∆υνατότητες επαναπροσδιορισµού του τρόπου µε τον οποίο αντιµετώπισε µέχρι σήµερα η χώρα µας την Κοινή Αγροτική Πολιτική, προσφέρουν οι συζητήσεις για τη νέα ΚΑΠ, µιας και οι Βρυξέλλες δείχνουν αυτή τη φορά να το έχουν πάρει το µύνηµα.
- Ο ζωηρός διάλογος για τη µεταφορά πόρων από τον Α’ στον Β’ πυλώνα, δηλαδή στα προγράµµατα,
- η ανάπτυξη τοµεακών πολιτικών µέσα από τις συνδεδεµένες ενισχύσεις
- η απλοποίηση στο λεγόµενο πρασίνισµα µε επιλογές αµειψισποράς και
- η θέσπιση διαδικασιών µέτρησης της αποτελεσµατικότητας (κάθε 2 χρόνια), είναι προκλήσεις στις οποίες η χώρα µας θα µπορούσε να απαντήσει γρήγορα και µε θετικό τρόπο.
Η τελευταία συνάντηση εµπλεκοµένων στο ξενοδοχείο Κάραβελ της Αθήνας, µε πρωτοβουλία των διαχειριστικών αρχών του ΠΑΑ και του αρµόδιου γ.γ. Χαράλαµπου Κασίµη, υπήρξε ενδιαφέρουσα, ήρθε ωστόσο κάπως αργά, όπως αναφέρει το Agronews. Η χώρα µας για δεύτερη φορά, µετά τις αγωνιώδεις λύσεις του 2014, καλείται να βρει το βηµατισµό της στα θέµατα αναθεώρησης της ΚΑΠ, παράλληλα µε εθνικές εκλογές και πιθανές αλλαγές σε επίπεδο διακυβέρνησης. Είναι σαφές ότι τα θέµατα αυτά δεν λύνονται υπό πίεση, ειδικά από τη στιγµή που όλοι αναγνωρίζουν τις παθογένειες στην προσέγγιση και διαχείρισή τους, καθ’ όλες σχεδόν τις προηγούµενες προγραµµατικές περιόδους. Άλλωστε, οι µεγάλες αδυναµίες της ελληνικής γεωργίας καταγράφονται και στο ερωτηµατολόγιο, το οποίο παρουσίασε η σηµερινή αρχή κατά τις εργασίες του Κάραβελ. Σ’ αυτό γίνεται µεταξύ άλλων λόγος για χαµηλή παραγωγικότητα, υψηλά κόστη εισροών, χαµηλές τιµές πώλησης των αγροτικών προϊόντων, υψηλή φορολογία, όπως και ασφαλιστικές εισφορές, δυσκολίες πρόσβασης στη χρηµατοδότηση, µη επαρκές σύστηµα ασφάλισης της παραγωγής και χαµηλή προστιθέµενη αξία προϊόντων.
Στις αναγνωρίσιµες αδυναµίες συµπεριλαµβάνονται ακόµα, το υψηλό κόστος εφαρµογής νέων τεχνολογιών στις µικρές αγροτικές εκµεταλλεύσεις, η απουσία κρίσιµου όγκου παραγωγής και η έναταση του ανταγωνισµού στη διεθνή αγορά, ο οποίος µάλιστα επιτείνεται από την απελευθέρωση του γεωργικού εµπορίου της ΕΕ µε τρίτες χώρες. Το καλό είναι ότι για πρώτη φορά, τόσο οι εγχώριες αρχές όσο και οι Βρυξέλλες, αντιλαµβάνονται την όλο και πιο δύσκολη θέση στην οποία περιέρχεται ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής στην Ευρώπη. Το θέµα είναι αν η ΕΕ θα επιλέξει στρατηγικά να ενισχύσει την παρουσία της στον τοµέα ή θα επιδιώξει να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της σε άλλους κλάδους, που επιδέχονται µεγαλύτερης προστειθέµενης αξίας. Αν η επιλογή είναι το τελευταίο, τότε ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής στη χώρα µας θα αντιµετωπίσει περαιτέρω δυσκολίες
