«…ευτυχία, σωτηρία και παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση!»
Νίκος Καζαντζάκης
Αλλού λειασμένο από τη σμίλη του ανέμου το ορεινό τοπίο της Κρήτης και αλλού απόκρημνο, τραχύ, με αιχμηρά υψώματα, πλασμένα από τις εναλλαγές των εποχών και τον δυναμισμό της θερμοκρασίας και των ρευμάτων.
Εκεί ψηλά, ανάμεσα στη βουβή πέτρα και το λιγοστό χώμα , ένας αόρατος καλλιτέχνης μεταμορφώνει το σώμα της Κρήτης , σε έργα τέχνης μιας αλλόκοσμης αισθητικής.
Αλλού σκαλίζει στους βράχους και αλλού πλάθει τους γιγαντιαίους απολιθωμένους κορμούς παμπάλαιων δέντρων που στέκονται επιβλητικά ή υποκλίνονται στο χρόνο, δηλώνοντας το πείσμα της φύσης να παραμείνει ζωντανή μέσα στους αιώνες , για να διατρανώνει την υψηλή κυριαρχία της.
Καθώς κινούμαι σ’ αυτά τα δύσβατα μέρη , η εμπειρία είναι προκλητική.
Αναπάντεχες εικόνες , φανερώνονται συχνά, και μένω έκπληκτος με όλα εκείνα που η σμίλη του χρόνου και του ανέμου ελευθέρωσαν.
Παρατηρώντας κάθε τους πτυχή , ανακαλύπτω καινούργια σχήματα γεμάτα ρυθμό , που δημιούργησε ανειρήνευτη διαμάχη των αντιθέσεων.
Μορφές που φαίνονται εσκεμμένα παράδοξες και διφορούμενες, όπως τα όνειρα, όπου το πραγματικό συμπλέκεται με το φαντασιακό.
Συνειδητοποιώ ότι τα έργα αυτά , γεννήθηκαν από τη φθορά που η ροή του χρόνου , συνεπάγεται.
Σκέφτομαι ότι η καταστροφή προηγούμενων μορφών και δομών και η δημιουργία νέων , είναι νομοτέλεια στο χωροχρονικό σκηνικό του κόσμου.
Ένας ατέλειωτος κύκλος γέννησης, θανάτου, αποσύνθεσης και αναγέννησης στην ίδια πάντα κοσμική δυναμική λειτουργία, είναι σε ισχύ.
Όπως έλεγε ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος τα πάντα βρίσκονται σε αέναη κίνηση και ροή.
Τίποτε δεν είναι σταθερό.
Για τα πράγματα δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι , αλλά μόνον ότι γίνονται.
Ό,τι υπάρχει είναι η κίνηση, το γίγνεσθαι.
Aιώνια μεταβολή, αυτό είναι η ουσία του κόσμου.
Μέσα σ’ αυτό το κοσμικό σχέδιο , ο άνθρωπος είναι το μόνο φυσικό όν , που έχει την ικανότητα να ενεργεί κατά τρόπο που να μην συμφωνεί πάντα με τη βούληση της φύσης.
Το αποτέλεσμα στις μέρες μας το περιγράφει έξοχα ο Γερμανός φυσικός και φιλόσοφος Καρλ Βαϊτσέκερ με τα λόγια : « η φύση προηγείται του ανθρώπου αλλά ο άνθρωπος προηγείται της επιστήμης».
Αυτό σημαίνει ότι έχει την ελευθερία της αποδέσμευσης από κάθε νομικό , επιστημονικό θρησκευτικό ή άλλο προκαθορισμό για να παράγει νέα γνώση.
Οι εντυπωσιακές ανακαλύψεις που πέτυχε στο χώρο των θετικών επιστημών , της ιατρικής και της τεχνολογίας, και διέλυσε τα σκοτάδια του μεσαίωνα , είναι δείγμα των δυνατοτήτων που του παρέχει αυτή η ελευθερία.
Ταυτόχρονα όμως απόκτησε και δυνάμεις κοσμικής κλίμακας από τη διάσπαση του ατόμου και την πυρηνική σύντηξη , που είναι σε θέση να εξαφανίσουν τη ζωή από τη Γη.
Αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρει στα πλαίσια της ελευθερίας του, ο σύγχρονος άνθρωπος , να κατανοήσει σε βάθος τον κοσμικό εαυτό του, και να κρατήσει τις ομορφιές του μικρού μας πλανήτη ζωντανές, όσο θα λάμπει ο Ήλιος.
Απαντώ θετικά στο ερώτημα , ίσως κάτω από την επήρεια της μέθης των αρωμάτων που περιέχει το δυνατό κοκτέιλ που μου προσφέρει ασταμάτητα ο βουνίσιος άνεμος, και συνεχίζω τη λυτρωτική μου διαδρομή στη Χανιώτικη μαδάρα.
