Το τελευταίο χρονικό διάστημα γινόμαστε μάρτυρες βίας μεταξύ νέων ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις οι ήρωες των επεισοδίων είναι άτομα ανήλικα. Συμμορίες ανηλίκων ληστεύουν συνομηλίκους των ή και μεγαλύτερους με την απειλή φονικών οργάνων.
Παρατηρούνται ακόμη απόπειρες ή και βιασμοί από ανήλικους δράστες. Οργανωμένες επιθέσεις ανηλίκων ή νεαρών ενήλικων ανθρώπων σε σχολεία. Οι δράστες τραυματίζουν μαθητές ή εκπαιδευτικούς και προξενούν σοβαρές υλικές ζημιές, τις οποίες καλούμαστε να πληρώσουμε όλοι οι πολίτες. Άκρως ανησυχητικό το φαινόμενο οι μαθητές να επιτίθενται εις τους δασκάλους των. Εκπαιδευτικοί να δέχονται βίαιες επιθέσεις από τις μαθητές των και να καταλήγουν εις το νοσοκομείο. Όταν εκπαιδευτικός συμπεριφερθεί άσχημα σε μαθητή, πάρα πολύ σωστά ελέγχεται και υπάρχουν περιπτώσεις που εκπαιδευτικοί έχασαν την δουλειά τους.
Σημάδια κοινωνίας η οποία κινείται σε κατεύθυνση πτωτική. Κοινωνία που χάνει τα ιδανικά της και θεοποιεί την βία. Δεν θα πυροβολήσουμε τους νέους για αυτή τη συμπεριφορά των. Πριν ρίξουμε τον λίθο του αναθέματος εναντίον τους, ας κάνουμε συζήτηση με τον εαυτό μας. ΄Ολοι μας. Από την πρώτη πολίτη της χώρας, την κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έως τον τελευταίο πολίτη, αν υπάρχει σε μια δημοκρατία. Εμείς οι μεγάλοι τι προσφέρουμε εις την νεολαία, ο καθένας μας από τη δική του σκοπιά .Ποιο είναι το πρότυπο που κυριαρχεί εις την κοινωνία, στα μέσα ενημέρωσης και εις την οικογένεια ακόμη. Πόση βία εισπράττει ο νέος από τα μέσα ενημέρωσης και από τις διάφορες οθόνες 24 ώρες εις το 24ωρο.Στην οικογένεια νοιώθει την αγάπη που πρέπει ή εισπράττει εγκατάλειψη και απαξίωση τυλιγμένη με κάποια ευρώ, όταν υπάρχουν. Πόσα παιδιά μεγαλώνουν με τον ένα γονέα και ο άλλος γονέας έχει δημιουργήσει άλλη οικογένεια. Πόσες μονογονεϊκές οικογένειες υπάρχουν όχι γιατί ο ένας γονιός κοιμήθηκε αλλά γιατί δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του γονιού.
Διαβάζουμε , δυστυχώς, στα μέσα ενημέρωσης για τη βία εντός της οικογενείας που πολλές φορές καταλήγει ο ένας να σκοτώσει τον άλλο , συνήθως την γυναίκα. Αρχίζει η συζήτηση αν ήταν ανθρωποκτονία ή γυναικοκτονία. Αυτό είναι το ζητούμενο ή γιατί εις την άλλοτε φιλήσυχη και υποδειγματική κοινωνία και οικογένεια επικρατεί η βία. Το επιχείρημα ότι φταίει η άσχημη οικονομική κατάσταση, κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι απόλυτα σωστό, γιατί βία υπάρχει και εκεί που υπάρχουν υλικά αγαθά‧ και να μη ξεχνάμε ότι οι προπάτορές μας ζούσανε ευτυχισμένοι με πολύ λιγότερα υλικά αγαθά από τις σημερινές οικογένειες. Τι είχανε λοιπόν τότε και δεν το έχουμε σήμερα;;
Τότε επικρατούσε το εμείς και όχι το εγώ. Ήταν ταπεινοί και όχι εγωιστές και άδειοι από αγάπη. Υπήρχε πραγματικός αλληλοσεβασμός και αλληλεγγύη χωρίς δεύτερες σκέψεις και υστεροβουλία. Είχανε εις την ζωή τους περισσότερο Χριστό και Τον θεωρούσαν οδηγό τους,. Δεν είναι ακατόρθωτο να προσπαθήσουμε να καταστήσουμε τον Χριστό οδηγό μας, είναι ολίγον δύσκολο. Ας το προσπαθήσουμε, με την πολιτεία πρώτη να δίνει το καλό παράδειγμα αναβαθμίζοντας το ρόλο των Θρησκευτικών εις την εκπαίδευση, παραχωρώντας τον χώρο δράσεως που δικαιούται η Εκκλησία, προστατεύοντας και τις ζωές των αγέννητων παιδιών και ξεκαθαρίζοντας το οικογενειακό τοπίο. Οικογένεια εννοούμε την προελθούσε από ενώπιον Θεού και ανθρώπων ένωση ανδρός και γυναικός εν Αγίω Πνεύματι Όλα τα άλλα είναι ανθρώπινοι συνεταιρισμοί. Η εκκλησία θα αγκαλιάσει το ορφανό, το φτωχό. Θα σκεπάσει με την αγάπη Της και την στοργή Της το παραβατικό και βίαιο παιδί και κάτω από το πετραχήλι και την συμβουλή του πνευματικού θα οδηγηθεί εις τον δρόμο της αγάπης και της σωτηρίας
Να γυρίσουμε σε ότι προτάσσει η ελληνορθόδοξη παράδοση. Τα φαινόμενα της βίας θα μειωθούν θεαματικά έως και τον μηδενισμό τους.
*O Παναγιώτης Μυργιώτης
είναι μαθηματικός
