Κύριε πρόεδρε,
Ο Μάης δεν φέρνει μόνο εκλογές, φέρνει και μια αυθόρμητη αισιόδοξη ποίηση που υμνεί φύση (φωτ. 3), περιβάλλον και αιώνια νιότη:
“Τα παρτέρια κι οι κήποι/ καταστόλιστα απ’ άνθη,/ ησυχία, γαλήνη/ στη σκιά του πλατάνου.
Και το κύμα που σπούσε/ σιγανά στ’ ακρογιάλι/ τα τραγούδια του Μάη οδηγούσε απάνου.
Μέσ’ τα χέρια οι νέοι/ τα στεφάνια κρατούσαν,/ στο μικρό καφενέ/ τα τραπέζια γεμάτα.
Κοπελούδες τραγούδια/ γιορτινά τραγουδούσαν/ και γιορτάζαν μαζί/ γηρατειά με τα νειάτα.
Στο μικρό χωριουδάκι/ με την τόση ομορφιά,/τα πολύχρωμα άνθη,/ τα καθάρια νερά,
μου’χει αξέχαστο μείνει/ μετά χρόνια και χρόνια/το στεφάνι του Μάη/ στ’ ασπρισμένα μπαλκόνια.”
[Κατερίνα Β., (1-5-23) από τις ποιητικές της δοκιμές στα χρόνια… της αθωότητας]
(Και για την αντιγραφή).
