Με μαντινάδες τραγουδώ με ρίμες σας δηγούμαι

Ο φίλος Γιώργης Γιακουμινάκης είναι ένα πολυτάλαντο άτομο. Εκτός από την ποίηση, τις όμορφες μαντινάδες και τα άλλα του ποιήματα, σατιρικά και μη, που έχει συνταιριάσει και μας χάρισε στο κατακαινούργιο βιβλίο του, είναι και ένας σχεδόν φτασμένος χειριστής του μπουζουκιού.
Τις μελωδίες του όμως για την ώρα, τις χαρίζει σε επιλεγμένους φίλους και παρέες! Για να δούμε πότες θα απολαύσουμε και ‘μεις το μπουζούκι του Γιώργη σε κάποια παρέα.
Και τώρα, στο βιβλίο του. Ο Γ.Γ., είναι ένας άριστος μαντιναδολόγος – στιχουργός. Έχει μια ξεχωριστή ευχέρεια να συνθέτει και να ταιριάζει στίχους, με λέξεις που τις ανασύρει από την παλιά παράδοση τις περισσότερες, και δεν χρησιμοποιεί μοντερνίζουσες, με όχι ελληνική ρίζα, που δυστυχώς βρίσκονται στο καθημερινό λεξιλόγιο των νέων.
Δεν είναι μόνο οι όμορφες μαντινάδες που τα θέματά του καλύπτουν εκτός βέβαια από τον Φρε και ολόκληρο τον Αποκόρωνα, συμπεριλαμβανομένης και της λίμνης του Κουρνά, συμπεριλαμβάνει όλες τις πτυχές της ζωής, μα και έμμετρα ποιήματα όπως εκείνο του λυρατζή, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και που υποθέτω ίσως θα ήταν υπαρκτό πρόσωπο.
Στην αρχή ο Γ.Γ. αφιερώνει αρκετές σελίδες “Τσ’ αγάπης και του Έρωτα”.
Υποθέτω πως ο φίλος Γιώργης θα υπήρξε στα νιάτα του, μα και σήμερα ακόμα, πολύ μα πάρα πολύ ερωτοχτυπημένος, για να γράψει και να αφιερώσει τόσο όμορφες και ταιριαστές μαντινάδες γι’ αυτό το θέμα!
Υποθέτω πως μ’ αυτές τις μαντινάδες θα καταφέρει την ξανθιά Θεσσαλή να ενδώσει και να πέσει στα δίχτυα του Κρητικού παλικαριού!.. Δεν αναφέρω κάποια ξεχωριστά, γιατί θ’ αδικήσω τις υπόλοιπες!
Υποθέτω πως θα τρίβουν τα χέρια τους οι Κρητικοί οργανοπαίκτες που ψάχνουν τέτοιου είδους μαντινάδες. Μα πριν από τον έρωτα υμνεί και τη μάνα με μια ολόκληρη και βάλε, σελίδα.
Δεν μπορώ να μην σας παρουσιάσω μια απ’ αυτές, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση για να πάρετε μια γεύση.
«Μάνα ποτές σου δε ζητάς, δίνεις, ποτέ δεν παίρνεις
με τσοι χαρές μας χαίρεσαι, τσοι πόνους μας απαλαίνεις».
Με άφατη συγκίνηση διάβασα τις αφιερώσεις για τρεις καλούς φίλους που δεν ζουν πια ανάμεσά μας. Είναι ο αείμνηστος Πάρις Κελαϊδής, ο αξέχαστος Γιώργης Χαβρεδάκης με τη “Φωνή του Αποκόρωνα” και την αρχοντογυναίκα, κοντοχωριανή μου την Ελένη Πεντάρη.
Αν ήταν δυνατό να διάβαζαν αυτά που έγραψες θα ήσαν πολύ ευχαριστημένοι!
Φίλε Γ.Γ., το είδος που υπηρετείς, αποτελεί την πιο γνήσια πνευματική εκδήλωση ενός λαού. Και φανερώνει την πιο σωστή πορεία του μέσα στην ιστορική διαδρομή.
Συνέχισε λοιπόν!!
* sifiPetraki@hotmail.com
Ασηγωνιώτης λαογράφος