Με την Ελλάδα να είναι βαθιά βυθισμένη σ’ αυτήν που μέσα στην τρέχουσα φάση της υπερόξυνσής της η Δημοκρατία, η ειρήνη, η ελευθερία, ο ανθρωπισμός και οι βαθιές αξίες τους χάνουν το πρόσωπό τους.
Με μια Ευρώπη διχασμένη για τον κατακλυσμό ροών προσφύγων και μεταναστών που βομβαρδιζόμενοι, εκμεταλλευόμενοι, πνιγόμενοι, ξεριζωμένοι ζητούν έλεος από ανελέητα δυτικούς και ανατολικούς στρατηγισμούς με πλήρη εξευτελισμό και εκμηδενισμό του λεγόμενου και διαλεγόμενου ανθρώπινου πολιτισμού μας.
Με σφαγισμούς “ισιδικούς”, με θρησκευτικούς φανατισμούς, με δημοκρατικούς αντιδημοκρατισμούς και απόλυτες ανελευθερίες με νέα στρατόπεδα απελπισμένων φυγάδων από τις εστίες τους για μια καλύτερη ζωή στο πρόσκαιρο διάβα όλων μας στον ανθρωποκτόνο και πλανητοκτόνο μας κόσμο…
Σ’ αυτή -συμβολικά ίσως και πραγματολογικά- εσχατολογική κρίση η Ελλάδα μεταβάλλεται σε απέραντο κολαστήριο απεγνωσμένων ψυχών που τις διαπεραιώνουν σωματεμπορικά τουρκικοί μηχανισμοί για τη δική τους ωφέλεια όλων των επιπέδων σε βάρος της Ελλάδας…
Για να φθάσουμε τώρα η Τουρκία -παρά τα μεγάλα δικά της εσωτερικά προβλήματα να υπαγορεύει στην ισλαμοφοβική Ευρώπη τους όρους της με “χρυσά ανταλλάγματα”, τα οποία έπρεπε να δοθούν στην Ελλάδα για τις μεγάλες ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί από την οδυνηρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από τους καταναγκαστές της ευρωπαϊκής θέσης, αλλά και των διεθνονομισματικών ανελέητων και εξοντωτικών μέτρων…
Αλλά η Τουρκία ξέρει να απαιτεί αποτελεσματικά, ενώ η Ελλάδα μένει να επαιτεί… αναποτελεσματικά με διάφορες οθωμανικές επιδαψιλεύσεις…
ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΕΧΟΥΣΑ…
Κρίση Εποχής ή Εποχή της Κρίσης. Είναι αυτές που αντιμετωπίζουμε κρισιμότατα, σήμερα στον άκοσμο, στον απάνθρωπο, στον εγκληματικό κόσμο μας σήμερα: ιδιαίτερα στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Με πολύμορφη την κρίση στην υπερατλαντική, υπερέχουσα στρατιωτικά – υπερεξοπλιστικά Αμερική. Η οποία όμως αντιμετωπίζει και την οικονομική και υπερφοβική κρίση.
Αυτή που την κρατά από το 2001 -που έγινε η υπερτρομοκρατική δραματική διεμβόλιση και πτώση των δύο δίδυμων πύργων στη Νέα Υόρκη. Τότε που χάθηκαν απαράδεκτα και αναίτια τόσες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Για να αρχίσει έκτοτε η μεγάλη πολεμική αντεκδίκηση σε ολόκληρη τη Μ. Ανατολή, με την αντιτρομοκρατία. Αλλά και με τη σχεδιασμένη επέκτασή της σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες του βορειοαφρικανικού τόξου. Με σύγχρονη κατάληξη τους πολέμους της Αραβικής Ανοιξης με δραματική ένταση στον τραγικό πόλεμο στη Συρία. Για να ερημωθεί και σχεδόν να ισοπεδωθεί αυτή η χριστιανική χώρα και να ξεριζωθεί το 1/4 του πληθυσμού της από την εκεί καθημερινή πολεμική εγκληματικότητα των ανηλεών βομβαρδισμών και των σφαγών.
Καταστάσεις που δημιούργησαν το μέγα κύμα της προσφυγιάς και της παράλληλης ροής οικονομικών μεταναστών με τουρκική δουλεμπορική εκμετάλλευση με τόσες τραγικές συνέπειες αφανισμών. Με πρώτη -και βασική- χώρα επιβράδυνσης την Ελλάδα, η οποία πλημμύρισε από το καλοκαίρι του 2015 από χιλιάδες περιοδείες ανθρώπων της προσφυγιάς και της ξενιτειάς.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ολόκληρη αυτή η προσφυγική και μεταναστευτική τραγωδία ταλαιπωρεί ιδιαίτερα την Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια για να κορυφωθεί τώρα εξαιρετικά δραματικά για τη χώρα μας.
Αλλά και από τις μαζικές ροές των αναγκαστικά μετακινουμένων πληθυσμών από τις χώρες τους. Μετακινήσεις για τις οποίες είναι βασικά υπεύθυνες -λόγω πολέμων και εκμεταλλεύσεων (για εξουσιαστικά και ενεργειακά συμφέροντα) οι Αμερικανοί παράλληλα με τις σκληρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την υπερέχουσα εδώ και καιρό γερμανική οικονομική ηγεμονία.
Η οποία, λόγω αυτής της ισχύος, αποτελεί και τον κεντρικό, τελικό προορισμό, για μια σωτήρια καλύτερη ζωή, όλων αυτών των απεγνωσμένων συνανθρώπων τους.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ
Αυτές που είναι κατά τεκμήριο εξελιγμένες πολιτισμένες δημοκρατικές – συνταγματικές χώρες που μπορούν και είναι υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν με δική τους συμμετοχή το μεγάλο αυτό πρόβλημα, δημιουργικά και όχι απόλυτα αντιανθρωπιστικά κλείνοντας τα σύνορά τους. Με πρώτα χείριστα παραδείγματα της Αυστρίας, της Ουγγαρίας κ.λπ.
Χώρες οι οποίες χώρισαν σε δύο μέρη την Ευρώπη. Για να επηρεάσει έναντι ανταλλαγμάτων, η Αυστρία, τα Σκόπια να κλείσουν τα σύνορά τους. Για να δημιουργηθεί εκεί το μεγάλο δράμα των 13.000 απελπισμένων προσφύγων της Ειδομένης που μόνο η εικόνα των δραματικών συνθηκών της ζωής τους εκθέτει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά δίδει αφορμή για διεθνείς επικρίσεις.
Ομως ο πρωθυπουργός στο σκληρό μήνυμά του το Σάββατο απαίτησε από τους συμμετέχοντες ευρωηγέτες στο μεγάλο συμβούλιο της Δευτέρας.
ΜΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΡΚΕΛ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Ομως ανεξάρτητα από τις επιφανειακές αποφάσεις γι’ αυτό το μεγάλο θέμα αφενός η Ευρώπη είναι πια βαθιά διχασμένη και προχωρεί σταδιακά προς τις πολιτικές εθνικοποιημένης ενίσχυσης κρατών της.
Με αναπτυσσόμενη την ισλαμοφοβική πολιτική της Δύσης, σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στην ελευθερόφρονη Αγγλία, στην οποία οι “κλειστές πόρτες” κ.λπ. δείχνουν τις αποφασιστικές πλέον απομονωτικές και ελεγκτικές πολιτικές της ευρωπαϊκής Δύσης, σχεδόν στο σύνολό της εκτός της Γερμανίας. Η οποία με την πολιτική Μέρκελ (η οποία αποδοκιμάζεται έντονα ακόμα και στο κόμμα της) διαφοροποιήθηκε λόγω του μεγάλου μουσουλμανικού πληθυσμού που υπάρχει στη Γερμανία για να δημιουργείται ανάγκη ειδικής μεταχείρισης λόγω ακόμα και επερχομένων εκλογών. Ολη αυτή όμως η πολιτική δεν σημαίνει θα εξακολουθήσει να είναι όσο τώρα ελαστική.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΕΠΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ομως μέσα στα πλαίσια αυτού παράλληλα με αυτό της μεγάλης σημασίας θέμα του θαλάσσιου ελέγχου για περιορισμό των ανεξέλεγκτων προσφυγικών κ.λπ. ροών δημιουργήθηκε το επίσης επίμαχο για την Ελλάδα πρόβλημα μιας νέας κινδυνώδους πολιτικής επικυρίαρχης ανάμιξης και πρωτοβουλίας του ΝΑΤΟ ανάμεσα στις δύο υπεράκτιες χώρες, Ελλάδας και Τουρκίας.
Το ένα θέμα που δημιουργείται είναι ότι θα υπάρχει μια νέα πραγματικότητα ναυτικού – πολεμικού ελέγχου γερμανικής αρχηγίας και αμερικανικής επικυριαρχίας που θα τις εκμεταλλευτεί με την προκλητική της δυναμική η Τουρκία, όπως απέδειξε, ήδη με τις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών που ζητά ακόμα και μη χρησιμοποίηση των ιστορικών ονομάτων των νησιών, αλλά αναφορά τους με αριθμούς και διάφορες άλλες σημειακές χρήσεις.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ
Με όλα αυτά να αποκτούν ιδιαίτερη σημασία σε βάρος των ελληνικών κατοχυρωμένων με τις διεθνείς συνθήκες ελληνικών ορίων. Με ενίσχυση της Τουρκίας με νέα μυστική συμφωνία που έκαμε με το Ισραήλ, ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών χωρών είχαν ατονίσει τα τελευταία χρόνια.
Ολα αυτά τα νέα δεδομένα, παρά τις επικίνδυνες τρομοκρατικές ενέργειες, με πλείστα όσα θύματα στην Αγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες περιοχές της Τουρκίας Ελληνες και ξένοι στρατηγικοί και διπλωματικοί σχολιαστές θεωρούν ότι ενισχύεται (και στις νέες συνθήκες) για μια ακόμα φορά να γίνει μεγάλη περιφερειακή δύναμη “προστασίας” των δυτικών συμφερόντων λόγω και της νέας ρωσικής επιθετικότητας σε όλη την ευρύτερη περιοχή από τα ρωσοτουρκικά σύνορα ως την κρίσιμη νότια περιοχή της Συρίας στην οποία έχει μεγάλα συμφέροντα λόγω και του κουρδικού.
Μια κρίσιμη περιοχή στις θάλασσες της οποίας η Τουρκία θα επιδιώξει να στρέψει τις ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
ΤΡΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Οι συγγραφείς των σημαντικών κειμένων είναι ο A. Badiou, ο J. Cene και ο A. Maalonf για την Κρίση Εποχής ή Εποχή της Κρίσης;
Αυτός είναι ο τίτλος που περιλαμβάνει τρία κείμενα ιδιαίτερα τολμηρά, αποκαλυπτικά για την κρίση ελευθερίας, δημοκρατίας (77 σελίδες), εκδόσεις Αλεξάνδρεια, κείμενα με επιμέλεια και επιλογή της Εφης Κορομηλά, τα οποία μεταφράσανε οκτώ σπουδαστές και σπουδάστριες των Εργαστηρίων Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών που συνεχίζει να υποστηρίζει και να ενθαρρύνει τις δημιουργικές αυτές δραστηριότητες των Εργαστηρίων Λογοτεχνικής Μετάφρασης εδώ και τριάντα χρόνια.
Μετάφραση -από την πλευρά των εκδόσεων Αλεξάνδρεια- έδειξε την εμπιστοσύνη του αξιολογικού ο Κώστας Λιβιεράτος, δάσκαλος επίσης στα Εργαστήρια Λογοτεχνικής Μετάφρασης.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΤΙΒΟ ΤΡΕΙΣ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Αλλά τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε τρεις διαφορετικών λειτουργιών συγγραφείς όπως:
1) Ο Γάλλος φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος και δραματουργός, γεν. 1937 στο Μαρόκου, καθηγητής στην Ecole Normales, πρώην μαοϊστής και υπερασπιστής των “παράνομων” εργατών.
2) Ο Γάλλος οικονομολόγος (γεν. 1956), καθηγητής στο Ινστιτούτο πολιτικών σπουδών έχει δημοσιεύσει αξιόλογα βιβλία, στέλεχος του αριστερού κόμματος του Λ. Μελανσώ.
3) Ο Α. Maalonf, Γαλλολιβανέζος συγγραφέας (γεν. 1949) στη Βυρηττό, δημοσιογράφος αραβικών εφημερίδων. Μετά την αναγκαστική μετανάστευσή του στη Γαλλία αφιερώθηκε στη συγγραφή μυθιστορημάτων και δοκιμίων στα γαλλικά καθώς και λιμπρέτων της όπερας – βραβείο Concour.
Με τον φιλόσοφο Α. Badiou να λέει συμπυκνωμένα ότι: η μόνη επικίνδυνη και ριζοσπαστική κριτική είναι η πολιτική κριτική της δημοκρατίας.
ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ, ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ
Αλλά όσο δεν καταφέρνουμε να ασκήσουμε σε μεγάλη κλίμακα μια δημιουργική κριτική της κρατικής δημοκρατίας, θα βελτιώνουμε μέσα στο χρηματιστικό μοντέλο των εικόνων… Ας ετοιμάσουμε, λοιπόν, αν ξέρουμε τον τρόπο, εκείνα τα ποιήματα κι εκείνες τις εικόνες που δεν μεταδίδουν καμιά από τις υποταγμένες επιθυμίες μας.
Ο Γαλλολιβανέζος μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος λέει: Αν πρέπει να εγκαταλείψουμε τις παλιές νομιμότητες, ας είναι προς τα πάνω ή προς τα κάτω… Η προς τα πάνω έξοδος από την απορρύθμιση που πλήττει τον κόσμο απαιτεί την υιοθέτηση μιας κλίμακας αξιών που να βασίζεται στην προτεραιότητα της κουλτούρας.
Ακόμα ο Ζακ Ζενερέ, από τους κορυφαίους συγγραφείς και διανοούμενους της σύγχρονης γαλλικής σκηνής, λέει: Λιγότερο από τριάντα χρόνια ήταν αρκετά για να “πετύχει” η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση να συνδυάσει τη νέα αποξένωση των ατόμων με την κοινωνική αντιπαροχή και τον πόλεμο των κοινοτήτων και μάλιστα τον πόλεμο των πολιτισμών…
Η ΝΕΑ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ ΜΑΣ ΤΑ ΠΗΡΕ ΟΛΑ…
Η παράδοση είχε προσφέρει στην ανθρωπότητα τη συνοχή μιας μεγάλης κοινωνίας. Η νεωτερική εισήγαγε την προσωπική ελευθερία, το μεταπολεμικό πνεύμα έκανε τα πρώτα σήματα προς τη συμφιλίωση αυτών των δύο συνεισφορών.
Με την ειρήνη των εθνών ως επιστέγασμα, η μεγάλη οπισθοδρόμηση μας τα παίρνει όλα πίσω και τη συνοχή και την ελευθερία και την ειρήνη.
Για να ζούμε τώρα την “πορνογραφία χρόνου” τη μεγάλη οπισθοδρόμηση ή τη δριμεία επιστροφή της αποκοινωνίας και την απορρύθμιση του χρόνου με φανταστικές βεβαιότητες…
Ομως αυτές οι βεβαιότητες παράγουν και αναπαράγουν μία ανείπωτη καταστροφή, ιδιαίτερα στη χώρα μας…
Η οποία μετά τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, παρά τη γερμανική λυκοφιλία που μας προσφέρθηκε, η βεβαιότητα είναι η υπερενίσχυση της Τουρκίας σε βάρος μας με επιδαψιλεύσεις υπέρ ημών από Ευρώπη, Τουρκία, Αμερική, Ρωσία, Κίνα κ.λπ…
Αλλά γύρω για την κρίση εποχής ή την εποχή της κρίσης ευρύτερη ανάλυση στο επόμενο.
