Με τα τζιτζίκια του Νοέµβρη

Με παρέα τα τζιτζίκια τούτος ο Νοέµβρης στα µέρη µας! Και το Φθινόπωρο άφαντο!
Ποιος θα µιλήσει για τα πρωτοβρόχια στα παιδιά;
Αλλοτινών εποχών η εικόνα των κίτρινων φύλλων που τα σκορπά ο αέρας, και πώς να εξηγήσουµε τη «µυρωδιά του νοτισµένου χώµατος µες στις ψυχές µας», όταν η ψιχάλα έχει γίνει άγνωστη λέξη;
Στη λέξη “βροχή”, τώρα οι άνθρωποι δειλιάζουν, κλείνονται στα σπίτια τους· στα αυτιά τους µοιάζει σχεδόν σαν µια κατάρα, που πολλοί «φοβούνται να αντιµετωπίσουν»!
Κι ακούγεται αστείο και παράλογο πως κάποτε οι άνθρωποι µπορούσαν και χόρευαν µέσα στη βροχή!
Είναι βλέπεις κι οι τίτλοι των ειδήσεων που µας τροµάζουν! Είναι και οι αλήθειες που πολλές φορές κουβαλούν µέσα τους: “Ακραία φυσικά φαινόµενα” και απέναντί τους τι να σου κάνει ο άνθρωπος που έπαψε να νιώθει τη γης κοµµάτι του εαυτού του και βάναυσα ασελγεί στο σώµα της!
Με διαφορετικές συνθήκες, νιώθει απελπιστικά κι εντελώς ανέτοιµος να “εκλιµατιστεί” στα νέα δεδοµένα που ο ίδιος προκάλεσε!
Μοιάζει µε εγκληµατία που ξέρει το τίµηµα που πρέπει να πληρώσει!
Ένας “δηµιουργός” ενός τέρατος που είναι έτοιµο να τον κατασπαράξει!
∆εν είναι η πρώτη φορά που ο δηµιουργός έρχεται αντιµέτωπος µε το δηµιούργηµά του, δεν είναι η τελευταία φορά που το δηµιούργηµα εκδικείται τον δηµιουργό!
Κάποιοι το λένε “πεπρωµένο”;
Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για µια εξέλιξη φυσιολογική;
∆ίχως πεσµένα φύλλα και δίχως ψιχάλα, µε τα τζιτζίκια πάνω στα δέντρα, υποδεχθήκαµε τον τελευταίο µήνα του πάλαι ποτέ Φθινοπώρου!