηχανισμούς εκμεταλλευσιμότητας και γεωστρατηγικής σκοπιμότητας με επίκεντρο τον γερμανικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο. Εναν έλεγχο που διασφαλίζεται με έναν αστικονομοκρατικό και οικονομικό έλεγχο που κρατά σε μια μορφή εξουσιαστικού ολοκληρωτισμού. Με μια δημοκρατία αφόρητων πιέσεων των πολιτών που έχουν οδηγηθεί στην πλήρη εξουθένωση.
1967 ΧΟΥΝΤΑ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 2014 ΥΠΕΡΧΟΥΝΤΑ
Με διαχυμένη την εφιαλτική αβεβαιότητα για την επόμενη στιγμή την ανελευθερία και την κοινωνική εξαθλίωση. Με την εποχή του φόβου ν’ αποτελεί τη σύγχρονη πραγματικότητα στην αυτοκρατορία των Η.Π.Α. και με δικτατορία της αγοράς. Με τη σημερινή Αμερική – Ευρώπη μέσω της ανόσιας τριάδας (Δ.Ν.Τ., Παγκόσμια Τράπεζα και Π.Ο.Ε. -Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου). Οργανισμοί απάνθρωπης εκμετάλλευσης των λαών που υπηρετούν τα συμφέροντα της πολυεθνικής πραγκοσμιοποίησης.
Χούντα του 1967 στην Ελλάδα με αμερικανική στήριξη… 47 χρόνια μετά δημοκρατικοφανής υπερχούντα στην Ελλάδα με αμερικανο-νατοϊκή και ευρω-ατλαντική επι-στήριξη. Την ώρα που εξυμνείται ο ευρω-κοινοβουλευτισμός με τις νέες εκλογές για ευρωβουλευτές, αλλά και για αυτοδιοικητικές.
Με ευγενή ενεργοποίηση άξιων υποψηφίων τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και επίσης άξιων ευρωβουλευτών υποψηφίων σε ώρα που η Ευρωπαϊκή Ενωση με αγωνία διασκέπτεται για την επιβίωσή της. Με την ελληνική τραγωδία να εντείνεται!
