Κύριε πρόεδρε,
Μετά τις αλήστου μνήμης πλατείες των Αγανακτισμένων έχουμε τις εξίσου εκρηκτικές πλατείες των… Κουρασμένων! Εκείνοι είχαν τα Αντιμνημονιακά συνθήματά τους, αυτοί έχουν τα Αντιιϊκά δικά τους.
“Είναι κι αυτή μια στάσις. Νιώθεται”, που θα έλεγε κι ο Αλεξανδρινός.
Αν και το “νόημα” είναι το ίδιο, στους πρώτους, τους αγανακτισμένους, βλέπαμε ανθρώπους που πραγματικά είχαν τα οικονομικά τους προβλήματά, μιας και ήταν μέσα στην οικονομική κρίση. Σήμερα βλέπουμε μια τελείως διαφορετική εικόνα ανθρώπων με υπαρξιακά κυρίως προβλήματα, με τα οποία προσπαθούν να μας “πείσουν” ότι δεν αντέχουν αλλά στην έλλειψη ματαιοδοξίας. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ματαιοδοξία και ωχαδερφισμός, είναι τα κίνητρα αυτών των εκδηλώσεων αδιαφορίας προς το κοινό συμφέρον. Αυτό της υγείας… όλων μας! Και “κάποιοι”, ποντάρουν σε αυτό.