Με αφορμή τη δολοφονία Ιβάνοβιτς

Στην Ευρώπη ανέκαθεν αναπτύσσονταν οι γενεσιουργές αιτίες και οι αφορμές πολεμικών συγκρούσεων. Εμφανίστηκαν ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα, οι ηγέτες των οποίων κινήθηκαν στο ομιχλώδες κλίμα, που επικρατούσε τις πρώτες 10ετίες του 20ου αιώνα. Από την Ευρώπη ξεκίνησε ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος με τη δολοφονία του διαδόχου της Αυστρίας Φερδινάνδου το 1914 στο Σεράγεβο. Τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο τον προκάλεσε η παραβίαση των συνόρων της Πολωνίας απ’ τους Γερμανούς το 1939 μετά από ένα σκηνοθετημένο συνοριακό επεισόδιο.
Η απόφαση για πόλεμο είναι πάντα πολιτική. Μπορεί να έχει κάποια ηθική διάσταση, αλλά ποτέ δεν είναι ηθικός κι ας έχουν δημιουργηθεί ανατρεπτικοί συσχετισμοί δυνάμεων, που αντιπαρατίθενται και διαταράσσουν το status quo.
Η δολοφονία πριν από λίγο καιρό του ηγέτη των Σέρβων στο Κόσοβο Ολιβερ Ιβάνοβιτς στη Μιτρόβιτσα, την ώρα που το Κόσοβο προσπαθεί να συνεννοηθεί με την Αλβανία, στοχεύει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής. Η Αυστρία, διά του ακροδεξιού αντικαγκελαρίου, Χάινς Στράχε με τις δηλώσεις του περί διάλυσης της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και τον διαχωρισμό Σέρβων και Κροατών, γίνεται η αιτία να επαναληφθεί ένα ακόμα δράμα στα Βαλκάνια. Μετά τον Εντι Ράμα, που ονειρεύεται να πάρει κομμάτι απ’ τη FYROM για τη “Μεγάλη Αλβανία”, τους Τούρκους που βοηθούν τις χώρες των Δ. Βαλκανίων με κάθε τρόπο, έχουμε και τον ακροδεξιό Βούλγαρο αντιπρόεδρο και υπουργό Αμυνας Καρακατσάνωφ της κυβέρνησης Μπορίσωφ να εγκαλεί την Ελλάδα, ότι προσπαθεί να προσεταιρισθεί(!!) το όνομα της Μακεδονίας, υποστηρίζοντας την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με τη συνταγματική τους ονομασία.
Μέσα σ’ αυτά, η Ουάσιγκτον έχει στρέψει το ενδιαφέρον της κυρίως στα Δ. Βαλκάνια, τα οποία κατάφερε να πέσουν στην αγκαλιά της. Η γεωπολιτική στρατηγική της Αμερικής κινείται με στόχο την εξασφάλιση των συμφερόντων των ΗΠΑ. Ανησυχούν, όμως, με το ενδεχόμενο η Σερβία να συμπλεύσει σε θέματα άμυνας με τη Μόσχα, η οποία θα της διαθέσει οπλικά συστήματα, που θα ανατρέψουν τους στρατιωτικούς συσχετισμούς στην περιοχή. Θέλει να προλάβει, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η αντιμετώπιση των ανατρεπτικών ενεργειών γίνεται με την ένταξή τους σε κάποιο σχηματισμό, όπως η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, για να παρακολουθούνται οι παραστρατιωτικοί μηχανισμοί. Εκεί έχουν φθάσει τα πράγματα, ώστε οι χώρες των Δ. Βαλκανίων να εξαρτώνται απ’ τις Μ. Δυνάμεις. Η στρατηγική τους είναι χαραγμένη εδώ και 10 χρόνια, να επιχειρήσουν δραστικές παρεμβάσεις να εφαρμόζεται πολιτική σκοπιμοτήτων εις βάρος των, χωρίς οι πολίτες να έχουν λόγο. Αυτή καταληκτικώς είναι και η πρεμούρα της τακτοποίησης του Σκοπιανού.
Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν γι’ αυτή τη συγκεχυμένη ανακατωσούρα, που μπορεί να εξελιχθεί σε κάποια έκρηξη, γιατί αυτοί πάντα πληρώνουν τον λογαριασμό πολιτικά και χρηματικά.
Η Ελλάδα βρισκόταν πάντα στο κέντρο των εξελίξεων. Τώρα, που η ειρήνη στα Δ. Βαλκάνια τίθεται εν κινδύνω με τις αλυτρωτικές κινήσεις και επιδιώξεις προσάρτησης όμορων εδαφών, τρέχουμε να καλύψουμε κενά που τα αφήναμε δεκαετίες ανεκπλήρωτα!