Κύριε πρόεδρε,
Σήμερα, με τις πρώτες σταγόνες μιας φθινοπωρινής βροχούλας, αποχαιρετούμε με ένα λουλούδι (φωτ.), με ένα στίχο, με ένα δάκρυ, με μια σκέψη, ίσως τον μεγαλύτερο Ευρωπαίο λαϊκό μουσικό δημιουργό του δεύτερου μισού του 20ου αι., ίσως τον πιο λαοφιλή Έλληνα μουσικοσυνθέτη μέχρι σήμερα.
Τον κατετευοδώνουμε με στίχους του νομπελίστα Ελύτη, μετουσιωμένους σε αγγελική υμνωδία:
«…Με το λύχνο του άστρου/ στους ουρανούς εβγήκα
Στο αγιάζι των λειμώνων/ στη μόνη ακτή του κόσμου
Πού να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ!(…)».
