Με αφορμή τη συζήτηση για την “Ακρόπολη” των Χανίων και ακολουθώντας τη λαϊκή ρήση «στη βράση κολλάει το σίδερο» και περισσότερο το αρχαίο γνωμικό «δεξάμενος φλόγα τρέχε. Ου γαρ γιγνώσκεις πότε σβέννυται και εν σκοτία σε καταλείψει» ο γράφων δράττεται της ευκαιρίας να ξαναφέρει στη δημοσιότητα δύο ξεχασμένες περιπτώσεις, από τις πολλές που δυστυχώς υπάρχουν στα Χανιά, οι οποίες εδώ και 17 χρόνια σηματοδοτούν την αδιαφορία και την απραξία των αρμόδιων. Πρόκειται για τη διατηρητέα νεοκλασική αγρέπαυλη του πρίγκιπα Γεωργίου στο αγροκήπιο, που κινδυνεύει με τον πρώτο σεισμό να καταρρεύσει και το «λησμονημένο» από την Περιφέρεια έργο της το Κέντρο Ανάδειξης, Προώθησης του Ελαιολάδου Κρήτης (ΚΑΠΕΚ).
Για την αγρέπαυλη υπάρχει «αραχνιασμένη» κάπου στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μελέτη αποκατάστασης του κτηρίου και δημιουργίας, ύστερα από σχετική πρόταση του Δημήτρη Κακαβελάκη προς τον γράφοντα, ως διευθυντή του τότε Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών, Μεσογειακής Αγροτικής Βιβλιοθήκης .
Το ΚΑΠΕΚ που δημιουργήθηκε από πιστώσεις της Περιφέρειας Κρήτης και στο οποίο λειτουργεί πολύ ενδιαφέρον και επισκέψιμο Μουσείο Ελιάς φυτοζωεί. Οι στόχοι του αξιοπρόσεκτοι και πολύ λυσιτελείς για την ανάπτυξη της ελαιοκομίας της Κρήτης. Υπάρχουν βέβαια μελέτες πέραν των άλλων και για τη δημιουργία εκθεσιακών περιπτέρων των Δήμων Κρήτης για την ανάδειξη των ελαιοκομικών προϊόντων και για τη λειτουργία οικολογικού εστιατορίου.
Είναι πάντοτε βασική αρχή το «κάθε κενό» να δίνει την ευκαιρία να ξεφυτρώσει κάτι άλλο. Και για του λόγου το αληθές «τσουπ» στο προσκήνιο και με πολλά κοινά άρθρα στο καταστατικό ο ομολογουμένως πετυχημένος Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ).
Δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί το μέγεθος του «ωχαδερφισμού» που διακατέχει σήμερα την πολιτεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες της. Η δημόσια περιουσία ακινήτων γίνεται “βιλαέτι” κάθε υπουργείου που προτιμάει να τη δει να ερειπώνεται παρά να παραχωρείται σε άλλο προς όφελος πάντα του ίδιου του κράτους. Προτιμάει το Δημόσιο να πληρώνει υψηλό ενοίκιο σε ιδιώτες για τη στέγαση των υπηρεσιών του κι ας έχει στη διάθεσή του κατάλληλους για το σκοπό αυτό χώρους. Δεν είναι γνωστό, αν αυτή η αχαρακτήριστη αδιαφορία και τακτική απαντάται και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Το μόνο σίγουρο είναι πως η χώρα μας κατέχει τα πρωτεία.
* Ο δρ. Βαγγέλης Α. Μπούρμπος είναι Γεωπόνος ερευνητής
Δυστυχώς εκεί που δεν υπάρχει συλλογική κοινωνική συνείδηση… ανθεί ο ωχαδερφισμός.