Κύριε πρόεδρε,
Το χειρότερο πράγμα στη ζωή, αλλά και στη διπλωματία, είναι η συνήθεια: έχουμε συνηθίσει, δυστυχώς χωρίς δυναμικές αντιδράσεις, να ανεχόμαστε τις σεισμικές ερευνητικές δραστηριότητες του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Συνηθίσαμε και στο θράσος, ενορχηστρωμένο πάντα, των Τούρκων να ισχυρίζονται ότι οι έρευνές τους γίνονται “στην τουρκική υφαλοκρηπίδα”!
Κερδίζοντας δε το παιχνίδι των εντυπώσεων, αφού δεν αντιδρούμε στις τουρκικές προκλήσεις, δεν μας κοροϊδεύουν οι Τούρκοι καλώντας μας να απαντήσουμε θετικά(!) στην «πρόσκληση” τους για διάλογο”;
Οι Τούρκοι, ό,τι σχεδιάζουν, αργά αλλά σταθερά και επίμονα το επιτυγχάνουν! Κι εμείς;
Περιμένουμε να αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι τον… Δεκέμβριο για εμάς!
Μέχρι τότε το “τουρκικό γκριζάρισμα” δεν θα περιλαμβάνει την Κρήτη και το Αιγαίο;
Ο διοικητής του Νοσοκομείου Χανίων Γ. Μπέας και η εκπαιδευτικός Ειρήνη Καλαιτζάκη στο 8ο ημερολόγιο καραντίνας
Οι Τούρκοι, αδυνατούν να καταλάβουν ότι μετά από τετρακόσια (400) χρόνια και βάλε σκλαβιάς, πάνω από πέντε (5) γενιές, τους έχουμε μάθει απ’ έξω και ανακατωτά. Έχουμε πια “κοινό” DNA. Το τι, το πως και το γιατί σκέπτονται έτσι. Είναι σαν να τους έχουμε “γεννήσει”, οπότε και ξέρουμε όλα τα τερτίπια και τα ανατολίτικα παζάρια τους. Αυτοί που ΔΕΝ τους ξέρουν καθόλου, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι οι σύμμαχοι μας Ευρωπαίοι και για αυτό ΔΕΝ μπορούν να εμπεδώσουν το τι πραγματικά κάνουν ή τουλάχιστον προσπαθούν οι, κατά τα άλλα “σύμμαχοι”, Τούρκοι. Το θέμα είναι, όπως πολύ καλά το γράφεται, το τι κάνουμε εμείς για τους εαυτούς μας και λέγοντας εμείς εννοώ τους κυβερνώντες. Το ότι χρειάζεται εθνική ομοψυχία η υπόθεση, σε όλες της τις πτυχές, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Είναι εφικτό; Όπως έχει ήδη ειπωθεί σε άλλο άρθρο, ο μικροκομματισμός “βασιλεύει” στη χώρα μας. Οπότε το ζητούμενο, μάλλον το ξεχνάμε. Καληνύχτα μας! Με εκτίμηση.