Έφτασε η ώρα της σιωπής…
Η σιωπή σας αγαπηµένε µου κ. Ιγγλεζάκη τόσο ηχηρή, ψυχή και σκέψη πόσο πολύ πληγώνει… Λυπάµαι, λυπάµαι αληθινά…
Με πόνο ψυχής σκέφτοµαι, απορώ το πνεύµα σας το χρυσό, τον ευγενικό σας λόγο, τη µοναδική σας έµπνευση, τη φωτεινή σας αντίληψη, τις χάρες σας τις ξεχωριστές, τις αληθινές αρετές και αξίες σας, τις λαµπερές σας σκέψεις πώς και πού ο Θεός τις ορίζει τώρα…
Συγκινηµένη αναρωτιέµαι κατά τη λαµπρή πορεία των 104 χρόνων της αξιοπρεπούς ζωής σας, η ευαίσθητη, ευγενική ψυχή σας πόσες φορές χάρηκε ή πικράθηκε, πόνεσε, απογοητεύτηκε ή ενθουσιάστηκε, αγωνίστηκε, προβληµατίστηκε, πόσα όµορφα ένιωσε. Η καθαρή σας συνείδηση πόσο δοκιµάστηκε για να πράξει το σωστό, το δίκαιο. Τα µάτια σας πόσες φορές δάκρυσαν από λύπη ή χαρά.
Σεβαστέ µου κ. Ιγγλεζάκη, εσείς ο πρώτος µου ∆άσκαλος, ο αγαπηµένος µου κύριος ο Άξιος, ο Σπουδαίος, εσείς µου µάθατε µε αγάπη τα πρώτα µου γράµµατα, τους πρώτους µου αριθµούς, τα πρώτα µου χρώµατα τότε, µέχρι χθες µου παραδίδατε χρυσά µαθήµατα ζωής, ένας απλός χαιρετισµός σας, η ευχή, η συµβουλή, η χαρά, η αγάπη σας, στολιδάκια ψυχής για εµένα.
Εσείς µορφή ιερή, πηγή έµπνευσης για όλους εµάς, πλάσµα του Θεού ευλογηµένο, αγγελικό, από την ώρα της γέννησής σας µέχρι την τελευταία σας στιγµή µε την αγάπη, τη χάρη να διδάξετε, να φωτίσετε, να γλυκάνετε παιδικές ψυχές, να εµπλουτίσετε τις φαντασίες, τις γνώσεις τους, να τους χαρίσετε την πρόοδο. Όλοι εµείς ευλογηµένοι κοντά σας.
Το έργο σας δύσκολο σε εποχές σκληρές, ο αγώνας, οι αγωνίες σας για τους µαθητές, για το σχολείο σας τεράστιες, όµως χάρη στον δυναµισµό που διαθέτατε, την υπέρµετρη θέληση σας, την οργανωτικότητα, την πρακτικότητα σας, χάρη στην ενσυναίσθηση, την πίστη, την υποµονή, την αγάπη, το ενδιαφέρον σας για όλους τους «µαθητές – παιδιά σας» άριστα τα καταφέρατε.
Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι σε µια εποχή που όλοι οι δάσκαλοι πολύ εύκολα άφηναν παιδιά στην ίδια τάξη, εσείς ο ∆άσκαλος-Άνθρωπος χάρη στην ευαισθησία σας, το φωτεινό πρωτοποριακό σας πνεύµα σε όλη τη δασκαλοσύνη σας δεν αφήσατε ποτέ, ποτέ κανένα µαθητή σας στην ίδια τάξη για να µη νιώσει την απογοήτευση, συναισθανόµενος πάντα και τους γονείς του κάθε παιδιού.
Η διδασκαλική σας πορεία απόλυτα επιτυχηµένη, λαµπερή, µε την εξαιρετική εκπαιδευτική σας δεξιότητα, τη σοφία, τη διδαχή σας, όλοι εµείς οι µαθητές σας κατανοούσαµε το µάθηµα, αγαπούσαµε το σχολείο.
Μέσα από τη φωτεινή ενθουσιώδη σκέψη σας, τη χρυσή συµβουλή σας, τη σωστή καθοδήγησή σας όλοι εµείς σήµερα- πάντα µάθαµε να ξεχωρίζουµε το καλό από το κακό της ζωής µας!
Επιθυµία της ψυχής σας, έγνοια αληθινή της ζωής σας να γνωρίσουµε, να αγαπήσουµε, να εκτιµήσουµε, να προσφέρουµε, να συνυπάρξουµε όµορφα σωστά µε τον συνάνθρωπό µας, τη φύση, την παράδοση, την πατρίδα να γνωρίσουµε, να σεβαστούµε τη ζωή, τον Θεό. Να δηµιουργήσουµε µια δυνατή κοινωνία αγάπης, να επικρατήσει στον κόσµο µας η Ειρήνη.
Ακούραστος, δραστήριος πάντα προοδευτικός άνθρωπος δεν καθίσατε ποτέ σε µια έδρα αδιάφορος, αγωνιστήκατε, προσφέρατε πραγµατικό έργο, πάντα ακριβοδίκαιος, αλληλέγγυος, δηµοκρατικός, φιλελεύθερος, ειρηνικός, αληθινός, βαθιά ανθρώπινος σταθήκατε µε ενδιαφέρον πλάι στον µαθητή σας, δίπλα στον συνάδελφό σας, δίχως µέτρο αγάπης, χαρίσατε φως, ποιότητα, πολιτισµό, δύναµη, χαρά, σταθήκατε δυνατός, γενναίος, αποφασισµένος απέναντι στο όποιο αντιπαιδαγωγικό σύστηµα.
Εσείς ο ωραίος ∆άσκαλος της έδρας, ο σοφός ∆άσκαλος της ζωής, ο φωτισµένος άνθρωπος, ο πάντα προσιτός, φιλικός, σεµνός, µε µατιά έξυπνη, αστραφτερή, στα σχολεία σας κρατούσατε πάντα ισορροπίες σταθερές. Σοβαρός, αυστηρός όταν και εκεί που έπρεπε, ευχάριστος, χαλαρός όταν και εκεί που πάντα όµορφα εσείς κρίνατε.
Σεβάσµιος ∆άσκαλος της εκπαίδευσης, πιστός πάντα στην πατρίδα σας, στην πρόοδο του ανθρώπου, της κοινωνίας µας, µε έντιµους δηµοκρατικούς αγώνες, καθοριστικές οι δράσεις σας µε προοδευτικές ιδέες, απόψεις πάντα µε γνώµονα το υψηλό αίσθηµα της ευθύνης σας, το σπουδαίο ήθος της ζωής σας.
Σεβαστέ µου κύριε, µε αξιοπρέπεια, µε σοφία χρυσή πορευτήκατε όλα τα χρόνια της ζωής σας, τα λαµπερά, µε ψυχικές, µε πνευµατικές και σωµατικές δυνάµεις θαυµάσιες. Πάντα παντού δυναµικά, άνθρωπος γλυκύτατος µε την πιο ευγενική, ευαίσθητη αγνή έκφραση των συναισθηµάτων της ψυχής σας, µας διδάξατε αγάπη, ζωή, ανθρωπιά, καλοσύνη, όµορφα καλέσατε τον σεβασµό µας, τη χαρά µας, τη δική µας χρυσή αγάπη, την τρυφερότητά του κόσµου όλου.
Θα µας λείψετε πολύ εκλεκτέ της καρδιάς µας κ. Ιγγλεζάκη, θα µας λείψει η χαρά του ευγενικού σας λόγου, η δύναµη της σοφίας σας, η ευαίσθητη συγκίνηση της ψυχής σας. Πάντα θα λείπει το Φως, ο πολιτισµός σας από τον κόσµο µας…
Τώρα πια όλα εµείς µε τη σκέψη µας κοντά σας θα ελπίζουµε στην αγαπητική προστασία σας, την ακριβή σας φώτιση, τη γλυκιά ευχή σας.
Γλυκύτατε µου κύριε, εύχοµαι δυνατά, ελεύθερη, γαλήνια, χαρούµενη, όπως της αξίζει να αναπαύεται τώρα η ψυχή σας, η χρυσή σας ψυχή, µαζί µε τις ψυχές των αγαπηµένων σας που µέχρι το τέλος της ζωής σας µε συγκίνηση τιµήσατε.
Ακριβέ µου κ. Ιγγλεζάκη, πολυαγαπηµένε µου κύριε, µε συγκίνηση πάντα θα υποκλίνοµαι στο µεγαλείο της ψυχής σας. Στην ιερή µνήµη σας µαζί µε την αγνή, την παιδική αγάπη της ψυχής µου, τον σεβασµό µου, χαρίζω το «Ρόδο της πρώτης Άνοιξης, του γιασεµιού κλωνάρι…»
Σας ευχαριστώ!
Με απόλυτο σεβασµό,
η πάντα µαθήτριά σας, Φωτούλα
Υ.Γ.
…Σε εσάς, της καρδιάς µου τον σεβάσµιο ∆άσκαλο, οφείλω µια πικρή συγγνώµη, γιατί «δεν επέµεινα» στην πραγµατοποίηση µιας µεγάλης γιορτής προς τιµή σας, µιας γιορτής Χαράς, ευγνωµοσύνης, ενός ουσιαστικού Ευχαριστώ προς εσάς, τον πάντα δοτικό, τον πάντα ανιδιοτελή τον υπερήφανο, τον σεµνό και ταπεινό, τον Ανώτερο Άνθρωπο!
Λυπάµαι πολύ, µε πρόλαβε η ηχηρή δική σας σιωπή…
