Η Ελλάδα είναι μια παράξενη χώρα, με σπουδαίες αντοχές.
Από το 2009 πηδά από τη μια κρίση στην άλλη.
Σκεφθείτε μόνο ότι με την οικονομική κρίση έχασε το 25% του ΑΕΠ της.
Δεν ζήσαμε όμως την “ημέρα της Βαστίλης” οι θεσμοί άντεξαν, η δημοκρατία άντεξε, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες συνεχίστηκαν κανονικά.
Μετά ήλθε η πανδημία.
Ένα πρωτόγνωρο, σοκαριστικό, παγκόσμιο γεγονός, μέσα στο οποίο τουλάχιστον δεν ζήσαμε τα φρικτά γεγονότα που καταγράφονται στην Σανγκάη.
Μετά ήλθε ο πόλεμος.
Αυτό είναι ένα γεγονός 50 ημερών, που καθοδηγεί την επικαιρότητα με πολλές παρενέργειες στις Δυτικές κοινωνίες, αλλά και πάλι (παρά τον πληθωρισμό) οι προβλέψεις για την ανάπτυξη παραμένουν ισχυρές.
Χθες σε μια βόλτα στα Χανιά είδα τους πρώτους τουρίστες.
Και αυτό δείχνει πολλά. Όλοι σκεφτόμαστε ότι όσο προχωράμε προς τον Μάιο, οι «εφεδρείες είναι έτοιμες να αντεπιτεθούν στη χώρα».
Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα δεν έχει καταρρεύσει, η ψυχολογία στην οικονομία θα ενισχυθεί, οι πολίτες θα αισθανθούν ότι μπορούν να διεκδικήσουν ευκαιρίες.
